Raak de steenpuist niet aan. Knijp de puist niet uit. Als u de puist probeert uit te knijpen, kan de ontsteking erger worden. Smeer er ook niets op, ook geen trekzalf.
Wanneer je een steenpuist uitknijpt, kan hij namelijk naar binnen opengaan, waardoor de infectie juist erger kan worden. Als je de steenpuist met rust laat, zal de huid vanzelf openbarsten. In het ergste geval kan dit zelfs leiden tot bloedvergiftiging.
De rijping van een steenpuist kan versneld worden door een warm kompres (bijvoorbeeld een in warm water gedrenkte schone doek of pluk verbandwatten) op het ontstoken gebied te leggen, dit werkt bovendien pijnstillend. Was je handen regelmatig met water en zeep. Draag liever geen knellende of schurende kleding.
– Steenpuisten gaan meestal vanzelf over; ze behoeven in principe geen behandeling. Als de steenpuist eenmaal rijp is, vermindert meestal de pijn omdat de druk van de ketel af is. Daarna geneest de huid vanzelf. Door op de puist een warm kompres te leggen wordt het rijpingsproces versnelt en daarmee de genezing.
Meestal gaat de steenpuist binnen een week open. Dan komt de pus er vanzelf uit. Daarna geneest de huid.
Een steenpuist ontstaat als een haarzakje geïnfecteerd raakt met een bacterie. Iedereen kan zomaar een steenpuist krijgen, zowel mannen als vrouwen, en ook op iedere leeftijd. De bacterie Staphylococcus aureus komt bij veel mensen voor op de huid, vooral in de neus en in het kruis.
Steenpuisten zijn vervelend, maar niet gevaarlijk. Bijna iedereen heeft wel eens een steenpuist. Een steenpuist wordt veroorzaakt door bacteriën die in een haarzakje terecht zijn gekomen. Zij zorgen hier voor een ontstekingsreactie vanuit het lichaam.
Bij een steenpuist heeft u een diepe ontsteking aan een haarzakje. Die ontsteking wordt veroorzaakt door bacteriën die in het haarzakje blijven zitten. De huid rondom het haarzakje is rood en gezwollen en vaak komt er een puskop op. Het is ook mogelijk dat er meerde steenpuisten naast elkaar ontstaan.
Een steenpuist herken je aan een diepe onderhuidse puist met etter en een gele 'puskop'. Qua uiterlijk ziet een steenpuist er wat roder, pijnlijker en groter uit dan een gewone puist. Je herkent een gewone puist aan een onderhuids bultje of aan een wit kopje aan de oppervlakte van je huid.
Een steenpuist is een gezwollen, met pus gevulde bult. Steenpuisten zijn groter en pijnlijker dan 'gewone puistjes', waar veel jongeren last van hebben. Steenpuisten zijn in het algemeen niet ernstig en gaan vanzelf over. Het is een veelvoorkomende kwaal waar bijna iedereen weleens last van heeft.
Raak het niet aan en smeer er niets op. De steenpuist moet eerst 'rijpen' tot de huid vanzelf opengaat en de pus eruit komt. Knijpen heeft een averechts effect. De steenpuist kan naar binnen opengaan waarna de ontsteking alleen maar erger en groter wordt.
Leg een tissue of wat toiletpapier op de puist om te voorkomen dat het pus op je huid of kleding komt. Druk zachtjes met de vingertoppen aan op de zijkanten van de puist. Probeer niet te hard te drukken en knijp niet te veel uit tegelijk. Was het gebied na het uitknijpen met water en zeep.
Een steenpuist breekt vaak vanzelf binnen een week open, waarbij het pus naar buiten komt en de huid kan gaan genezen. Wat je in de tussentijd zelf kunt doen is, naast er zoveel mogelijk vanaf blijven, gebruik te maken van huidverzorgingsproducten met salicylzuur, ook wel BHA genoemd en AHA.
Heel belangrijk: probeer de onderhuidse pukkel niet zelf uit te knijpen. Dit is én vrijwel onmogelijk én maakt het alleen maar erger, want hiermee druk je de ontsteking alleen maar dieper in de huid en kun je mogelijk huidtrauma zoals littekens veroorzaken.
Wanneer je last hebt van een pijnlijke onderhuidse puist, is het belangrijk om geduld te hebben en niet te proberen deze uit te knijpen. Dit kan de ontsteking namelijk alleen maar verergeren.
Een steenpuist gaat meestal vanzelf over. Binnen een week breekt de puist vanzelf open en komt de pus eruit. Doordat de druk er dan af is, vermindert de pijn. Je kunt dan op de steenpuist een gaasje met betadine doen om het wondje te ontsmetten.
Ook belangrijk: a;s de pukkel begint te bloeden, is het tijd om te stoppen, en wanneer er alleen vocht uit je pukkel komt, stop je ook. Dan is je pukkel nog niet rijp om uitgeknepen te worden. Voor we afsluiten, willen we dit meegeven: een pukkel verdwijnt na vijf dagen vaak vanzelf.
Maar alléén als het puistje al een wit puntje heeft. Het beste is om er met een gesteriliseerd naaldje in te prikken en het opgehoopte talg voorzichtig naar buiten te drukken. Maar werk schoon! Pijnlijke, meer onderhuidse rode bultjes en pukkels zal je niet zo kunnen uitknijpen.
Prik het puistje schuin aan. Dus niet het naaldje recht of verticaal in het witte puntje steken. Anders druk je als het ware de pus en het talg alleen maar verder naar binnen.
Knijp of druk hem nooit zelf kapot. Als u hem zelf uitknijpt, kunnen de bacteriën in het abces in de bloedbaan verspreiden. Dit kan vervelende bijwerkingen veroorzaken, zoals een bloedvergiftiging. Een abces 'rijpt' uit zichzelf en zal op een gegeven moment vanzelf open kunnen barsten.
Een onderhuidse pukkel is een ontsteking onder je huid en drukt dus hard tegen de huid aan. Daardoor wordt hij rood en kan hij pijnlijk aanvoelen. Onderhuidse puisten ontstaan meestal op je gezicht, rug en billen, maar kunnen ook voorkomen op andere plekken van je lichaam.
Een karbonkel (ook wel karbunkel of negenoog genoemd) is een steenpuist die groter en ernstiger is dan een gewone steenpuist. Het kan ook gaan om een groepje steenpuisten die zo dicht bij elkaar zitten, dat ze samen één grote steenpuist vormen.
Bij een infectie is de bacterie Staphylococcus aureus doorgaans de boosdoener. Wanneer de infectiehaard zich vanuit het haarzakje uitbreidt naar de omliggende huid en het onderhuids weefsel, dan ontstaat een huidabces of furunkel ('zevenoog').
Wat is een pustel? Pustels zijn met pus gevulde bultjes die optreden wanneer een infectie in de follikel aanwezig is. Dit gebeurt als er teveel dode huidcellen, talg en bacteriën ophopen in de follikel. Doordat bacteriën de strijd aangaan met witte bloedcellen, ontstaat er schade in de vorm van pus.
