Tot wel 70% van de mensen zonder de ziekte van Lyme kan dus een positief testresultaat krijgen! De antistoftest heeft zich op dit vlak wel bewezen als betrouwbare test: in 93-94.7% van de gevallen gaf deze test terecht een negatieve uitslag bij de controlepersonen.
De meest gebruikte laboratoriumtest voor de ziekte van Lyme is een serologische test. Deze test meet niet of je ziek bent, maar meet de reactie van het lichaam op de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Een “positieve” uitslag betekent dat je lichaam antistoffen heeft die deze bacterie herkent.
Om vast te kunnen stellen of iemand lymeziekte heeft, gebruiken artsen in Nederland vaak antistoftesten. Sinds enige tijd zijn er zogenaamde cellulaire testen op de markt. Deze testen zijn niet betrouwbaar, blijkt uit de VICTORY-studie van Amsterdam UMC, Radboudumc en het RIVM.
De meest gebruikte laboratoriumtest voor Lymeziekte is serologisch bloedonderzoek. Deze tests meten de reactie van het lichaam op de Borrelia-bacterie die Lymeziekte veroorzaakt. In Nederland worden twee soorten serologische tests gebruikt, zogeheten ELISA en immunoblots.
Dit onderzoek kan relatief snel ingezet worden na een tekenbeet. Een snel, betrouwbaar en relatief goedkoop Ziekte van Lyme test. Kosten: €70,- (excl. medisch verwerkingskosten en btw).
Ongeveer 1 op de 5 teken draagt de lymebacterie bij zich. De bacterie wordt niet bij elke tekenbeet overgedragen. Heb je de ziekte van Lyme, dan kun je last krijgen van een vlek of kring rondom de plek van de tekenbeet. Andere mogelijke verschijnselen zijn koorts en eventueel spier- en gewrichtspijn.
Het kan soms acht weken duren voordat we een definitieve uitslag van een Borrelia-kweek kunnen geven. Om die reden gebruiken we deze kweekmethode eigenlijk alleen om bacteriën voor wetenschappelijke experimenten te verkrijgen.
De rode vlek of kring wordt door artsen soms niet herkend, men ziet de huiduitslag nogal eens aan voor eczeem of een schimmelinfectie. Wees hier alert op. Maar ook zonder rode kring of vlek kun je de ziekte van Lyme hebben. Slechts de helft van de patiënten krijgt zo'n rode vlek of kring.
Maatschappelijke gevolgen. De ziekte van Lyme kan een ernstig invaliderende ziekte zijn, die vaak gepaard gaat met ernstige klachten en grote vermoeidheid (uitputting). Patiënten die hiermee te maken hebben, kunnen meestal geen normaal leven meer leiden.
Als iemand door een tekenbeet besmet wordt met de ziekte van Lyme, begint dit in 4 van de 5 gevallen met erythema migrans. Erythema migrans komt in Nederland voor bij ongeveer 22.000 mensen per jaar. Deze huidafwijking verdwijnt meestal spontaan na 1 tot 4 maanden.
De meest voorkomende uiting van de ziekte van Lyme is de ring of vlek op de plek van de tekenbeet, de erythema migrans. Als dit tijdig met antibiotica wordt behandeld, is de kans heel groot dat iemand zonder klachten snel en volledig herstelt.
IgM en IgG antistoffen
Borrelia burgdorferi (Lyme) wordt door teken overgedragen en kan onder andere erythema migrans, artritis en neuroborreliose veroorzaken. Indien er sprake is van een erythema migrans is behandeling geindiceerd en diagnostiek niet nodig.
Tijdens de acute infectie is er in de neuskeelholte virus aantoonbaar met PCR; de recente infectie wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van IgM-antistoffen en een doorgemaakte infectie wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van IgG-antistoffen, eerst met IgM maar later zonder.
De ziekte van Lyme krijg je door een teek in je huid. Via de teek is er een bacterie in je lichaam gekomen. De bacterie heet Borrelia.
Arbeidsgerichte zorg voor mensen met de ziekte van Lyme
In het Radboudumc bestaat een zogenaamd Lyme-expertisecentrum waar gespecialiseerde internist-infectiologen, arts-microbiologen en verpleegkundigen nauw samen werken. Ruim een kwart van de mensen die een Lyme infectie hebben doorgemaakt houdt langdurig klachten.
Dit is het geval wanneer de teek langer dan 24 uur heeft gezeten en de profylaxe kan worden gestart binnen 72 uur na het verwijderen van de teek. De termijn langer dan 24 uur is gehanteerd om personen te selecteren met een hogere kans op lymeziekte.
Het risico op de ziekte van Lyme
In onderzoek is aangetoond dat ongeveer 1 op de 20 tekenbeten (5,1%) binnen drie maanden leidt tot de ziekte van Lyme [3]. Deze cijfers zijn bijna volledig gebaseerd op het vaststellen van een EM (kenmerkende groter wordende rode vlek of ring) door de huisarts.
Diagnose van neuroborreliose
Met deze klachten kom je vaak eerst bij de huisarts. Maar je kunt ook later pas last krijgen van ergere klachten. Zoals een hersenvliesontsteking of een verlamming. Soms ontstaan deze klachten zo laat dat je je niet meer kunt herinneren dat je gebeten bent door een teek.
Bij veel patiënten geneest de ziekte volledig door een antibioticakuur van tien dagen tot vier weken.
Niet iedereen krijgt dezelfde klachten. De ziekte van Lyme kan zich uiten in de volgende klachten: Een verkleuring van de huid op de plek van de tekenbeet, die groter wordt. Deze kan tot drie maanden na een tekenbeet verschijnen.
Net als bij andere insectenbeten, kan er een bultje of een rode kring ontstaan na een tekenbeet. In de meeste gevallen hoef je geen actie te ondernemen en verdwijnt de rode vlek na een paar dagen weer. Is deze na een week nog niet verdwenen? Raadpleeg dan een huisarts of specialist.
In de internationale literatuur wordt dit ook wel Post-Treatment Lyme Disease Syndrome (PTLDS) genoemd. De CBO-richtlijn omschrijft dit als chronische lymegeassocieerde klachten na antibiotische behandeling. Deze klachten zouden geen teken zijn van voortdurende infectie, maar een immunologisch restverschijnsel zijn.
Tetracycline-antibiotica
Een bacterie die geen eiwit kan aanmaken kan zich niet meer vermenigvuldigen en sterft af. Wanneer een teek kans heeft gezien u via een beet te besmetten met een geïnfecteerde bacterie, moet u behandeld worden met een antibioticum. Voorbeeld is doxycycline.
Onbehandeld kan een EM binnen 3-4 weken of enkele maanden spontaan verdwijnen. Dit wil echter niet zeggen dat je bent genezen. Het Nederlands Lyme-expertisecentrum raadt daarom aan altijd contact op te nemen met de huisarts wanneer er een vlek of ring ontstaat na een tekenbeet.
