Zo zegt hoogleraar watermanagement Kees van Leeuwen van Universiteit Utrecht dat het duur is om oceaanwater te ontzilten. En dat de benodigde materialen niet duurzaam zijn, waardoor een gedeelte van het effect weer wordt opgeheven. Reinoud Feenstra: ,,Het kost tussen de 1 en 2 euro per 1.000 liter water.
Er zijn diverse processen om zeewater te ontzilten, die alle gebaseerd zijn op hetzij destillatie, hetzij omgekeerde osmose: Destillatie is de meest gebruikte techniek voor zeewaterontzilting.
Het zout dat uit het zeewater wordt gefilterd, wordt vervolgens weer in zee geloosd. Daardoor verhoogt het zoutgehalte van het kustwater. En hoe zouter het water, hoe meer energie het ontziltingsproces vraagt.
Ondanks de beschikbare technologie produceren we in Nederland geen drinkwater uit zeewater. Terwijl dat in andere delen van de wereld, zoals Noord-Amerika en het Midden-Oosten, wel gebeurt.
Destillatie is de klassieke methode voor ontzilting. Zeewater verdampt onder lage druk en hoge temperatuur. Opgeloste stoffen als zouten blijven achter en de waterdamp wordt opgevangen als gezuiverd water.
Het ontzilten van zeewater wordt op grote schaal toegepast in landen als Saoedi-Arabië, de VS, de Verenigde Arabische Emiraten, Koeweit, China, Australië en Israël, in hete landen waar de zon voor energie zorgt die nodig is voor de ontzilting.
Het proces van ontzilting door omgekeerde osmose via membranen is de veel gebruikte oplossing voor de drinkwatervoorziening uit zeewater of brak water. Dit proces maakt gebruik van hogedrukpompen en halfdoorlaatbare membranen om zoet water te creëren.
Om zelf zeewater te maken moet je beginnen met kraanwater. Je moet het chloor eruit halen door waterverbeteraars toe te voegen (te koop bij de aquariumspeciaalzaak). Voeg daarna speciaal aquariumzeezout toe. Voor sommige dieren heb je osmosewater (gedestilleerd water) nodig om te beginnen.
De Britse onderzoekers hebben een oplossing bedacht. Zij ontwikkelden een zeef van grafeenoxide om het zout uit zeewater te filteren. Daarmee kan zeewater wel worden omgezet in drinkbaar water.
Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen. Door dit proces verlies je kostbare vloeistoffen en word je nog meer gedehydrateerd! Je spieren zullen verschrompelen, je krijgt hartritmestoornissen en je zal uiteindelijk sterven van uitdroging.
Technologisch onderzoeksinstituut TNO ontwikkelde de MEMSTILL techniek: een methode waarbij zout water wordt gezuiverd tot zoet drinkwater. De sleutel: de ontwikkeling van een membraan wat enkel waterdamp doorlaat. Het zout blijft achter.
Omdat de totale hoeveelheid water op aarde niet verandert, kan het water dus nooit opraken. Dat is anders dan bij olie of gas dat in de aardbodem zit.
Hoezo is dat duurzaam? Het ontzilten van water gebeurt door het onder hoge druk door membranen heen te persen. Dat kost veel energie. SEA Water gebruikt hiervoor zonne-energie, waardoor er geen CO2 wordt uitgestoten tijdens de ontzilting.
De focus bij het ontzilten van water ligt al jarenlang op destillatie. Hierbij wordt zeewater verhit totdat het verdampt en door condensatie worden de druppels in een andere bak opgevangen, waardoor het zout achterblijft.
Mensen hebben die gegraven en met windmolens wordt het zoute zeewater in die zoutpannen gepompt. En dan kunnen de zon en de wind het verdere werk doen. Langzaam verdampt het water en na een tijd blijft er alleen nog zout achter. Dit duurt ongeveer een jaar.
Oftewel destillatie is een manier om o.a. zeewater en urine drinkbaar te maken. Door het zeewater te koken en de damp op te vangen zorg je ervoor dat de residuen uit het water verdwijnen. Houd er rekening mee dat het binnenste kopje vuil kan zijn waardoor je twee keer moet destilleren.
We weten het allemaal: zeewater smaakt zout. Dat komt doordat in elke liter zout zeewater ongeveer 35 gram zout zit. Maar hoe komt dit in zee terecht? Zout zit overal in gesteente en als hier regenwater langs stroomt, neemt het hele kleine hoeveelheden zout op.
De eenvoudigste manier is door destillatie. Je neem zout water uit de zee, kookt het en de waterdamp condenseert op een kouder oppervlak, zodat je het zoete water kunt verzamelen. Dit werkt, maar vereist grote installaties en is niet erg energie-efficiënt.
Vaak werken de systemen simpelweg als volgt: een apparaat concentreert zonlicht op water, dit verwarmt en verdampt vervolgens en de stoom die daarbij ontstaat, wordt gebruikt om bijvoorbeeld windturbines aan te drijven of condenseert en het zoete water wordt opgevangen.
Zeewater heeft een gemiddelde zoutheid van 3,5%. Dat betekent dat er 35 gram zout zit in elke liter zeewater. Zeewater is echter niet overal even zout. In de Baltische Zee is het water het minst zout en in de Dode Zee is het water zo zout dat je erop kunt drijven.
Zeewater bevat diverse zouten in opgeloste toestand en is daarmee ongeschikt als drinkwater.
Voordelen van zeewater voor het lichaam
Het is een goede natuurlijke peeling: zeewater verwijdert dode huidcellen. Bovendien gaan bepaalde mineralen die in zeewater worden aangetroffen, veroudering van cellen tegen. Het selenium, zink en silicium dat in zeewater wordt aangetroffen, stimuleert het immuunsysteem.
De snel groeiende ontziltingsindustrie levert water om te drinken en voor de landbouw, in de droge kustgebieden van de wereld. Maar een afvalproduct van de ontzilting is zeer geconcentreerd pekelwater of brijn, dat nu meestal opnieuw in zee geloosd wordt.
Een effectieve en veilige manier om water veilig te kunnen drinken is door het te koken. Door water ongeveer 5-10 minuten laat koken worden bacteriën, protozoa en virussen gedood. Deze methode kost wel meer tijd omdat u eerst een vuur moet maken (outdoor) en u een pan of beker nodig hebt waarin u kunt koken.
Dus, in 2040 kunnen we nog steeds lekker, gezond en voldoende drinkwater leveren. Maar dat vraagt van ons allemaal wel goede zorg voor natuur en milieu. Van de 47 miljard liter drinkwater winnen we zeven miljard uit oppervlaktewater van de Drentsche Aa. Ruim 200.000 Groningers ontvangen dit elke dag uit de kraan.
