De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
Patiënten voelen zich vaak ziek. Later wordt de huid warm en rood en nemen de ziekteverschijnselen toe, vaak met koorts, misselijkheid en diarree. De roodheid breidt zich zeer snel uit en uiteindelijk ontstaan er ook blaren en kan de huid zwart worden. Dit kan in de loop van uren tot dagen gebeuren.
Vaak zijn vleesetende bacteriën te vermijden door een wond snel uit te spoelen en vaak de handen te wassen. Naar een diepe wond moet een dokter kijken.
De bacterie kan heel soms ernstige ontstekingen geven: Afsterven van de huid en de weefsels daaronder. Daarom wordt de GAS ook wel eens vleesetende bacterie genoemd. Hoge koorts, rillingen, spierpijn, gewrichtspijn, sufheid, verwardheid en u kunt zelfs in coma raken.
Bij open wonden of via vreemde materialen kan de bacterie gemakkelijk de bloedbaan binnendringen en zo het hele lichaam rondreizen. Bacteriën vermenigvuldigen zich zeer snel, door zichzelf in twee te splitsen. Op 1 uur tijd kunnen er wel 7 miljoen nieuwe bacteriën gevormd worden!
Hoe herken ik infecties met bacteriën? Iedereen kan wel een infectie herkennen. Vaak zijn er algemene klachten als koorts, slap voelen en misselijkheid. Een infectie met bacteriën is echter niet altijd gemakkelijk te onderscheiden van infecties door virussen.
Bacteriën verspreiden zichzelf in een mum van tijd, omdat de cel zichzelf kan delen. Op die manier verspreiden bacteriën zich ook gemakkelijk van mens naar mens. Bacteriën zijn overal en ook in ons lichaam dragen wij miljoenen bacteriën mee. Een misvatting is dat alle bacteriën slecht zijn.
Jaarlijks raken een paar honderd mensen geïnfecteerd met een vleesetende bacterie.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
De meeste bacteriën worden opgeruimd door zogenaamde vretende, ofwel fagocyterende cellen, die de indringers letterlijk opeten, doden en verteren. Dit is te vergelijken met PacMan die in de computergame blijmoedig de bolletjes verslindt die hij tegenkomt.
Bij een infectie zijn de bacteriën te bestrijden met antibiotica. Antibiotica doden de bacteriën of remmen ze in de groei. Hierdoor krijgt het lichaam de kans zich te herstellen.
Erysipelas wordt meestal veroorzaakt door bacteriën die streptokokken heten. Deze bacterie staat ook bekend onder de namen Streptococcus pyogenes, Streptococcus hemolyticus, beta-hemolytische streptokok, groep A streptokokken, en 'vleesetende streptokok'.
De streptokokkenbacterie zit vooral in de neus- en keelholte en op de huid. Anderen kunnen deze bacterie krijgen door niezen of hoesten van iemand die de bacterie bij zich draagt. Ook via direct contact met handen of via voorwerpen (zoals speelgoed) waar de bacterie op zit kan de bacterie worden overgedragen.
De huid verkleurt paarsachtig rood. Het onderliggende weefsel sterft af, waardoor het donker kleurt. Bij gasgangreen ten slotte sterven de weefsels in en rond de wonde snel af, in een tijdspanne van enkele uren. Hierdoor wordt de wondzone zwart.
Roodvonk: 2 tot 7 dagen. Streptokokkenfaryngitis: meestal 2 tot 4 dagen. Kraamvrouwenkoorts: dag 1 tot en met 10 postpartum [WHO07]. Acute glomerulonefritis: kan 10 dagen na faryngitis en 3 weken of langer na pyoderma ontstaan.
Capsules, tabletten en drank beginnen na 1 tot 2 uur te werken; de injectie en het infuus werken meteen. Eén dosis werkt 6 tot 12 uur. Na een paar dagen merkt u dat de klachten van de infectie minder worden. Soms is het mogelijk om een kuur van 1 dag te gebruiken.
De keuken is meteen de plek waar ook het smerigste voorwerp van het huis te vinden is: het schuursponsje. Omdat ze van binnen niet droog worden, kunnen bacteriën in de sponsjes goed huishouden. Ook vaatdoekjes zijn niet echt fris. Op een enkele vierkante centimeter vaatdoek leven wel miljarden bacteriën.
Op 9 oktober 1676 deed de Nederlandse wetenschapper Antoni van Leeuwenhoek (1632-1723) een baanbrekende ontdekking. Jarenlang maakte hij al primitieve microscopen, en nu was hij de eerste die met eigen ogen een menigte 'kleine diertjes' zag, die bacteriën werden genoemd.
De darmen zijn onbetwist de hoofdstad van jouw microbioom. Hier bevindt zich 99% van de 100 duizend miljard microben die overal in en op je lichaam leven. Een gigantische hoeveelheid met een niet te onderschatten rol voor jouw gezondheid. De darmmicrobiota bestaat vooral uit bacteriën, wel 1.200 soorten.
In het wild groeien Vleesetende planten in vrij vochtige gebieden met een stikstofarme bodem, zoals moerassen. Nepenthes doet dat in Zuidoost-Azië, Venusvliegenvanger en Sarracenia komen uit Noord-Amerika en zonnedauw groeit op alle continenten, behalve Antarctica.
De grootste vleesetende plant, Nepenthes Raja, groeit op Borneo en een volwassen plant heeft bekers met een diameter van zo'n dertig centimeter: genoeg om een muis of kleine hagedis op te slokken. Wie ze in Nederland wil zien, moet naar de botanische tuin in Leiden.
De streptokokken kunnen dan worden aangetoond met behulp van een kweek. De verpleegkundige strijkt dan met een wattenstokje eerst langs de ingang van de vagina, en dan langs de anus. De uitslag duurt meestal twee tot drie dagen. Testen die een snellere uitslag geven worden 'sneltests' genoemd.
Als u drager bent van een resistente bacterie is behandeling meestal niet nodig. De bacterie geeft geen klachten en verdwijnt vaak vanzelf, meestal binnen maanden tot een jaar.
De meeste grampositieve bacteriën zoals enterokokkensoorten, stafylokokken (inclusief de MSRA) en streptokokken overleven vele maanden op harde oppervlakken. Ook gramnegatieve soorten zoals de E. coli, Pseudomonas en Klebsiella kunnen waarschijnlijk maanden op uw krukje overleven.
Bij een ontsteking in een gewricht wordt dit gewricht pijnlijk en dik. En meestal ook warm of rood. Als dit door een bacterie komt, is er meestal 1 gewricht ontstoken. Je voelt je hier ziek bij.
