De akkoorden E-majeur, B-majeur, c-mineur en A-majeur zorgden voor talloze succesnummers!
Welke gitaarakkoorden zijn er? Er zijn tienduizenden gitaarakkoorden, gelukkig zijn 4 akkoorden al voldoende om de meeste liedjes te kunnen spelen. Een aantal bekende of minder bekende akkoorden kunnen zijn: Am, E7, Bsus4 en het Edim gitaarakkoord.
Dit doe je door eerst de grondtoon van een melodie te leren horen. Daarna ga je de tonen van de melodie op een rij zetten, waarbij je de rij begint met de grondtoon. Deze volgorde van tonen is de toonladder van de melodie. Vervolgens kun je een overzicht maken met de akkoorden die horen bij jouw melodie.
De populairste akkoorden zijn toch wel majeur en mineur. Die komen namelijk het meeste voor in popmuziek. Van alle 7 akkoorden in een toonsoort, zijn slechts 4 akkoorden heel belangrijk.
Een akkoordenschema bestaat uit een aantal bij elkaar horende akkoorden die zich steeds herhalen en de begeleiding vormen voor een melodie. Kies een toonladder waarin het muziekstuk geschreven wordt. Dit wordt bijvoorbeeld bepaald door het openingsakkoord, mineur of majeur.
Dat is een akkoord. Akkoorden zijn eigenlijk niets meer dan groepjes van minstens 3 noten die je tegelijk laat klinken en dan een zuiver geheel vormen. Zo vormen de noten C-E-G samen het C-akkoord. Als je dit speelt op de gitaar of piano klinkt het geluid veel voller dan als je alleen de noot C zou aanslaan.
De tonen van een melodie worden altijd na elkaar gespeeld en klinken niet goed als je ze tegelijkertijd speelt. Ten tweede, een akkoord bestaat uit drie of meer tonen. Let wel, het gaat hier om drie of meer verschillende tonen.
Het is verstandig om te beginnen met de open akkoorden. Open akkoorden worden op de eerste drie frets gespeeld (frets zijn de metalen stripjes op de hals van je gitaar), hebben elk een unieke vorm en bevatten één of meer open snaren – dat zijn snaren die je niet hoeft in te drukken.
De bas-toon van het akkoord sla je aan met je duim (in het notenschrift vaak aangegeven met de letter "p"). En de melodiesnaren sla je aan met je vingers. En dan geef je iedere snaar een eigen vinger. Met je ringvinger (aangegeven met "a") sla je de 1e snaar aan (de dunste snaar, ofwel de dunne "E" snaar).
Het akkoord "C-majeur" bestaat uit de eerste (prime), de derde (grote terts) en de vijfde (kwint) toon van (de grote drieklank) op de eerste trap van de C-toonladder.
Een akkoord is een groepje noten (meestal 3 of meer) die tegelijkertijd of vlak achter elkaar gespeeld worden. Als in een muziekstuk verschillende akkoorden na elkaar voorkomen, spreken we van een akkoordprogressie (of akkoordenreeks), zoals bijvoorbeeld in een blues-akkoordprogressie.
(1)Vaste volgorde van akkoorden bijv I - IV - V – I als bevestiging van de toonsoort.
Ze mogen ook na elkaar gespeeld worden, dat noem je "gebroken" of "arpeggio". Ook de volgorde van de noten binnen een piano akkoord staat niet vast. Zo wordt een samenklank van de noten C - E - G (van laag naar hoog) een C majeur akkoord genoemd.
Als het getal 6 achter de grondtoon van het akkoord staat, betekent dit dat er een grote sext aan toegevoegd is - altijd een grote sext. Een subdominant heeft vaak een toegevoegde sext, maar andere functies kunnen dit ook hebben (zie artikel over functie-analyse).
Wanneer er een 7 bij een akkoord staat, moet je een extra toon toevoegen aan het akkoord. Het gaat dan om de 7e toon, geteld vanaf de grondtoon van het akkoord.
Een majeur 7 akkoord is een majeur drieklank + een grote septiem. Een Cmaj7 akkoord bestaat dus uit de C majeur drieklank + grote septiem: C - E - G - B.
In principe past elk akkoord bij elkaar. Maar om het makkelijk te houden, kan je bijvoorbeeld een A, E, D spelen. Blues is ook leuk (zoals hierboven gezegd). Je kan ook een stapje verder gaan en akkoord patronen spelen (zoals de majeur).
Akkoorden zijn combinaties van drie of meer tonen. Speel je liedjes met behulp van akkoorden, dan klinken ze al gauw een stuk 'voller'. Op de piano betekent dat, dat je drie of meer toetsen tegelijkertijd indrukt. Dat kunnen alleen witte toetsen zijn, maar ook een combinatie van witte en zwarte toetsen.
De basis van verder elk akkoord bestaat dus uit drie tonen: de grondtoon, tonica of prime, de terts en de kwint. Dit zijn de eerste, de derde en de vijfde noot van een toonladder.
Ik heb een oefening waarmee je de akkoorden sneller leert wisselen. Daarvoor moet je even 'inzoomen' op het overpakken tussen 2 akkoorden. Begin dus met de wissel tussen het G-akkoord en het D-akkoord, daarna het D-akkoord en het Em-akkoord, daarna de Em en de C en tot slot de C en de G.
Eigenlijk is het niet te zeggen hoeveel gitaarlessen je nodig hebt voor je gitaar kunt spelen. Als je het alleen van je gitaarlessen zou moeten hebben, zal het lang duren voor je gitaar kunt spelen. Je zult tussendoor regelmatig moeten oefenen om vooruitgang te boeken.
Mineur akkoorden zijn alle akkoorden die uit minimaal drie noten bestaan, namelijk de grondtoon (de 'root'), een kleine terts ('minor third') en een kwint ('perfect fifth') daarboven. Bij een mineur akkoord wordt de derde noot uit de majeur toonladder van de grondtoon een halve noot verlaagd.
Het C majeur piano akkoord, afgekort als C, wordt gevormd door de noten C, E en G samen te spelen. C majeur is opgebouwd uit de grondtoon C, de grote terts E en de kwint G uit de C majeur toonladder. De meest gebruikte vingerzetting is: duim, middelvinger en pink.
Sus is de afkorting van het Engelse woord "suspended" wat opgeschort of uitgesteld betekent. Dit akkoord wordt (in geval van A) vaak gespeeld voorafgaand aan een A majeur akkoord voor wat meer variatie in de begeleiding. Wat "uitgesteld" wordt is de typische vrolijke toon (de 3e trap).
