Dat de rivaliteit uit de kindertijd bij u en uw zus niet is afgenomen, komt misschien doordat jullie karakters botsen. Als het ene kind druk en impulsief is, en het andere rust en regelmaat nodig heeft, zitten ze elkaar zo in de weg dat ze als het ware allergisch voor elkaar worden.
Eerst en vooral: dat je kinderen kibbelen of ruziemaken is perfect normaal. Hoe gek dat ook klinkt: broers en zussen vormen altijd een 'natuurlijke bedreiging' voor elkaar. Dat komt doordat ze elk afzonderlijk verlangen naar de exclusieve aandacht van hun beide ouders.
Volgens systeemtherapeut en ontwikkelingspsycholoog Steven Pont is ruziën met broers of zussen daarom een handige manier om je sociale vaardigheden te oefenen. 'Volwassenen hebben net zo vaak conflicten, alleen gaan we er anders mee om.
Denk hierbij aan schelden, kleinerende opmerkingen, bedreigingen, stilzwijgen, negeren of belachelijk maken van je poging om je gevoelens te uiten. Als deze voorbeelden je bekend voorkomen, is het je goed recht om het contact voor langere periode of tijdelijk te verbreken.
Gemiddeld maken we zo'n 312 keer ruzie per jaar. En dat ruzie maken gaat over de kleinste futiliteiten. Volgens onderzoek, uitgevoerd onder 3.000 volwassenen in opdracht van een Britse badkamergigant, lopen de frustraties bij vrouwen hoger op dan bij mannen.
elkaar begrijpen. Dat is waarom dokter en relatietherapeut Gary Brown zegt dat ruzies eigenlijk maar 10 minuten mogen duren. “Er is een verschil tussen echt ruziemaken en op een gezonde manier discussiëren met elkaar”, vertelt hij. “Bij discussies die langer dan 10 minuten aanhouden ligt de nadruk vaak op winnen.
Veel ruzies ontstaan door kleine irritaties die een bom van emoties tot uitbarsting laat komen. Als ruziemaker kun je hieraan werken door frustraties in compartimenten op te delen, en ze niet te botvieren op iemand die je afsnijdt in het verkeer. Een tegenaanval leidt zelden of nooit tot een prettige oplossing.
Een zwager is dan 'de man van je eigen zus' of 'de man van je eigen broer'. Een schoonbroer is dan 'de broer van je man' of 'de broer van je vrouw', of 'de man van de zus of broer van je man of vrouw'.
Problemen tussen ouders
Kinderen merken veel meer van problemen dan ouders vaak denken. Ze voelen de spanningen en hebben daar veel last van. Veel kinderen denken dat problemen tussen hun ouders met hen zelf te maken hebben. Ze kunnen zich schuldig gaan voelen en zich anders gaan gedragen.
Praat er met een psycholoog over: familie speelt eenmaal een grote rol in je leven en wanneer je niet geaccepteerd wordt of afgewezen, kan het invloed hebben op je mentale gezondheid. Het is belangrijk om hier dan op tijd over te praten met een psycholoog.
Bijna 40 procent van alle Nederlanders heeft door ruzie geen contact meer met een deel van de familie. Dat blijkt uit de eindejaarspeiling van het Netwerk Notarissen. Het gaat vooral om ruzies tussen broers en zussen, of ouders en hun kinderen. Dat is een stijging van 5 procent ten opzichte van vorig jaar.
Of je biologisch familie van elkaar bent, kun je alleen weten door DNA-onderzoek te laten doen. Dit noem je een verwantschapstest. Als je dezelfde vader of moeder hebt, zijn je broers en zussen je biologische familie. Een groot deel van het DNA is bij iedereen hetzelfde.
1. Waag de sprong en zet de eerste stap. Door zelf de eerste stap te zetten, is het moeilijkste vaak meteen al achter de rug. Meestal aarzelen we lang om contact om te nemen omdat we niet weten hoe de persoon aan de andere kant van de lijn zal reageren.
Zeg sorry, maar doe het wel goed
Wil je dat iemand je na je excuses ook echt vergeeft? Dan moet je oprecht spijt hebben, uitleggen wat er verkeerd ging, je verantwoordelijkheid nemen, aanbieden om het goed te maken en om vergiffenis vragen. Hoe meer van deze elementen in je excuses, hoe beter, zagen de wetenschappers.
Afstand doen van ouders kan in principe niet. Wel zijn er mogelijkheden om in de buurt te komen. Allereerst is het mogelijk om aan de rechter te verzoeken om als 16-/17-jarige als volwassene te worden behandeld (handlichting).
Ga niets forceren en laat je kind vrij om er zelf achter te komen wat hij/zij wil. Het kan zijn dat je je kind een tijd nauwelijks ziet of spreekt. Hoe moeilijk dit ook is… Accepteer de keuze van je kind, en zeg tegen je kind dat het goed is.
