De toegevoegde dosissen chloor zijn beperkt tot het strikt noodzakelijke: een liter leidingwater mag maximaal een kwart milligram chloor bevatten. Deze zeer lage dosissen zijn niet schadelijk voor de gezondheid.
De risico's van chloor.
Chloor is zeer reactief: het werkt oxiderend en corrosief. Inademen van chloor tast het luchtwegepitheel aan. Het veroorzaakt bronchospasmen en inflammatie, die leiden tot bronchoconstrictie.
Kook het water voor u het drinkt: het koken van water vermindert het chloorgehalte, omdat chloor verdampt. Met het koken van water worden tevens bacteriën en andere schadelijke micro-organismen gedood die met het blote oog niet te zien zijn.
In 1 liter drinkwater mag wettelijk 250 microgram aan vrije chloorresten zitten. Ons drinkwater uit oppervlaktewater zit daar altijd onder en in ons drinkwater uit grondwater zit zelfs maar 25 tot 50 microgram aan vrije chloorresten.
Door te zorgen dat het water langdurig blootgesteld wordt aan zonnestralen, zonder dat er in de tussentijd gebruik van gemaakt wordt, zal de chloorwaarde automatisch zakken. Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt.
Onbehandeld zwembadwater is niet schadelijk voor planten. Dit kunt u dan ook gewoon gebruiken om de planten water te geven. Behandeld zwembadwater (water waarin u onderhoudsmiddelen zoals chloortabletten of andere chemische middelen heeft gebruikt) is echter wel schadelijk.
Wat te doen? Na inname van een (stuk van een) chloortablet laat men de patiënt herhaaldelijk een paar slokjes water drinken, geen grote hoeveelheden in 1 keer omdat dat braken op kan wekken.
De drinkwaterbedrijven voegen aan het water net voldoende chloor toe om het te ontsmetten; de dosissen zijn niet schadelijk voor de gezondheid. Bovendien controleren ze het chloorgehalte en gaan ze met bacteriologische analyses na of de ontsmetting doeltreffend is.
Chloor in kraanwater
In het verleden werd er chloor aan ons water toegevoegd. Chloor is een zeer effectief middel om bacteriën te doden, maar geeft een duidelijke smaak aan het water. Tegenwoordig is het toevoegen van chloor verboden en worden er andere, niet schadelijke stoffen gebruikt om water te zuiveren.
De correcte concentratie vrij chloor voor gezond water zit tussen 0,5 – 3,0 ppm voor openluchtzwembaden, tussen 0,5 – 1,5 ppm voor binnenzwembaden en tussen 1 – 3 ppm voor spa's (parts per 1000/mille). Bij een hogere concentratie loop je risico op huidirritaties of rode ogen.
Je kunt het water met een gerust hart in de tuin legen en rustig via de grond weg laten lopen. Als je hele tuin betegeld is, kan het verstandig zijn om het bad in een paar keer leeg te maken.
Wie per ongeluk te veel chloor in het water gekregen heeft, kan dit neutraliseren met de chloor neutralisator. Dosering: gebruik 100g neutralisator om per 100m³ water het chloorgehalte te verminderen met 0,5mg/l.
Omgekeerde osmose waterfiltratiesystemen met koolstofblokfilters zijn een effectieve manier om tot 98% chloor in water te verwijderen.
Chloride zorgt samen met natrium en kalium voor de vochtbalans in het lichaam. Dit heeft weer effect op je bloeddruk. Zout is een belangrijke bron van chloride in onze voeding. Te veel zout kan leiden tot een hoge bloeddruk.
Gebruik dus geen chloor in een toiletpot waarin een wc-blokje hangt. Als chloorbleekmiddel wordt gemengd met ammonia ontstaan chlooramines, die irriterend zijn voor ogen en luchtwegen. Chlooramines kunnen ook ontstaan als chloorbleekmiddel in contact komt met urine. Laat dus geen chloor in de toiletpot staan.
Bleek noemt men in de volksmond ook wel chloor. Bleek is vloeibaar en zit meestal in een (spuit)fles. Bleek is te koop in verschillende samenstellingen. Zo bestaat er dikke bleek, dikbleek, wc-reiniger met (dikke) bleek, bleekspray en (wc-gel met) javel.
Kraanwater is zo zuiver dat het perfect drinkbaar is. Daar zorgt het waterbedrijf voor. Eerst wordt het water opgepompt uit de grond of uit een rivier, nadien wordt het gefilterd en gezuiverd. De waterbedrijven controleren het kraanwater dagelijks.
Is Nederlands kraanwater veilig? Ja. De eisen die aan kraanwater worden gesteld op het gebied van biologische en chemische veiligheid zijn erg hoog, en de kwaliteit wordt door middel van regelmatige analyses streng bewaakt. Een enkele keer geven drinkwaterbedrijven een kookadvies.
Wil je je water laten testen? Neem dan contact op met je waterbedrijf. Deze kan je kraanwater testen op bacteriën en op metalen. Wanneer er problemen zijn met je kraanwater en er sprake is van een afwijkende kleur of geur, dan zal je waterbedrijf het water kosteloos controleren.
Chloor in kraanwater is nefast voor je darmflora.
Daarnaast heeft Chloor een langdurige werking (ook in je darmen). Daarbij komt dat chloor in leidingwater kan reageren met andere stoffen waardoor er heel schadelijk nevenproducten gevormd kunnen worden in de leidingwater dat je drinkt.
In kraanwater zit voornamelijk puur water (H2O) en daarnaast allerlei natuurlijke elementen . Denk dan bijvoorbeeld aan mineralen als natrium, kalium en magnesium. Deze stoffen bepalen voor een groot deel de smaak en de hardheid van drinkwater.
Drinkwater in Nederland moet voldoen aan heel strenge eisen, en is van uitstekende kwaliteit. Het is schoon, veilig en goedkoop. Het kraanwater thuis nog eens extra filteren is nergens voor nodig. Bovendien loop je het risico dat het filter vuil wordt, waardoor het water in plaats van schoner juist viezer wordt.
Mogelijke verschijnselen zijn: misselijkheid, braken, huiduitslag, benauwdheid, hartritmestoornissen, verwardheid, bewusteloosheid en zelfs de dood.
Wanneer je kind toch een bijtende stof heeft ingeslikt, spoel dan de mond en keelholte zo snel mogelijk met water. Laat je kind vervolgens melk of water drinken om de bijtende stof te verdunnen. Moedig je kind vooral niet aan om te braken; dit kan de verwondingen verergeren.
De uv-stralen van de zon zorgen ervoor dat de chloor op een natuurlijke manier wordt afgebroken. Dit kan zelfs zeer snel optreden. Volgende concentraties vrije chloor dienen gerespecteerd en regelmatig nagemeten te worden, bijvoorbeeld met een digitale checker-fotometer.
