Artikel 5 Gedenktekens op eigen graven
1. Op eigen graven zijn liggende gedenktekens toegestaan met een lengte van maximaal 180 cm, een breedte van maximaal 80 cm en een minimumdikte, inclusief funderingsplaat, van 8 cm. 2. Bij gebruik van een roef dient deze maximaal 180 x 80 cm te zijn.
"Als de grafrechten verlopen of zijn afgestaan, dan wordt er meestal meteen bovengronds geruimd. Dat houdt in dat de grafsteen en eventuele grafzerk weg worden gehaald, er komt een laagje verse aarde overheen en dat wordt ingezaaid met gras. Met de begraven stoffelijke resten gebeurt dan dus niets."
Denk dan aan bosviooltjes, winterheide of heesters (bijvoorbeeld een skimmia met winterbloei). Richting het einde van de winter, zo rond februari beginnen kerstrozen, krokussen en sneeuwklokjes te bloeien. Je kunt er ook voor kiezen om de plant niet in de grond te zetten, maar in een mooie (kleurrijke) pot.
De meest gangbare regel is dat de exploitant verantwoordelijk is voor het terrein (paden, stukjes plantsoen, bomen e.d.) en dat de rechthebbende van een graf verantwoordelijk voor is voor het onderhoud van het graf en het gedenkteken.
De tijd dat iemand in een algemeen graf ligt, is vaak 10 jaar. Dat is gelijk aan de minimale periode van grafrust. Langer, bijvoorbeeld 15 of 20 jaar, is soms ook mogelijk, maar dat is afhankelijk van de begraafplaats. Na die periode kan de houder van de begraafplaats de rustplaats ruimen.
Bij het gewone begraven zoals we dat tegenwoordig kennen, vergaat een lichaam in een termijn van ongeveer 7 of 8 jaar. Afhankelijk ook van de grootte, de diepte van begraven en de grondsoort. Soms iets korter en soms iets langer. Een kist vermolmt in ongeveer een gelijk tijdsbestek.
Een bloemstukje mag niet op het graf gezet worden. De materialen zoals oase, metaal, kunststof passen niet in de natuur. De bloemen en planten die gebruikt worden zijn vaak gekleurd, meestal gekweekt met pesticiden of nabewerkt met glansmiddel.
Deze planten en bloemen doen het ook goed op het kerkhof: dwergmispel, gevlekte dovenetel, koperknoopje, steenbreek, Japanse zegge, slangenbaard, sierui, dahlia, vrouwenmantel, klokjesbloem, witte scheefbloem, meisjesogen.
Als een graf geruimd wordt, wordt meestal eerst alleen het monument weg gehaald. De steen wordt dan gewoonlijk in stukken geslagen en afgevoerd. De inhoud van het graf, dus de botten, worden niet meteen weg gehaald. Dat gebeurt pas als er opnieuw in het graf begraven wordt voor een andere familie.
De constructie van grafkelders is zodanig dat lucht tot de grafruimte kan toetreden en hieruit ook afgevoerd kan worden. De afvoer van lucht uit de grafruimte geschiedt op zodanige wijze dat daarvan geen hinder kan worden ondervonden.
In artikel 5 lid 3 van het Besluit op de Lijkbezorging is opgenomen dat in een graf maximaal drie lijken boven elkaar mogen worden begraven.
De familieleden die het graf verlaten hebben, stoppen daarom vaak na veertig passen om soera De Opening te reciteren om de overledene bij te staan in zijn of haar verhoor. De twee engelen zullen vragen: 'Wie is jouw Heer?' , 'Wie is jouw profeet?' en 'Wat is jouw godsdienst?'
Losse snijbloemen en veldbloemen mogen wel altijd worden neergelegd; Het is niet mogelijk om zelf bomen, struiken of bloemen aan te planten; Het is niet toegestaan om (wens)ballonnen op te laten; Op de natuurbegraafplaatsen worden geen fakkels, vuurkorven of ander open vuur gebruikt.
Vaak laten bezoekers, met name die van Joodse afkomst, een steentje op het graf achter, ten teken dat men er is geweest en de doden heeft herdacht. De oorsprong van dit gebruik is oud en stamt mogelijk uit de oudtestamentische tijd, toen het Joodse volk een nomadisch bestaan leidde.
Wat zijn rotsplanten? Rotsplanten komen over de hele wereld voor. De term 'rotsplant' wordt algemeen gebruikt voor planten die een open omgeving en sterk waterdoorlatende grond nodig hebben.
Een even aantal bloemen staan symbool voor de rouw en wordt alleen gebruikt bij begrafenissen. De meest gebruikte bloemen op een begrafenis of in een rouwboeket in deze landen zijn: witte rozen, rode anjers of paarse eustoma. Paarse bloemen staan voor waardigheid en rouw, de eustoma voor dankbaarheid.
Bijna iedere kleur is geschikt voor een rouwboeket. Het meest voorkomende is de paarse kleur, deze staat voor rouw en ingetogenheid. Maar ook rood voor de liefde en oranje voor kracht worden veel gekozen. Tijdens ons gesprek kan ik u voorbeelden laten zien, maar ook kan het boeket speciaal voor u gemaakt worden.
Roos. Een roos wordt misschien wel het vaakste gelegd op een graf of op de kist van een overledene. De roos kennen we voornamelijk in het rood, wat de kleur van de liefde betekent.
Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg. Dat verschilt dus van begraafplaats tot begraafplaats.
Na het overlijden begint het lichaam af te koelen; ongeveer 12 uur na het overlijden voelt het lichaam koud aan (het lichaam neemt de temperatuur van de omgeving aan).
Bij lijken van een normaal postuur neemt dat proces zo'n tien jaar in beslag. In de eerste weken gaat het heel snel. Bacteriën, die bij leven al in het lichaam aanwezig zijn en bij de spijsvertering een rol spelen, keren zich nu tegen hun voormalige gastheer.
