Regenwormen leveren een belangrijke bijdrage aan de bodemvruchtbaarheid. Ze zorgen voor de afbraak van organisch materiaal dat ze composteren tot humusrijke grond. Bovendien vermalen ze fijne gronddeeltjes waardoor de aanwezige mineralen beter voor de plant beschikbaar komen.
Naast het ruimen van bladeren, dragen de wormen via het omwoelen en opeten van grond een flink steentje bij tot de circulatie van nutriënten in de bodem. En de luchtigheid van de grond is veel beter waardoor planten beter kunnen wortelen.
Regenwormen hebben vele vijanden, veel dieren die regenwormen eten hebben zich gespecialiseerd in het opsporen en vangen van de regenworm. De regenworm heeft met name te vrezen van kleine zoogdieren zoals muizen en mollen. Voorbeelden zijn de spitsmuis en de Europese mol, die grote hoeveelheden regenwormen eten.
LEEFTIJD: In het wild kan een gewone regenworm enkele jaren oud worden. In het laboratorium kan hij zelfs de leeftijd van 9 jaar halen! Van veel soorten weten we het niet eens precies. BEVOLKINGSDICHTHEID: 1 in een handje grond.
Een regenworm is een mannetje en een vrouwtje tegelijk, een zogenoemde hermafrodiet. Toch kan een regenworm niet zijn/haar eigen eitjes bevruchten. Elke regenworm heeft zowel een mannelijk als een vrouwelijk geslachtsorgaan. De zaadballen en een opening vormen het mannelijk orgaan.
Hij heeft dan wel veel harten, maar tanden hebben ze niet. Hij eet zijn voedsel met zand en al, waardoor het voedsel door het zand in zijn maag vermalen wordt. Het zand poept hij weer uit. We praten nu wel over een 'hij', maar een regenworm is zowel een man als vrouw!
Een regenworm legt eitjes, waaruit jonge regenwormen geboren worden. Een regenworm is tweeslachtig (hermafrodiet); hij is mannetje en vrouwtje tegelijk. Toch moet de regenworm “kroelen” met een andere regenworm om zijn eitjes te bevruchten.
Strooi je wormenmest in je tuinaarde, dan draag je water naar de zee. In een gemiddelde tuingrond krioelen honderden wormen per kubieke meter. Die krijgen de slappe lach als ze je met een zak wormenmest zien aankomen. Die tuinwormen produceren namelijk met z'n allen meer poep dan een schap vol wormenmest-zakken.
Wormen van de compostbak weten wat ze lekker vinden. Ze hebben een voorkeur voor bladeren die snel afbreekbaar zijn. Dat zijn bijvoorbeeld de bladeren van de els, populier, hazelaar en de linde. Verzamel van deze boomsoorten een afgevallen blaadje en doe ze bij wormen van de compostbak.
Er zijn verschillende redenen waarom regenwormen boven de grond komen. Ten 1e doen ze dit om te paren, maar dan wel wanneer het buiten donker is. Daarnaast reageren ze op trillingen in de grond. Eén van de verklaringen daarvoor is dat trillingen ze aanzet om te vluchten.
Wormen houden niet van licht en blijven in ieder geval IN de bak. Zorg dat je wormenhotel in de zomer niet in de volle zon staat. En dat de aarde in de bak lekker vochtig is.
Wormen ontsnappen uit de bak
In normale omstandigheden zullen wormen het wel uit hun hoofd laten om te vluchten uit een wormenbak. Ze houden niet van licht en hebben een vochtige omgeving nodig zodat hun huid niet uitdroogt. Als wormen ontsnappen is dat een teken dat er iets mis is met de wormenbak.
Spelmateriaal. Acht dobbelstenen met op de zes vlakken de volgende waarden/symbolen: 1, 2, 3, 4, 5, regenworm. De regenworm telt voor vijf punten.
De speler die mag beginnen werpt de acht dobbelstenen. Uit deze worp kiest de speler één symbool. De wormen op de dobbelstenen zijn daarbij altijd vijf punten waard.
Soorten wormen
Wormen die in de bovenste 60 cm van de bodem leven en zowel bladeren als grond eten. Wormen die zich verticaal tot diep in het grondwater bewegen en die voornamelijk grond eten.
Rauwe, fijngehakte en vochtige resten van groenten en fruit, bladeren (geen notenbladeren), eierschalen (verpulverd) en plantenresten. Krantenpapier en karton (geen glanzend karton) spelen ook een belangrijke rol en moeten 20% van de hoeveelheid voedsel (volume) uitmaken. Wormen hebben de vezels nodig die ze bevatten.
Ook in zuurstofrijk water kunnen de wormen leven. Ze houden niet van licht, licht kunnen ze waarnemen met de zogenaamde fotoreceptoren, lichtgevoelige cellen in hun huid. Ook houdt de worm niet van warmte, het dunne huidje van de worm droogt dan te snel uit.
Bewaar je compostwormen op een koele plek
IN viswinkels bewaren ze wormen wel 2 maanden in de koelkast. De compostwormen gaan dan in een soort van winterslaap. Zorg dat je de zak uit de zon houdt, liefst op een koele plek. En zorg dat je de zak weer goed dichtmaakt als je klaar bent met vochtig maken en/of voeren.
Meestal gaat een worm die je doorhakt gewoon dood, maar de uiteinden kunnen nog wel een tijd blijven kronkelen, waardoor het lijkt alsof de twee delen nog leven. Soms groeit er uit het voorste deel echter een nieuw achterlijf en leeft de worm verder.
De huid van een regenworm neemt dankzij de slijmlaag, gemakkelijk zuurstof op uit de omgeving. Zuurstof lost op in het slijmerige vocht, waardoor de worm ademt.
Regenwormen worden intiem
Veel dieren zijn óf mannelijk óf vrouwelijk, maar de regenworm is het allebei. Het dier heeft zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen. Toch kan hij zichzelf niet bevruchten.
Wormen zijn rijk aan eiwitten en bevatten ongeveer 80% water, waardoor een mol nauwelijks hoeft te drinken.
Zoals je hierboven kunt horen maken de wormen een soort 'ploppend' geluid, dat je misschien wel het beste kunt vergelijken met een luide knip met de vingers. Het geluid wordt waarschijnlijk veroorzaakt door hun farynx in de keelholte.
Onder de 4 graden gaan de wormen in een soort winterslaap. Ze zullen niet direct dood gaan. Bij langdurig strenge vorst kunnen ze sterven. De cocons overleven -18C en zullen in het voorjaar weer uitkomen.
