Wat is voorarrest? Voorarrest is de periode dat een verdachte wordt vastgehouden voordat zijn zaak door een rechter is beoordeeld. Een verdachte in voorarrest is in afwachting van de uitkomst van zijn strafzaak.
Totale lengte voorarrest
maximaal 2 keer 3 dagen inverzekeringstelling; maximaal 14 dagen bewaring; maximaal 90 dagen gevangenhouding.
Dan moet de strafrechter, binnen de periode van maximaal 90 dagen gevangenhouding, het vervolg van uw voorlopige hechtenis tijdens een zitting behandelen. De rechter beslist of: het nodig is uw gevangenhouding te verlengen en u dus blijft vastzitten, of. dat u in vrijheid de behandeling van uw strafzaak kunt afwachten.
Daarna kan de rechter-commissaris beslissen dat u nog 14 dagen in bewaring wordt genomen. Dit deel van de voorlopige hechtenis vind plaats in een huis van bewaring (een gevangenis). De raadkamer kan beslissen dat de voorlopige hechtenis nog eens met maximaal 90 dagen wordt verlengd, dit heet de gevangenhouding.
Voorarrest mag maximaal 110 dagen en 15 uur duren. Het ophouden voor onderzoek valt ook onder voorarrest. Als het onderzoek na die 110 dagen nog niet is afgerond bestaat er ook nog de mogelijkheid de zaak, verdere afhandeling en dus een veroordeling, aan te houden voor de duur van 3 maanden.
Voorlopige hechtenis bestaat uit twee fasen: de bewaring en de gevangenhouding. De bewaring duurt maximaal veertien dagen en wordt opgelegd door de rechter-commissaris. Als de officier van justitie de verdachte vervolgens nog langer wil vasthouden, moet hij een vordering tot gevangenhouding indienen bij de rechtbank.
Het moet namelijk gaan om een misdrijf waar voorlopige hechtenis voor is toegestaan. Dat zijn in ieder geval alle misdrijven waarvoor 4 jaar of meer kan worden opgelegd. In de wet staan ook nog enkele andere misdrijven specifiek opgenoemd, zoals bedreiging, verduistering, afdreiging en oplichting.
Totdat een strafzaak inhoudelijk wordt behandeld kunt u diverse fases doorlopen. Het gaat dan om de fase van bewaring, van gevangenhouding en van gevangenneming. Deze drie perioden samen genomen wordt ook wel de voorlopige hechtenis genoemd.
Hechtenis is wel vergelijkbaar met een gevangenisstraf, maar vindt niet in een gevangenis plaats. Je vrijheid wordt ontnomen en je moet een bepaalde tijd in hechtenis doorbrengen. Dat doe je in een huis van bewaring. Dit zijn vaak sobere cellencomplexen waar geen dagbesteding of mogelijkheid om te werken is.
Welke straffen zijn er? De belangrijkste straffen zijn een boete, een taakstraf en gevangenisstraf. De rechter kan ook maatregelen opleggen. Daaronder valt bijvoorbeeld ontneming van geld dat door het misdrijf is verkregen, het betalen van schadevergoeding of – de meest ingrijpende – tbs.
De politie mag de brieven niet lezen en ook niet meeluisteren als je met je ouders praat. Je mag niet samen met meerderjarige verdachten (dus ouder dan 18 jaar) naar de luchtplaats of vervoerd worden. Meisjes en jongens zijn ook altijd apart van elkaar.
Het huis van bewaring lijkt erg op een gevangenis. Er zijn bewakers en er zitten tralies voor de ramen. Mensen in het huis van bewaring wachten op het oordeel van de rechter. Zij zijn nog niet veroordeeld.
'Verdachte zijn' betekent dat er een (redelijk) vermoeden aanwezig is dat u een strafbaar feit heeft gepleegd. U bent niet altijd een verdachte als de politie bezig is met een onderzoek tegen u. Het is ook mogelijk dat de politie met een opsporingsonderzoek bezig is om een bepaalde zaak uit te zoeken.
Bij de voorgeleiding kan de rechter besluiten een verdachte in bewaring te stellen. De rechter-commissaris toetst: of de aanhouding volgens de regels is verlopen (of deze rechtmatig was), of er meer tegen iemand is dan een vage verdenking (=ernstige bezwaren)
U heeft het recht om te weten van welk strafbaar feit u wordt verdacht. U hoeft de vragen niet te beantwoorden (zwijgrecht). U heeft het recht om vóór het (eerste) verhoor vertrouwelijk met een advocaat te praten. U heeft recht op de aanwezigheid van een advocaat tijdens het verhoor om u bij te staan.
Tijdelijke of levenslange gevangenisstraf
Een gevangenisstraf kan tijdelijk zijn (maximaal 30 jaar). Of levenslang. De levenslange gevangenisstraf is de zwaarste straf die Nederland kent. Een rechter kan voor de zwaarste misdrijven een levenslange gevangenisstraf opleggen.
In het algemeen bevindt zich binnen een huis van bewaring een aantal essentiële, door de wet voor de gedetineerde noodzakelijk geachte, gemeenschappelijke ruimtes. Zo zijn er sportfaciliteiten, zowel binnen als buiten.
Wanneer een verdachte niet in voorlopige hechtenis zit, moet de strafzaak in beginsel binnen 24 maanden zijn afgerond. Er zijn uitzonderingen op die 16 maanden en 24 maanden. Wanneer een strafzaak gecompliceerd en/of omvangrijk is, mag een strafzaak van de rechter langer duren.
Na maximaal 3 dagen en 18 uur na je aanhouding, is er een zitting bij de rechter-commissaris. Die toetst of je geschorst kan worden en naar huis mag (vaak onder voorwaarden, zoals huisarrest en contact- of gebiedsverbod en/of onder begeleiding van jeugdreclassering).
Dit is een straf waarbij je je huis niet mag verlaten. De inverzekeringstelling mag alleen als dat nodig is in het belang van het onderzoek. Dit mag maximaal 3 dagen duren en één keer worden verlengd. De (hulp)officier van justitie bepaalt hoe lang je in verzekering blijft.
Het verschil tussen gevangenisstraf (hechtenis) en opsluiting bestaat erin dat gevangenisstraf de vrijheidsberoving is die wordt opgelegd voor wanbedrijven (correctionele straffen) terwijl opsluiting de vrijheidsberoving is voor misdaden (criminele straffen). De wijze van vrijheidsberoving is dezelfde.
Wordt dat verzoek toegewezen, dan is dat het begin van een voorlopige hechtenis. Deze hechtenis vindt plaats in een huis van bewaring of op het politiebureau; in het laatste geval heet dat preventief zitten. De bewaring duurt maximaal veertien dagen en kan niet door de rechter-commissaris worden verlengd.
Het voorarrest kan dus in totaal uiterlijk 110 dagen duren: maximaal 2 keer 3 dagen inverzekeringstelling; maximaal 14 dagen bewaring; maximaal 90 dagen gevangenhouding.
Als de politie u heeft gearresteerd, moet u vervolgens mee naar het politiebureau. Op het politiebureau vinden verhoren plaats door de politie. Dag en nacht bij elkaar opgeteld, mag u maximaal 18 uur worden vastgehouden. Na de verhoren wordt bepaald of u weer naar huis mag of langer vast gehouden wordt.
