Persoonlijke voornaamwoorden verwijzen naar levende wezens of zaken, zonder die verder bij de naam te noemen: ik, jou, zij, hen, hem, etc.
Een persoonlijk voornaamwoord verwijst naar iemand, zoals ik, jij, hij, jullie etc. Maar het kan ook naar iets verwijzen, zoals het. Welk persoonlijk voornaamwoord je kiest, hangt af van de persoon (eerste, tweede of derde persoon) en het getal (enkelvoud of meervoud).
Het persoonlijk voornaamwoord staat op de plaats van het zelfstandige naamwoord dat het vervangt. Ook bij begrijpend lezen is het handig om te weten wat persoonlijke voornaamwoorden zijn. Voorbeelden zijn: ik, jij, zij en het.
Het persoonlijk voornaamwoord is een onderdeel van taalkundig ontleden (woordsoortbenoeming). De Latijnse naam is pronomen personale en de afkorting die vaak wordt gebruikt is pers. vnw.
Persoonlijke voornaamwoorden zijn onder andere: ik, je, jij, jou, u, hij, zij, ze, het, wij, we, jullie, zij (meervoud), mij, me, hem, haar, ons, hen, hun en ze (meervoud). Kijk en luister deze video en je wordt een kei in het benoemen van het persoonlijk voornaamwoord!
Lidwoorden zijn de, het en een. We maken een onderscheid tussen bepaalde en onbepaalde lidwoorden. De en het zijn bepaalde lidwoorden en een is een onbepaald lidwoord.
Bij het-woorden die een persoon aanduiden, worden meestal mannelijke voornaamwoorden (hij, zijn) gebruikt om naar mannen te verwijzen en vrouwelijke voornaamwoorden (zij/ze en haar) om naar vrouwen te verwijzen.
Jou is een persoonlijk voornaamwoord, jouw is een bezittelijk voornaamwoord.
onbepaald voornaamwoord (indefiniet pronomen): iemand, niemand, iets, niets, alle, iedereen.
Het bezittelijk voornaamwoord ons krijgt de vorm onze als het bij een de-woord of een meervoudig woord staat. Bij een enkelvoudig het-woord is ons de correcte vorm.
Hij is de onderwerpsvorm van de derde persoon enkelvoud.
Die wordt gebruikt als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult.
In veel gevallen staat het persoonlijk voornaamwoord jullie in de zin, waardoor al duidelijk is dat het bezittelijk voornaamwoord naar een meervoud moet verwijzen.
Voor de tweede persoon zijn er verschillende persoonlijke voornaamwoorden: de vertrouwelijke vormen je, jij en jullie, en de beleefdheidsvorm u, die we zowel voor het enkelvoud als voor het meervoud gebruiken.
Wat is het verschil tussen een bezittelijk en persoonlijk voornaamwoord? Een bezittelijk voornaamwoord geeft aan van wie of wat iets is. Er bestaat een relatie tussen een zelfstandig naamwoord en een persoon, dier of instantie. Persoonlijke voornaamwoorden verwijzen meestal naar een persoon, dier of ding.
De meeste bijvoeglijk gebruikte bezittelijke voornaamwoorden hebben een volle vorm (mijn, jouw, zijn, haar) en een gereduceerde vorm (m'n, je, z'n, 'r).
Methode. Een aanwijzend voornaamwoord is een woord dat nadrukkelijk ergens naar verwijst. Denk bijvoorbeeld aan woorden als dat, die, zulke, zo'n (dat meisje, die voetbal, zulke goede cijfers, zo'n glimlach). Deze woorden verwijzen bijna altijd naar het woord dat erachter staat.
Niemand is nooit meervoud (want er is niets) en ook geen eerste persoon (want die is er ook niet). Met het voorbeeld van Daphne is niemand dus derde persoon enkelvoud. Bronnen: https://onzetaal.nl/taaladvies/persoonsvorm.
Onbepaalde voornaamwoorden: onbep. vnw. (indefiniet pronomen) Onbepaalde voornaamwoorden zijn onder andere: iets, niets, iemand, niemand, alles, men, wat elk, ieder(een).
1) Scheikundig symbool voor zink 2) Symbool voor zink 3) Symbool zink 4) Zelfstandig naamwoord (afk.) 5) Zink 6) Zink (afk.)
In sommige gevallen is zowel jij als jou mogelijk na dan, maar dan is er een betekenisverschil. Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is jij de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is jou correct.
Je schrijft een 'w' als je 'u' combineert met een substantief. Het substantief staat direct achter 'uw'. Je schrijft dus een 'w' als je 'u' possessief gebruikt.
Zo'n wordt gecombineerd met enkelvoudige zelfstandige naamwoorden die telbaar zijn: zo'n kind, zo'n mooie spiegel, zo'n idee. In combinatie met meervoudige zelfstandige naamwoorden gebruiken we zulke: zulke kinderen, zulke grote ramen, zulke problemen.
Bijvoeglijk naamwoord
▸ Het was alsof ik bij een onverwacht obstakel minder snel ging lopen of ik stopte zelfs helemaal totdat er iemand anders op het pad langskwam. Samen ben je sterker dan alleen, ook al was het met een onbekend 18-jarig meisje dat nog minder ervaring in de bergen had dan ik.
Zo'n is standaardtaal in het hele taalgebied in combinatie met een meervoudig zelfstandig naamwoord, als het betrekking heeft op een daarbij horend telwoord en betekent 'ongeveer'.
