Geen zorgen, kikkerurine is niet gevaarlijk – tenzij je met een giftige soort te maken hebt. Een twintigtal seconden je handen wassen met zeep is wel aan te raden, omdat er bacteriën in de urine zitten die via kleine wondjes in je bloedsomloop kunnen terechtkomen. Een kikker oppakken doe je dus maar beter niet.
"Maar raak ze niet aan, want de kikkers ademen door hun huid. Als je ze aanraakt, is de kans groot dat hun huid beschadigd wordt."
Padden hebben geen gladde huid, maar juist bobbeltjes die op wratten lijken. Het zijn klieren die de pad onsmakelijk maken. Vanwege het pokdalige uiterlijk denken sommige mensen dat je wratten krijgt wanneer je een pad aanraakt. Dat is niet waar; bij de mens veroorzaken virussen wratten en de ene mens besmet de andere.
Ververs regelmatig wat water voor vers slootwater. Het 'oude' water kun je gewoon in de sloot gooien. Wanneer de kikkertjes pootjes krijgen, krijgen ze ook langzaam longen. Zorg er dan voor dat ze op een steen of kurk die een klein stukje boven het water uitsteekt kunnen rusten, anders verdrinken ze.
Voor mensen is het oppakken van een gewone pad niet gevaarlijk, maar het is altijd raadzaam om na het oppakken van een pad je handen goed te wassen.
Zo'n gifklier maakt een melkachtige en bijtende vloeistof (secreet) aan. Wanneer een pad in het nauw komt, dan wordt deze gifstof uitgescheiden. Deze gifstof geeft op huid en slijmvliezen van mens en dier een heftige irritatie. De in Nederland voorkomende padden scheiden beperkt gifstoffen uit bij dreigend gevaar.
Padden hebben minder vijanden maar ze moeten wel goed oppassen voor slangen en ze zijn eveneens niet veilig voor roofvogels en reigers.
De bruine kikker eet voornamelijk ongewervelden als insecten (kevers, sprinkhanen, spinnen, mieren), wormen, duizendpoten en (naakt)slakken. Af en toe eet hij ook kleine gewervelde dieren zoals muizen en kleinere kikkers. Volwassen kikkers hoeven maar twee tot drie keer per week te eten.
In de sloot of plas zijn ze altijd erg schuw. Bovendien is het daar vaak moeilijk om op kikkerhoogte te fotograferen. Heb je echter een vijver in je tuin of ken je iemand met een vijver waar groene kikkers in zitten dan wordt het een ander verhaal. De kikkers in een vijver zijn namelijk erg makkelijk tam te maken.
Amfibieën hebben een veel dunnere huid die niet bedekt is met schubben. De huid is daarnaast ook niet volledig waterdicht, maar bevat veel klieren die de huid vochtig houden. Om goed vochtig te blijven zijn amfibieën daarom veel in het water te vinden. Ademhaling vindt plaats via longen en door de huid.
Amfibieën hebben een bijzondere gave: ze kunnen water ruiken!
Je kunt hem wel oppakken maar zorg dat je hem alleen aanraakt met de binnenkant van je hand (geen poriën). Was daarna je handen. Volwassen salamanders kunnen zelfs gif spuwen.
Het zijn alleen de volwassen mannetjes,die roepen. Ze maken daarmee onderling hun aanwezigheid kenbaar en proberen vrouwtjes te lokken. Ze roepen alleen in de periode, dat ze zich voortplanten.
“Wij herinneren eraan dat een ongeoorloofde handeling bij een amfibie, zoals een kus, een ernstige ziekte tot gevolg kan hebben. En geen prins. Kikkers kunnen een salmonella-infectie veroorzaken”, waarschuwen de veeartsen.
Kikkers kunnen geweldige huisdieren zijn voor de juiste persoon, maar je moet wel eerst goed onderzoek doen. Elke soort kikker vereist andere zorg dus doe je huiswerk voordat je er zomaar een aanschaft. Lees gauw verder om algemene informatie te ontdekken over de huisvesting, voeding, omgang en meer!
Als het zo donker is dat wij mensen niets kunnen zien, blijken kikkers prima zicht te hebben en zelfs kleuren waar te kunnen nemen.
De kikkers kunnen niet goed horen. Wel kunnen ze erg goed trillingen voelen. Met de ogen kunnen ze alleen bewegende objecten waarnemen. Hun zenuwstelsel is namelijk niet ingericht op het herkennen van lichtpatronen, maar alleen op lichtverschuivingen, dus op beweging.
De hersenen worden beschermd door een brug tussen de ogen, dit deel van de schedel is verhoogd. Kikkers hebben een uniek skelet waarin ze sterk verschillen van alle andere dieren, zelfs alle andere amfibieën.
Overigens, de kikkers bijten niet, het gif zit in de huid en komt vrij bij overmatige stress en is slechts dan gevaarlijk indien het in de bloedbaan van een aanvaller komt.
Het verplaatsen van kikkers is in ons land strafbaar.
Kikkers kruipen voor de winterslaap weg in een kuiltje of verlaten holletje van een ander dier of op de bodem van vijvers of sloten. Ze moeten ervoor zorgen dat het een vochtige plek is, anders drogen ze uit. Ze verstijven tijdens hun winterslaap, doordat de beestjes koudbloedig zijn.
Voor veel soorten liggen het zomer- en winterbiotoop binnen een straal van enkele tientallen tot honderden meters rond het voortplantingswater. Voor enkele soorten, zoals bijvoorbeeld de gewone pad, kan het winterbiotoop tot wel enkele kilometers verwijderd zijn van het voortplantingswater.
Je ving dan kikkervisjes, de larven van kikkers en padden. Iedereen die in de buurt van vijvers of sloten woont kan de kikkers en padden nu weer horen kwaken. Het zijn eigenlijk hele mooie diertjes die we moeten koesteren.
Uit oorspeekselklieren (achter de ogen) kan een bijtende giftige vloeistof komen als ze in gevaar zijn. Hierdoor worden ze alleen gegeten door bijv. reigers en ooievaars. Die braken, nadat ze een vrouwelijke pad hebben verorberd, de zweleiwitten van de eitjes uit als sterrenschot.
