Emfysemateuze cystitis is een urinewegontsteking die gekenmerkt wordt door lucht in de blaaswand of blaasholte. Deze luchtcollecties ontstaan vermoedelijk doordat verwekkers als E. coli en Klebsiella pneumoniae albumine of glucose fermenteren en omzetten in gas.
Symptomen van blaasstenen zijn pijn bij of moeite met plassen, veel aandrang voelen, pijn in buik en onderrug, troebele of donkere urine en bloed in de urine.
Oorzaken van pijn aan je urinewegen
Een volle blaas door een afsluiting van de blaasuitgang of de plasbuis, bijvoorbeeld door een vergrote prostaat, een tumor, een niersteen, stolsels of een vernauwing van je blaasuitgang of je plasbuis. Lees meer over: De blaas niet goed leeg kunnen plassen.
Als de katheter niet goed is afgesloten, bestaat er de kans op een luchtembolie. Dit wil zeggen het aanzuigen van veel lucht in de bloedbaan. Zorg er daarom altijd voor dat de klemmetjes van de katheter dicht zitten en het dopje erop als u de katheter niet gebruikt.
Door de blaas plotseling te laten leeglopen ontstaat bij IC een zogenaamde huilende blaas. Overal zijn dan kleine bloedingen zichtbaar. Soms besluit de arts tot een bioptie: het wegnemen van stukjes weefsels (biopt) uit de blaaswand, om te onderzoeken.
Geknapte blaas
Een gezonde blaas kan vrijwel niet knappen doordat iemand zijn plas te lang ophoudt. Maar als je de druk op de blaas vaak te laat verlicht, kan dat wel schadelijk zijn.
Vlokken in de urine: wat betekent het? Troebele urine kan duiden op de aanwezigheid van debris – witte vlokken als gevolg van de aanwezigheid van witte bloedcellen – door een ontsteking of tumor. Dit verschijnsel heet 'pyurie' en wijst meestal op een infectie van de urinewegen.
Er moet op gelet worden dat de zak en de slang onder het niveau van de blaas hangen, anders ontstaat het probleem dat urine, ondanks de terugslagklep, uit de opvangzak terug kan lopen in de blaas. Het gebruik van beenzakken moet daarom goed gecontroleerd worden en beperkt blijven tot gebruik overdag.
Pijn en een brandend gevoel tijdens het plassen zijn symptomen ervan. Blaasstenen kunnen ook een blaasontsteking veroorzaken. De ontsteking gaat gepaard met een branderige pijn bij het plassen, kleine hoeveelheden urine die er troebel uitzien, een onaangename lucht, koorts en een doffe pijn in de onderbuik.
Met drang-urine-incontinentie of blaas spasmen, ook wel overactieve blaas (OAB) genoemd, hebt u meestal de behoefte om meer naar het toilet te gaan dan de normale vier tot acht keer per dag. U staats 's nachts mogelijk ook op om naar het toilet te gaan.
Om blaasgruis te kunnen vaststellen kan er microscopisch onderzoek op verse urine worden uitgevoerd, hierin is dan te zien of een kat wel of geen last heeft van blaasgruis. In gezonde katten komt een primaire bacteriële infectie van de blaas niet vaak voor.
Een urineonderzoek is het eerste basisonderzoek bij vermoeden van een niersteen. Het kan de aanwezigheid van rode bloedcellen, witte bloedcellen, bacteriën en soms urinekristallen. De aanwezigheid van bloed in de urine en flankpijn is sterk verdacht voor nierstenen.
In de meeste gevallen is blaasgruis goed te behandelen. Dit gebeurt met een speciaal dieet, wat de zuurtegraad van de urine verandert en wat minder calcium en magnesium (de 'bouwstenen' van blaasgruis) bevat. Ook zorgt het ervoor dat de kat meer gaat drinken waardoor de urine iets minder geconcentreerd wordt.
Het eiwit laat je urine schuimen en kan een duidelijk zichtbare laag schuim op de urine veroorzaken. Het schuim blijft ook liggen op de urine. Vochtophoping, zoals gezwollen benen, enkels en geslachtsdelen. Dit wordt veroorzaakt doordat de nieren door het eiwitverlies in de war raken.
Donkergeel, sterke geur
Te veel water drinken is dus niet goed, maar te weinig drinken is dat ook niet. Wie te weinig drinkt, zal zien dat de urine donkergeel of zelfs oranje-achtig kleurt. De geur is ook intenser dan die van lichtere urine. Als u dit bij uzelf opmerkt, kunt u het beste wat extra water drinken.
Normaal gesproken is je urine helder en licht- of felgeel van kleur, maar door een onderliggende aandoening, veranderingen in je eetpatroon of medicijngebruik kan de kleur veranderen.
Een overactieve blaas is een aandoening waarbij de blaas uit balans is en hypergevoelig wordt. Hierdoor moet u vaak plassen, heeft u heel vaak het gevoel dat u moet plassen of kunt u de plas niet ophouden als u moet plassen. Bij een overactieve blaas bent u als het ware aan het vechten tegen uw eigen blaas.
Bij de een begint de blaas al na honderdvijftig milliliter te piepen, bij de ander gaat er zevenhonderd milliliter in. Sommige mensen moeten daardoor acht keer per dag plassen, anderen maar twee keer.”
In de blaas kan in totaal 1,5 liter urine worden opgeslagen. Echter geeft de blaaswand al een signaal aan de hersenen om te plassen wanneer de blaas met 0,2 liter urine is gevuld. Hoe sterker het signaal, hoe voller de blaas is.
Door de spierspanning kunnen darmen en blaas geprikkeld raken. Door onvoldoende ontspanning bij het plassen kan het lastig zijn om goed uit te plassen. Er kan dan urine achterblijven in de blaas.
Verzakking van de baarmoeder of vaginatop
U heeft een zwaar gevoel in uw vagina, alsof er iets naar buiten komt. Sommige vrouwen hebben het gevoel dat er een bal tussen hun benen zit. Of het gevoel dat ze ergens op zitten. U heeft een zeurend gevoel of pijn in uw onderbuik, benen of liezen.
U kunt last hebben van een zwaar gevoel in de vagina, onder in de buik of laag in de rug. Soms kunt u de verzakking buiten de vagina zien of voelen. U kunt problemen bij het plassen hebben, zoals het gevoel niet goed uit te kunnen plassen, heel vaak te moeten plassen, terugkerende blaasontstekingen en urineverlies.
