Of je de uitroep als o of als oh schrijft, hangt van de uitspraak af. De spelling o past bij de uitspraak met een 'open' o-klank, net als in zo en hallo. Oh heeft een 'doffere' o-klank, ongeveer als in door. De uitroepen o en oh bestaan allebei; ze kunnen onder meer vreugde, verdriet, verwondering en schrik uitdrukken.
Na dertig minuten zwoegen schoot het me te binnen, en uit de rest van de groep kwam een zuchtend oh ja. Dat gebruik van oh ja is een vrij bekende, en het is er een die we vaak tegenkomen in het dagelijks taalgebruik. Zie bijvoorbeeld het volgende dialoogje.
Soms zie je ook hé geschreven waar er hè bedoeld wordt. Maar dat onderscheid is onverbiddelijk: zeg je [hee] (rijmt op “zee”), dan schrijf je hé; zeg je [heh] (zoals “het” zonder de t), dan schrijf je hè.
Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is hij de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is hem correct.
Zowel in als te is correct bij plaatsnamen, maar het gebruikelijke voorzetsel is in. Hij is geboren in Leuven. Zijn familie woont al vele generaties in Kampenhout. Geboren in Kampenhout op 29 mei 1913.
De spelling o past bij de uitspraak met een 'open' o-klank, net als in zo en hallo. Oh heeft een 'doffere' o-klank, ongeveer als in door. De uitroepen o en oh bestaan allebei; ze kunnen onder meer vreugde, verdriet, verwondering en schrik uitdrukken. Welke spelling de voorkeur heeft, hangt van de uitspraak af.
oh (tussenwerpsel) 1uitroep van bewondering, bezorgdheid enz.: oh, wat mooi!
' Woorden die eindigen op -es of -ik (zonder klemtoon), krijgen in het meervoud geen verdubbeling van de slotmedeklinker: dreumesen, bajesen, perziken, slimmeriken, enz.
De correct gespelde meervoudsvorm is baby's.
Bij woorden die eindigen op -ik of -it, zoals perzik, havik, monnik, dommerik en kievit, kan de i als een [ə] of als een zwakbeklemtoonde [i] uitgesproken worden. Ook bij deze woorden hebben de meervoudsvormen een enkele medeklinker: perziken, haviken, monniken, dommeriken, kieviten.
De correct gespelde vorm voor het verkleinwoord is baby'tje.
Een hydroxylgroep wordt aangegeven met het voorvoegsel hydroxy-, of met het achtervoegsel -ol. Een anorganische stof met een hydroxylgroep heet een hydroxide. Een in water oplosbaar hydroxide, zoals natriumhydroxide, vormt bij oplossen het OH− anion, een base.
Voorbeeld: in H2O is het OG van O = -II.
Hieronder vind je een overzichtje van de klankveranderingen die gebeuren als je een Umlaut gebruikt: A spreek je uit als 'ah', maar Ä spreek je uit als 'eh'. U spreek je uit als 'oe', maar Ü spreek je uit als 'uu'. O spreek je uit als 'oh', maar Ö spreek je uit als 'eu'.
"Œ" (kleine letter "œ") is een klinker en een letter gebruikt in middeleeuws en vroegmodern Latijn, en in modern Frans. De letter is een ligatuur voor "OE". Het teken wordt ook wel eðel genoemd (IPA: [/eðəl/]). In het Latijn staat deze combinatie voor een tweeklank, IPA [oe], die wordt uitgesproken als "oi".
Ja-woord / jawoord | Jawoord is juist en ja-woord fout.
Zuurstof is een chemisch element met symbool O (Uit het Latijn: oxygenium) en atoomnummer 8. Het is een niet-metaal dat tot de zuurstofgroep (groep VIa of groep 16) in het periodiek systeem behoort.
OH– is het hydroxide-ion. Dit is een ion dat opgebouwd is uit 2 atoomsoorten (O en H) en wordt daarom een samengesteld ion genoemd. Dit ion heeft een lading van 1- en komt in de stof Fe(OH)3 driemaal voor. De totale negatieve lading is daardoor 3-.
Stoffen zijn hydrofiel wanneer ze door middel van het vormen van waterstofbruggen, goed in water oplossen. Het woord hydrofiel is van het Grieks afgeleid: hydro = water en fiel = vriend. Waterstofbruggen ontstaan dus bij O-H en N-H groepen. Dit komt doordat deze twee bindingen polair zijn.
Een molecuulformule van een stof wordt gemaakt door het soort atoom te benoemen en daarna in subscript te vermelden hoeveel van dit soort atomen het molecuul bevat. Een makkelijk voorbeeld is waterstof, H2. Dit molecuul bestaan uit alleen H-atomen, aangezien deze als enige vermeld zijn in de molecuulformule.
cola's (meerv.) Cola is een koolzuurhoudende frisdrank.
De correct gespelde meervoudsvorm van café is cafés, zonder apostrof. Als een zelfstandig naamwoord eindigt op é, schrijven we de meervoudsuitgang eraan vast. Een apostrof is niet nodig omdat de combinatie niet verkeerd kan worden uitgesproken: logés, attachés, coupés, prostitués.
