Ze kunnen mooi en zuiver close harmony zingen, de drie zusters van OG3NE (spreek uit: O-Djien), die zich donderdagavond namens Nederland plaatsten voor de finale van het Eurovisie Songfestival.
"Ø", "ø" is een klinker en een letter die gebruikt wordt in het Deens, Faeröers en Noors en bestaat uit een O of o met een schuine streep. De uitspraak van de klinker is ongeveer als het Nederlandse "eu" (fonetisch symbool: [ø]) in het woord "reus".
Het Zweedse alfabet kent behalve de gewone letters ook nog de letters å (oo), ä (èè) en ö (eu). In een woordenboek of taalgids komen deze letters na de z. De puntjes zijn van belang bij de uitspraak. Zo wordt de gewone o uitgesproken als oe in zoet, terwijl de ö wordt uitgesproken als eu in reuk.
"Œ" (kleine letter "œ") is een klinker en een letter gebruikt in middeleeuws en vroegmodern Latijn, en in modern Frans. De letter is een ligatuur voor "OE". Het teken wordt ook wel eðel genoemd (IPA: [/eðəl/]). In het Latijn staat deze combinatie voor een tweeklank, IPA [oe], die wordt uitgesproken als "oi".
ú – zoals in stoer, dus langer uitgesproken dan in doen.
Hoe heten de twee puntjes op een klinker, zoals in föhn en financiën? De puntjes op de o van föhn zijn een umlaut. De puntjes op de e van financiën zijn een trema. Een trema geeft het begin van een nieuwe lettergreep aan, bijvoorbeeld in financiën, coördinatie en reünie.
De Ï wordt in de meeste talen, waaronder het Nederlands, Afrikaans, Catalaans, en Frans, niet gebruikt voor een specifieke klankweergave, maar om aan te geven dat I niet met een voorgaande klinker een diftong vormt, maar met een hiaat alléén uit te spreken is.
De naam van de Griekse oppergod spreek je dus uit als (zews) en niet als (zuis) of (zeus).
De Æ wordt in het Nederlands uitgesproken als een lange 'e'-klank, bijvoorbeeld in 'fee', zoals in de namen Phaedra of Laetitia of als een lange 'a', zoals in namen als Maerten, die dan wordt uitgesproken als 'Maarten'.
De letter Å heeft in Scandinavische alfabetten een lange en een korte uitspraak. De korte versie representeert de /ɔ/. In het Zweeds staat de Å voor /oː/. In het Deens en het Noors is de lange versie uitgesproken als /ɔː/.
De ç staat voor de [tsj] zoals in Tsjechië (IPA: tʃ) en de ş voor de [sj] in sjouwen (IPA: ʃ). Een c zonder cedille geeft de klank [dzj] zoals in jeans (IPA: ʤ) aan en de s zonder cedille de sisklank zoals die ook in sissen voorkomt. In het Turkse alfabet nemen ç en ş een eigen plaats in.
Circonflexe (â, ê, î, ô, û): typ het teken ^ (op de 6-toets) en daarna de letter. Tilde (ã, õ, ñ): typ het teken ~ (links naast de 1-toets) en daarna de letter.
Göteborg klinkt dan dus zo: geu·tə·borch.
Trondheim (spreek uit als trônheim) is een stad in de Noorse provincie Trøndelag.
BLØF werd in 1992 opgericht en bestaat tegenwoordig uit Paskal Jacobsen (zang/gitaar), Peter Slager (bas/tekstschrijver), Bas Kennis (toetsen/gitaar) en Norman Bonink (drums).
Op het toetsenbord van je PC vind je de trema/ umlaut (“). Druk op de SHIFT + (“)-toets en daarna op de o. De letter ö verschijnt. Een (“) met een a, e, i, o, u, of y, geeft respectievelijk een ä, ë, ï, ö, ü, of ÿ.
â, ê, î, ô, û - Deze klinkers worden op dezelfde manier uitgesproken als de letters zonder dit accent. De toevoeging van dit accent heeft ermee te maken dat er in het Oudfrans de letter s heeft gestaan, die in de loop van de tijd verdwenen is.
Met trema spreek je het uit als twee klanken: een i en een e. Het trema plaats je op de klinker waarmee de nieuwe lettergreep begint.
In het spreken (uitspraak / fonetiek) er is geen verschil, Πof  vertegenwoordigen hetzelfde geluid (fonem). Het enige verschil is schriftelijk: Πwordt gebruikt aan het begin van een woord, terwijl  in de middle.
Artemis heeft de klemtoon juist op de eerste lettergreep [AR-tuh-mis], net als Hestia [HES-tie-aa].
Je spreekt het uit als dah-nee en het komt uit de Griekse mythologie.
Hij komt uit de UK, dus "Ie-zed" voor jou. Ko-zee als in hoezee met een o. Die 'V' is eigenlijk een 'U. ' Het is Dubbs.
De positie van zijn mond verandert niet bij het uitspreken van deze letters. Wanneer je kind een klinker uitspreekt als /aa/, /ee/, /oo/ of /uu/ spreken we van een klinker met een lange klank. Klinkers met een korte klank worden kort uitgesproken, dus als /a/, /e/, /i/, /o/ en /u/.
