Zwangerschapsverschijnselen zoals gespannen borsten en ochtendmisselijkheid nemen bij sommige vrouwen af vlak voor een miskraam, bij andere vrouwen pas in de weken erna. Vaginaal bloedverlies en menstruatie-achtige pijn bij een jonge zwangerschap kunnen het eerste teken zijn van een dreigende miskraam.
Vijftien van de 100 zwangerschappen eindigen in een miskraam. Dat aantal van 15% gaat alleen over de zwangerschappen die vastgesteld zijn. Maar veel zwangerschappen eindigen al heel vroeg, zelfs voordat de normale menstruatie op gang komt.
De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap.
Dit kun je bij een miskraam merken: pijn onder in de buik of rug, alsof je ongesteld bent. bloedverlies. minder gespannen borsten, niet meer misselijk: klachten van de zwangerschap worden minder.
De mate van buikpijn en de hoeveelheid bloedverlies worden meestal onderschat. Aan de andere kant kan een miskraam ook zonder aanwijzing verlopen, of gepaard gaan met weinig (bruin) bloedverlies of geringe buikpijn. Een echo vanaf zeven weken kan meestal constateren of dat de zwangerschap vitaal is of niet goed is.
Het kan ook zijn dat op een echo wordt ontdekt dat het vruchtje niet meer leeft terwijl je nog geen bloed hebt verloren. Het is mogelijk dat je binnen enkele dagen (soms weken) een bloeding krijgt. Een miskraam geeft vaak pijn, zoals bij een menstruatie of een weeënachtige pijn in de onderbuik.
De verschijnselen van een miskraam
Het bloedverlies neemt daarna snel af en houdt na een paar dagen op. Soms is er nog enkele weken een beetje bloedverlies. Het kan ook zijn dat je nog geen bloedverlies hebt gehad, maar dat op een echo wordt ontdekt dat het vruchtje niet meer leeft.
Zelfs na een miskraam kan de test nog enige tijd positief blijven, omdat het hormoon HCG nog enige tijd in het bloed zit.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden kun je geen miskraam krijgen.
De oorzaak van een vroege miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Dit betekent dat het vruchtje niet in orde is. De natuur vindt als het ware een logische oplossing: het vruchtje groeit niet verder en het lichaam stoot het af. Bij een zwangerschap is er een vruchtzakje en een embryo.
De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Meestal speelt hierbij een chromosoomafwijking een rol, die ontstaat bij de bevruchting. Het embryo in aanleg is niet goed, groeit niet verder en wordt afgestoten.
Sporten en stress geen oorzaak voor miskraam.
Een miskraam wordt niet veroorzaakt door sporten of stress. Seks is ook niet schadelijk tijdens de zwangerschap en leidt dus ook niet tot een miskraam. Verder is het goed om te weten dat een miskraam niet voorkómen kan worden door rustig aan te doen.
Dat kan na een week, maar ook na een paar weken, met of zonder partner. Bespreek het ook als je last hebt van somberheid of angst. Het verschilt van vrouw tot vrouw wanneer je weer kunt beginnen met werken. Je kunt met de bedrijfsarts contact opnemen als de miskraam invloed heeft op je werk.
Je mag gewoon vrijen wanneer je zwanger bent.
Meestal heb je bij een miskraam enkele uren bloedverlies, waarbij je weefselresten ziet. Vaak heb je ook krampen, vergelijkbaar met hevige menstruatiepijn. ook kun je bloed stolsels verliezen. Het kan ook dat er geen kloppend hartje te zien is tijdens je eerste echo.
We weten dat ongeveer 1 op de 7 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Het merendeel van de miskramen vindt plaats in de eerste weken. Soms nog voordat iemand wist zwanger te zijn. Wanneer op een echo een kloppend hartje is gezien (vanaf de 6e week), dan is de kans op een miskraam nog maar 1-3%!
Een baby maak je samen.
Het is echter een feit dat je geen kindje kan maken met alleen een eicel en een baarmoeder. Je hebt er een zaadcel bij nodig en dus heeft de man een bijdrage van 50%. De kans op een miskraam is ongeveer 15%.
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken.
Ongeveer één op de tien vrouwen met een positieve zwangerschapstest krijgt in de eerste twaalf weken van de zwangerschap een miskraam.
Bij een molazwangerschap gaat er tijdens of kort na de bevruchting iets mis. Daardoor groeit er geen embryo in uw baarmoeder. Wel groeit de placenta door, waardoor het in het begin lijkt of u 'gewoon' zwanger bent.
Dat is afhankelijk van het aantal zwangerschapsweken, de locatie van de zwangerschap, de ervaring van de echoscopist en de technische kwaliteit van het echoapparaat. Op zijn vroegst kan dit met 5 weken en 3 dagen. Het embryo is dan ongeveer 3 mm en de vruchtzak ongeveer 8mm.
Het verloop van een miskraam kan per vrouw sterk verschillen. Meestal is er aanvankelijk weinig bloedverlies dat enige dagen tot wel 2 weken kan duren.
Een miskraam begint meestal met licht bloedverlies waarna het bloedverlies toeneemt. Tevens kunnen er buikkrampen ontstaan met mogelijk verlies van bloedstolsels. Dit wordt door veel vrouwen als heftig ervaren. Vrouwen die eerder kinderen hebben gekregen herkennen er (lichte) weeën in.
Een miskraam is het verlies van een niet-levensvatbare vrucht. Een miskraam in de eerste 2 tot 4 maanden van de zwangerschap wordt een vroege miskraam genoemd. We spreken van een late miskraam als de zwangerschap verkeerd afloopt na de vierde maand maar vóór de levensvatbare periode.
