Na een scheiding zijn jullie als ouders verplicht de kosten te betalen voor de verzorging en opvoeding van de kinderen. Bij een co-ouderschap verdelen de ouders de zorg voor de kinderen, praktisch en financieel. De kinderen zijn afwisselend bij de ene en de andere ouder en de kosten worden door beide ouders betaald.
Beide ouders zijn verplicht na scheiding bij te dragen in de kosten van hun kinderen, mits hun draagkracht dat toelaat. In het geval de minstverdienende partner een inkomen rond of onder bijstandsniveau heeft, heeft deze ouder te weinig draagkracht om bij te dragen in de kosten van de kinderen.
Na de scheiding kun je mogelijk aanspraak maken op verschillende toeslagen en andere regelingen of kunnen deze in bedrag verhoogd worden. Denk bijvoorbeeld aan huurtoeslag, kinderbijslag en zorgtoeslag. Het is fijn dat je na de scheiding financiële ondersteuning kunt krijgen.
De behoefte van de partner aan alimentatie wordt volgens vaste normen vastgesteld op 60% van het netto gezinsinkomen minus de kosten van eventuele kinderen. Eventuele eigen inkomsten moeten vervolgens ook op deze uitkomst in mindering worden gebracht.
In een gemiddeld gezin met twee kinderen en een modaal inkomen kost een kind volgens het NIBUD per maand ongeveer € 400,-. Op basis van het TREMA-rapport komt de alimentatie dan per kind uit op € 140,- per maand. Meestal liggen de bedragen voor kinderalimentatie tussen € 100,- en € 500,- per kind per maand.
Na uw scheiding houden de verplichtingen van het huwelijk voor wat betreft “financieel onderhoud” niet automatisch op. Hierbij gaat het om partneralimentatie. De partner met de meeste draagkracht is verplicht alimentatie te betalen aan de partner met de minste draagkracht, zodat er geen scheve verhoudingen ontstaan.
Ex-echtgenoten zijn wettelijk verplicht elkaar te onderhouden. De ex-partner die geen of nauwelijks inkomen heeft, kan partneralimentatie vragen. Dit kan alleen als je getrouwd was of een geregistreerd partnerschap had.
Verboden afzien van partneralimentatie
Je kunt niet op voorhand vóór of in de huwelijksvoorwaarden, partnerschapsvoorwaarden of andere overeenkomst afzien of afstand doen van het recht op partneralimentatie.
De partneralimentatie stopt pas als het jongste kind 12 jaar is geworden. Het huwelijk of het geregistreerd partnerschap duurde langer dan 15 jaar. En de ex-partner die alimentatie ontvangt krijgt binnen 10 jaar AOW. Dan stopt de partneralimentatie als de AOW start.
De duur van de onderhoudsplicht eindigt niet eerder dan het tijdstip waarop het jongste kind van partijen 12 jaar wordt. Hebben partijen geen minderjarige kinderen, dan eindigt de alimentatieverplichting na maximaal 10 jaar. Dit is afhankelijk van de duur van het huwelijk en de leeftijd van de alimentatiegerechtigde.
Zolang jullie nog met elkaar in gesprek kunnen gaan en afspraken kunnen maken kan de scheiding geregeld worden met een gezamenlijke mediator of scheidingsadviseur. Dit scheelt veel in de kosten en daarnaast is de scheiding meestal sneller geregeld én met een beter resultaat.
Denk aan de huur, telefoon en boodschappen. Deze kosten kunnen voor jullie als ex-partners flink verschillen, bijvoorbeeld door verschillen in inkomen en een ander uitgavepatroon. Eigen kosten zijn ook de uitgaven voor de kinderen die beide ouders doen. Bijvoorbeeld dubbel schoolmateriaal, speelgoed of een fiets.
Hoe het spaargeld verdelen? Het spaargeld dat op je gemeenschappelijk rekening staat, moet verdeeld worden. Als je feitelijk of wettelijk samenwoont, blijf jij de eigenaar van je eigen inkomsten zoals je loon. Als je het spaargeld wilt verdelen zal je dus moeten aantonen welk geld van jou is.
De kosten hangen ook af van hoe ingewikkeld de situatie is en of er een eigen bedrijf, koopwoning en/of kinderen bij betrokken zijn. Maar bij een gemiddelde echtscheiding ben je ongeveer tussen de €2.000,- en €4.000,- kwijt. Hierbij geldt: hoe complexer de verhouding, hoe duurder de scheiding.
Je bent verplicht om partneralimentatie te betalen als je ex-partner na de echtscheiding onvoldoende inkomsten heeft om in het levensonderhoud te voorzien. Daarbij wordt rekening gehouden met de levensstandaard ten tijde van het huwelijk.
De rechter kan alimentatie weigeren voor de partner die een fout heeft gemaakt die aan de basis ligt van de onherstelbare ontwrichting, zoals overspel of partnergeweld.
Uw ex-partner betaalt de kinderalimentatie of partneralimentatie niet. Dan kunt u hulp vragen aan het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO). Het LBIO kan de alimentatie voor u innen.
In 2023 is voor inkomens vanaf € 73.031 de betaalde partneralimentatie aftrekbaar tegen maximaal 36,93%. In 2022 is de aftrek voor inkomens vanaf € 69.398 maximaal 40%. In 2021 is de aftrek voor inkomens vanaf € 68.507 maximaal 43%.
Hoe bereken je de draagkrachtruimte? Dat is jouw netto-inkomen na de scheiding min het draagkrachtloos inkomen. Van deze draagkrachtruimte mag je zelf 40% houden en 60% is voor partneralimentatie over. Vervolgens trek je nog jouw deel van de kinderalimentatie hiervan af, dan houd je je draagkracht over.
Partneralimentatie duurt maximaal 12 jaar. Het hangt ervan af wanneer u gescheiden bent en of u samen kinderen heeft. Soms is ook uw leeftijd belangrijk.
Het klopt dat (ex-)partners kunnen afspreken niet aan partneralimentatie te doen. Je zet dan in je echtscheidingsconvenant dat je afziet van partneralimentatie. Dit gebeurt als beide (ex-)partners voldoende inkomsten hebben na de scheiding en niet financieel afhankelijk van elkaar willen zijn.
Eigenlijk is de regel voor alimentatie (zowel voor de ex-partner als de kinderen) heel simpel: degene met het hogere inkomen zal de ander de alimentatie betalen, zodat diegene in zijn of haar levensonderhoud kan voorzien en de kinderen kan onderhouden. Hierbij wordt gekeken naar wie de kostwinnaar is in het gezin.
