Hoewel sommige koeien meerdere kalveren kunnen baren, is het niet zo gebruikelijk dat runderen meerdere nakomelingen krijgen. Als er een tweelingzwangerschap optreedt, kan dit leiden tot kalveren van hetzelfde geslacht of van beide geslachten.
Gemiddeld krijgt een koe in Nederland 4 kalfjes gedurende haar leven. Veel melkkoeien worden al op relatief jonge leeftijd van 6 à 7 jaar geslacht, terwijl een koe wel 20 jaar oud kan worden.
De reden waarom dit gebeurt, is omdat dit in de huidige realiteit het beste is voor het kalf en de koe. Hoe langer je kalf en koe bij elkaar laat, hoe zwaarder het afscheid en hoe groter de stress. Bovendien is het sneller scheiden ook beter voor de gezondheid van het kalf: zo zijn ze minder vatbaar voor ziektes.
Omdat de melkproductie in de tijd afneemt, wordt de koe elk jaar opnieuw geïnsemineerd. Elk jaar start dus een nieuwe dracht met een nieuw kalf en een nieuwe melkcyclus. Om het met de woorden van Danira te zeggen: “Drie maanden nadat ze bevallen is, moet een koe al opnieuw zwanger gemaakt worden.” Dat klopt dus.
De bevalling kan de koe meestal helemaal zelf. Vaak gaat de koe liggen. Door het persen zijn de pootjes meestal eerst te zien, daarna volgen de kop en de rest van het lijf. De moeder likt haar kalfje daarna schoon.
Eind vorig jaar werd een koe in Cuba wereldnieuws toen zij een vierling op de wereld zette. Van het viertal waren drie kalveren mannelijk en was er eentje hermafrodiet. De kans op vier kalveren van hetzelfde geslacht bedraagt bij een vierling één op 179 miljoen.
Met een draagtijd van 18 tot 22 maanden is de olifant de absolute nummer 1 bij de zoogdieren. Giraffen komen in de buurt met een zwangerschap van 15 maanden. Walvissen en ezels dragen hun baby 12 maanden.
"Ja, zoogdieren worden ongesteld, al is de cyclus niet altijd hetzelfde als bij mensen. Sommige dieren worden namelijk in een bepaald seizoen vruchtbaar, en dus ook ongesteld. Ook is het 'vloeien' zoals we dat bij mensen kennen bij de meeste zoogdieren écht een stuk minder", aldus Van Veen.
Een koe kan van nature wel twintig jaar oud worden. In de vee-industrie niet: daar gaan melkkoeien bij verminderde vruchtbaarheid, een lagere melkproductie of toenemende gezondheidsproblemen al op jonge leeftijd naar het slachthuis. Gemiddeld zijn ze dan slechts zes jaar oud.
De meeste vleeskalveren in Nederland – de witvleeskalveren – worden al op de leeftijd van zes maanden geslacht. Rosékalveren worden geslacht als ze acht à negen maanden oud zijn. Het kalfsvlees is grotendeels bestemd voor de export.
Stierkalfjes gaan naar de kalverhouderij
Na ongeveer twee weken op de melkveehouderij gaan ze naar een vleeskalverhouderij. Daar worden ze opgefokt om na ongeveer een 8 maanden te worden geslacht. Het kalfsvlees gaat bijna allemaal naar het buitenland, omdat in Nederland relatief weinig kalfsvlees wordt gegeten.
Mannelijke kalfjes geven geen melk en zijn daarom 'nutteloos' voor de melkveehouder. In Nederland worden ze meestal op een apart bedrijf vetgemest voor hun vlees. Daarom worden ze ook wel vleeskalveren genoemd. In sommige landen worden de mannelijke kalfjes direct na de geboorte gedood.
Een koe krijgt haar eerste kalf als ze ongeveer 2 jaar oud is. Vervolgens krijgt ze ieder jaar een kalf om de melkproductie op gang te houden. Koeien die dit hoge tempo niet kunnen bijhouden worden 'slijters' genoemd en worden op de leeftijd van 3 of 4 jaar geslacht.
Na een dracht van 9 maanden, op een leeftijd van twee jaar, kalven de vaarzen af en worden ze koe.
Antwoord : Op een aantal biologische bedrijven blijft het kalf bij de moeder. De periode varieert van 2 maanden tot wel een half jaar. De kalveren lopen dan tussen de melkkoeien en kunnen zowel bij de eigen moeder als bij andere koeien zuigen.
Volgens een rapport van Wageningen Universiteit werden in Nederland in 2017 zo'n 1,5 miljoen kalfjes geslacht. Die kwamen lang niet allemaal uit eigen land. Ongeveer de helft van de kalveren die we in Nederland rijp maken voor de slacht, komt uit het buitenland.
Oude melkkoeien die niet genoeg melk produceren, gaan vaak meteen naar de slachterij. Vanwege de kwaliteit wordt het meeste vlees vermalen tot gehakt en hamburgers. Terwijl het vlees van oude melkkoeien ook van hoge kwaliteit kan zijn als ze even tot rust kunnen komen.
Reken op meer dan 500 euro voor een koe. Jonge stieren zijn vaak goedkoper, reken hier de castratiekosten nog bij. Daarnaast zijn er uiteraard nog heel wat andere kosten: een weide, een stal, het stro, het voer en de dierenarts kosten geld. Een halve hectare weide huren kost ongeveer 800 euro per jaar.
Een deel van de vrouwelijke kalfjes die op de melkveebedrijven geboren worden, dient om later ingezet te worden ter vervanging van opgebruikte melkkoeien. Het overschot aan vrouwelijke kalfjes en alle mannelijke kalfjes worden verkocht aan vleeskalverenbedrijven, waar ze worden vetgemest voor de slacht.
Waarom vroeg scheiden? Het scheiden van koe en kalf kort na de geboorte zou de kans op overdracht van pathogenen van koe op kalf verminderen. Pasgeboren kalveren hebben immers een beperkte immuniteit en zijn dus gevoelig voor ziekten.
Bijten zal hij zeker niet (heeft alleen maar boventanden) wel kan hij tijdens het vluchten bij het omdraaien slaan met de poten en een kind van 9 (evenals een volwassene) doden.
In verreweg de meeste religies werden of worden menstruerende vrouwen als onrein gezien. De achterliggende gedachte was waarschijnlijk dat menstruatie diende om giftige stoffen uit te scheiden. Daarom mochten ongestelde vrouwen absoluut niet koken, en moesten ze zich soms zelfs afzonderen in een hutje.
Nooit levensvatbaar
"De zaadcel moet de eicel zien te vinden en uiteindelijk kunnen betreden. Maar om de eicel zit een schilletje, en alleen een zaadcel van dezelfde diersoort kan door dat schilletje heen", legt Curfs uit aan Editie NL. "Een dier en een mens liggen te ver van elkaar vandaan.
De Indische wandelende tak, sommige kevers, beerdiertjes en vele bladluizen, maar ook sommige hagedissen, salamanders en slangen zijn voorbeelden van soorten met maagdelijke voortplanting. Ook bij de komodovaraan schijnt sprake te zijn van parthenogenese en bij de haai is dit waargenomen.
Sommige vrouwtjes hebben geen mannetje nodig om nageslacht voort te brengen. Dat is het geval bij watervlooien en sommige raderdiertjes, wandelende takken en gekko's. Bij deze soorten ontwikkelt een onbevrucht eitje zich tot een levend jong.
