Dit is een bacterie die al in je huid voorkomt. De specifieke bacterie waar mensen met atopisch eczeem op kunnen reageren heet Staphylococcus Aureus of de Stafylokokken bacterie. De huid reageert op deze bacterie met een ontstekingsreactie; je huid wordt rood, gaat jeuken en irriteren.
Hoe herken ik infecties met bacteriën? Iedereen kan wel een infectie herkennen. Vaak zijn er algemene klachten als koorts, slap voelen en misselijkheid. Een infectie met bacteriën is echter niet altijd gemakkelijk te onderscheiden van infecties door virussen.
Staphylococcus aureus is een bacterie die bij veel mensen voorkomt. De Staphylococcus aureus-bacterie kan verschillende infecties veroorzaken; van een oppervlakkige huidinfectie tot een bloedstroominfectie. Welke infectie ontstaat, is vooral afhankelijk van de weerstand van de patiënt.
Wat zijn symptomen van een MRSA-infectie? De symptomen kunnen zijn: krentenbaard, furunkel en karbunkel, wondinfectie, mastitis puerperalis en andere abcessen of invasieve infecties. Bij dragerschap kan een MRSA positieve persoon geheel klachten vrij zijn.
Een bacteriële huidinfectie is een ontsteking van de huid door een bacterie. Meestal ontstaat een bacteriële huidinfectie op een plek waar de huid is beschadigd. Via een wondje of beschadiging komen bacteriën die normaal óp de huid zitten zonder een infectie te geven, naar binnen.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Afweer en behandeling
Er is een belangrijk verschil in de behandeling: een besmetting door een bacterie kan in principe worden behandeld. Een arts schrijft als dat nodig is antibiotica voor waardoor de bacteriën worden gedood. Tegen virussen bestaan echter geen geneesmiddelen. Het belangrijkste wapen is je weerstand.
Besmetting met MRSA vindt vooral plaats door direct huidcontact, vooral via de handen. Soms kan MRSA via huidschilfers of niezen in de lucht komen en kan je het zo inademen. Gelukkig leidt dit bijna nooit tot dragerschap. Als je drager bent van MRSA hoef je niet extra schoon te maken.
Om vervolgens na te gaan of u inderdaad MRSA bij u draagt, wordt er een MRSA-screening uitgevoerd. Dat betekent dat er met een wattenstokje vocht afgenomen wordt (een uitstrijkje gemaakt) uit uw keel, neus en perineum (gebied voor de anus).
Onder normale omstandigheden is de MRSA bacterie niet schadelijk voor je gezondheid, maar als je een verminderde weerstand hebt, kan de bacterie je ernstig ziek maken. Je kunt de volgende gezondheidsproblemen krijgen als je een verminderde weerstand hebt en de MRSA bacterie bij je draagt: Wondinfectie.
De bacterie kan heel soms ernstige ontstekingen geven: Afsterven van de huid en de weefsels daaronder. Daarom wordt de GAS ook wel eens vleesetende bacterie genoemd. Hoge koorts, rillingen, spierpijn, gewrichtspijn, sufheid, verwardheid en u kunt zelfs in coma raken.
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
Stafylokokken dragerschap is te bestrijden met hygiënische maatregelen zoals dagelijks wassen met water en zeep (Hibiscrub of betadine jodiumzeep), het aanbrengen van antiseptische zalven (fucidine, mupirocine, chloorhexidine) in de neusgaten en eventueel op het perineum, dagelijks schone handdoeken, regelmatig schoon ...
Op 9 oktober 1676 deed de Nederlandse wetenschapper Antoni van Leeuwenhoek (1632-1723) een baanbrekende ontdekking. Jarenlang maakte hij al primitieve microscopen, en nu was hij de eerste die met eigen ogen een menigte 'kleine diertjes' zag, die bacteriën werden genoemd.
Infecties die worden veroorzaakt door bacteriën, kunnen worden bestreden met antibiotica. Ze doden de bacteriën of remmen hun groei. Als een antibioticum regelmatig tegen een bacterie wordt gebruikt, kan die bacterie resistent worden. Dat wil zeggen dat de bacterie dan niet meer gevoelig is voor het antibioticum.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
De MRSA-bacterie komt veel voor in landen waar veel antibiotica worden gebruikt en waar niet voldoende hygiënische maatregelen tegen MRSA worden genomen. Dat zijn bijvoorbeeld Japan, de Verenigde Staten en Roemenie. Hier is rond de 50% of meer van alle Staphylococcus Aureus-bacteriën ongevoelig voor antibiotica.
U blijft in ziekenhuis St Jansdal als MRSA drager of ex-MRSA drager gemarkeerd totdat zeker is dat de bacterie niet meer bij u aanwezig is. Deze periode zal zeker een jaar in beslag nemen.
Vaak raakt u de bacterie binnen enkele maanden tot jaren vanzelf kwijt. Een behandeling is niet nodig.
Wat de behandeling tegen MRSA in houdt, is afhankelijk van de plaats waar bij u de bacterie is gevonden. Een behandeling kan bestaan uit het gebruiken van een neuszalf en het wassen met een desinfecterende zeep. Soms krijgt u ook antibiotica.
MRSA komt ook bij verschillende diersoorten voor zoals varkens, vleeskuikens of vleeskalveren. Door contact met deze dieren of met hun mest kan de MRSA op de mens worden overgedragen. Wie zijn vatbaar voor MRSA? Iedereen kan MRSA bij zich dragen.
Vaak kan het lichaam op eigen kracht genezen van een bacteriële infectie. Alleen als dat niet het geval is, wordt gekozen voor een antibioticum, bijvoorbeeld omdat de patiënt niet genoeg weerstand heeft.
In het kort: Je kunt besmet raken met een bacterie, dit wil zeggen dat een bacterie je lichaam binnendringt waar dit niet het geval hoort te zijn. Bacteriën zijn organismen die slechts uit een enkele cel bestaan. Bacteriën verblijven gewoonlijk in je bloed, slijmlagen of weefselcellen.
Het merendeel van de bacteriële infecties wordt veroorzaakt door micro-organismen die het lichaam koloniseren, ze zijn in of op het lichaam aanwezig zonder daar schade aan te richten.
