Hieronder verstaan we bacteriën, bacteriofagen, virussen, schimmels, gisten en wat grotere diertjes zoals mijten. In totaal zijn dat er gemiddeld één miljoen, bestaande uit meer dan honderd verschillende 'bewoners en passanten', die elke vierkante centimeter van onze huid bezetten.
Op onze huid leven miljoenen beestjes. Van bacteriën en gisten tot schimmels en mijten. Ja, ook mijten. Het gaat hierbij om de demodexmijt.
Maar we hebben aardig wat 'leven' op onze huid. Soms virussen, bacteriën en beestjes, zoals deze demodexmijt die met het blote oog niet is te zien. Hij leeft in de haarzakjes en talgklieren van onze huid en eet dode cellen en olierestjes.
Ze zijn slechts 0,3 millimeter groot en kruipen 's nachts over onze huid. Dat doen de microscopisch kleine beestjes, genaamd haarfollikelmijten, in de zoektocht naar een partner. Zo blijkt uit een nieuwe studie die gepubliceerd werd in het wetenschappelijk tijdschrift Molecular biology and evolution.
Verschillende soorten Corynebacterium- en Staphylococcus-bacteriën, soorten die veel op de huid voorkomen, doen zich hier tegoed aan. En zetten het olieachtige zweet om in stoffen die voor de karakteristieke zweetgeur zorgen. Mannen en vrouwen hebben andere soorten zweetbacteriën.
De aandoening die bekendstaat als parasietenwaan, infestatiewaan of het Ekbom-syndroom is de beleving van de patiënt dat er beestjes of parasieten op of in zijn huid leven, en soms ook in zijn leefomgeving. De patiënt voelt en ziet de beestjes, maar andere mensen zien ze niet.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Bij myiasis treden larven van verschillende soorten vliegen het lichaam en veroorzaakt zo een ontstekingsreactie. De larven kunnen het lichaam binnendringen via verschillende manieren, zoals de huid, de neus-keel holtes, de mond, de oren, darmen en plasbuis.
De vliegen leggen hun eitjes in de kleren en als je die ongestreken gaat dragen, loop je het risico dat de eitjes op je huid terechtkomen, waarop de maden onder de huid kruipen." "Gevaarlijk is dit niet", zegt Steven Callens. "De wondjes zijn niet echt pijnlijk, maar die maden eten wel stukjes vlees uit je lijf.
Mijten bestrijden in uw beddengoed doet u door alles regelmatig op 60 graden te wassen. Doe dit in ieder geval elke zes weken, zodat de eitjes niet de tijd krijgen om zich te ontwikkelen tot volwassen mijten. Was hierbij ook het dekbed en de hoofdkussens regelmatig. Vervang uw matras.
Demodex spp. hoort tot de groep mijten, het is een minuscuul kleine ectoparasiet, niet zichtbaar met het blote oog, die bij mensen in haarzakjes en talgklieren wordt aangetroffen, vooral in het gezicht (wenkbrauwen, oogleden en rond de neus).
De mijt leeft in de haarfollikels en voedt zich met epitheelcellen. De staart steekt soms uit de follikels, per follikel kunnen 2-6 mijten aanwezig zijn. Demodex brevis is wat korter (0.2 mm) en leeft in de talgklieren.
Vrijwel iedereen heeft demodex mijten, ze komen voor in de haarzakjes en talgklieren. Gelukkig hebben we hier geen last van, maar onder bepaalde omstandigheden nemen deze "beestjes" in aantallen flink toe. Ze kunnen dan huidaandoeningen stimuleren, waaronder dus rosacea en acne-achtige ontstekingen.
In Nederland komen veel soorten mijten voor. Sommige zijn vervelend voor de mens en zuigen bloed. Andere mijten leven uitsluitend op papier, op dieren of in de voorraadkast. Ze leven o.a. van bloed, huidcellen, dierlijk materiaal en vocht uit planten of bloemen.
De oudste cellen liggen bovenaan en zijn al dood. Toch zijn deze cellen nog wel belangrijk. De zogenaamde celskeletten van deze laag zorgen er namelijk voor dat je huid moeilijk doordringbaar is voor stoffen en bateriën van buitenaf. Ook zorgt deze laag ervoor dat je huid niet zomaar uitdroogt.
De Tumbu fly komt voor in Afrika beneden de Sahara, en legt eieren op vuile zandgrond en op kleding, dus niet rechtstreeks op de huid. De larve die uit het ei komt, penetreert de intacte huid onopgemerkt en maakt een ontwikkeling door in het subcutane weefsel.
De vrouwtjes van het insect leggen hun eitjes op vochtige kleding of op handdoeken. Als de vochtige stoffen in contact komen met het lichaam kunnen de eieren in de huid dringen. Na twee dagen komen dan onderhuids de larven uit. Eenmaal geboren voeden ze zich met het vlees van hun gastheer.
Maden hebben geen pootjes, geen duidelijke kop, zijn wit of geelwit (kleine witte wormpjes) en leven in materiaal die hen tot voedsel kan dienen, zoals rottend fruit of vlees, afval, mest, composthopen, enz.
Zweet trekt vliegen aan
Vooral in warme, droge streken zijn de insecten heel agressief. Dat komt doordat het menselijk lichaam een luilekkerland is voor de vlieg. Vliegen smullen van de voedingsstoffen, mineralen en het vocht op onze huid, en hoe meer we zweten, hoe aantrekkelijker we zijn.
De vliegen leggen in de openingen van het lijk hun eieren, daaruit kruipen de maden, die in twee tot drie weken met het dode lichaam als voedselbron tot wasdom komen. Al snel na de eerste vliegen komen kevers, wespen, en mieren.
Myiasis wordt veroorzaakt door vliegenlarven die zijn binnengedrongen in het lichaam. Komt alleen voor bij mensen die recent (< 3 maanden geleden) in de tropen zijn geweest. Denk aan myiasis bij patiënten met insectenbeten die niet willen genezen. De laesies lijken op furunkels met zwarte 'oogjes'.
Een bacteriële huidinfectie is een ontsteking van de huid door een bacterie. Meestal ontstaat een bacteriële huidinfectie op een plek waar de huid is beschadigd. Via een wondje of beschadiging komen bacteriën die normaal óp de huid zitten zonder een infectie te geven, naar binnen.
Soms veroorzaken bacteriën een ontsteking (infectie). Een ontsteking gaat vaak vanzelf over, maar soms zijn antibiotica nodig. Dit zijn medicijnen die helpen tegen een ontsteking met bacteriën. Als antibiotica vaak worden gebruikt, kunnen bacteriën daar ongevoelig (resistent) voor worden.
