Multiple Sclerose (MS) is een aandoening waarbij de zenuwen vaak neuropathie pijn geeft. Dit komt omdat het centrale zenuwstelsel (het ruggenmerg en de hersenen) worden aangetast. En meer specifiek het isolatielaagje (myelineschede) rondom de zenuwen. MS en neuropathie komen vaak tegelijkertijd voor.
Milde of benigne MS
Bij de milde of benigne vorm van MS zit er veel tijd tussen de aanvallen, soms wel meer dan tien jaar. Ook is het mogelijk dat je maar één aanval krijgt. Je afweersysteem valt de eigen zenuwcellen nauwelijks aan. Hierdoor blijven ze onbeschadigd.
Pijn. Pijn aan je gezicht of ogen: als de zenuwbaan beschadigt raakt, kun je pijn voelen. Ook kun je een branderig, prikkelend gevoel in je armen en benen hebben. 's Nachts of als het warm is, kan je pijn verergeren. Pijn kan ook komen door spierstijfheid, een verkeerde houding, te weinig beweging of verstopping.
Er zijn verschillende vormen van MS: relapsing remitting MS, secundair progressieve MS en primair progressieve MS.
De ziekte MS begint meestal (in 80% van de gevallen) met 'schubs'. Bij een schub ontstaan vrij plotseling neurologische klachten die minstens 24 uur aanhouden. Een schub wordt meestal gevolgd door een remissie.
Het ziekteverloop is afhankelijk van vele factoren, zoals de vorm van MS, aard van de symptomen, geslacht en behandeling. In het slechtste geval raakt iemand binnen enkele jaren blijvend invalide, in het gunstigste geval gebeurt dit nooit.
Het stellen van de diagnose MS is complex, omdat er geen specifieke MS-test bestaat. Een neuroloog baseert zijn diagnose op de klachten, MRI-scans, bloedwaarden en eventueel een ruggenprik. Soms duurt het wat langer voordat er zekerheid is.
MS kan niet door een simpele test (bijvoorbeeld een bloedtest) worden vastgesteld. De diagnose kan alleen worden gesteld aan de hand van een combinatie van uw klachten, neurologisch onderzoek en aanvullend onderzoek. Daarom zal de arts u zorgvuldig vragen wat uw klachten zijn en u uitgebreid onderzoeken.
Dit kan op twee manieren; via een MRI-scan of een ruggenmergvochtonderzoek. Bij een MRI-scan kan de arts witte plekken zien in de hersenen en ruggenmerg. Ook daardoor kan hij of zij de diagnose MS stellen.
Vaak begint het met tintelingen in uw ledematen. Later krijgt u ook last van koude handen en/of voeten, een brandend gevoel en een doof gevoel. Vooral dit laatste is vervelend en soms zelfs gevaarlijk. U voelt bijvoorbeeld niks als u een hete pan aanraakt.
Het merendeel van de mensen met MS ervaart problemen met evenwicht en coördinatie. Als je evenwicht en coördinatie verstoord zijn, raak je sneller uit balans, het lopen gaat minder vloeiend, soms meer wijdbeens en je hebt meer risico op vallen. Ook kan het lastig zijn om te zitten zonder steun.
De oorzaak van MS is onbekend, maar algemeen wordt aangenomen dat MS ontstaat door een samenspel van genetische en omgevingsfactoren. Wél weten we dat de stof myeline een belangrijke rol speelt bij MS. Myeline vormt een isolatielaag rondom de zenuwen in het centraal zenuwstelsel.
Als u neuropathie denkt te hebben, zal om tot een goede diagnose te komen, de neuroloog met u de hele ziektegeschiedenis doornemen. Hij wil uw symptomen weten, en wanneer deze optraden. Ook zal hij daarna een lichamelijk en neurologisch onderzoek verrichten.
Veel mensen met neuropathie voelen zich beter als ze uitgerust zijn en goed in hun vel zitten. Zorg dat u voldoende beweegt. Regelmatig bewegen, zoals wandelen, blijkt een gunstig effect te hebben op neuropathie na chemotherapie. Vermijd contact met kou, zoals kou uit de koelkast of buiten.
Al met al zijn grofweg 3 groepen van medicijnen voor neuropathische pijn: anti-epileptica; de meest voorgeschreven anti-epileptica zijn Pregabaline (Lyrica), Gabapentine (Neurontin), carbamazepine Tegretol) en oxcarbamazepine (Trileptal). Onze Fenytoine hoort ook bij deze groep.
MS wordt 'actief' genoemd, wanneer de MS schade toebrengt aan het centraal zenuwstelsel (CZS) door ontstekingen. Vaak is deze MS-activiteit te zien op een MRI-scan. Maar soms is de schade niet op te merken, zelfs bij gebruik van een MRI. De MRI is 'niet precies genoeg' om alle onstekingen waar te kunnen nemen.
Vitaminegebrek, zoals een ernstig B12 te kort kan MS-achtige klachten veroorzaken. Daarnaast zijn er zijn verschillende infectieziekten die ook ruggenmergontstekingen kunnen veroorzaken, onder andere de ziekte van Lyme. Reumatische ziekten kennen ook soms neurologische complicaties en kunnen sterk lijken op MS.
Stress kan een trigger voor MS zijn. Ontstekingen, waar MS mee gepaard gaat, zijn immers onderdeel van een stressreactie. Daarnaast heeft stress invloed op het immuunsysteem. Los van MS kun je door stress ook andere gezondheidsklachten ervaren.
MS is een aandoening in de hersenen en het ruggenmerg, waarbij er op verschillende plekken ontstekingen ontstaan. Deze ontstekingen zorgen ervoor dat hersengebieden minder goed met elkaar kunnen communiceren. Hierdoor kunnen de hersenen sommige functies niet goed meer uitvoeren.
Vooruitlopend op het wetenschappelijk bewijs zou je, als je MS hebt, kunnen overwegen om het hele jaar door dagelijks 20 microgram extra vitamine D3 in te nemen.
MS begint meestal tussen het 20ste en 50ste levensjaar, maar het kan ook bij kinderen en ouderen voorkomen. In Nederland komt MS voor bij één op de 1000 personen; dit betekent dat er meer dan 15.000 mensen zijn met MS. Daarnaast komt de ziekte vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
Multiple Sclerose (MS) is een ernstige auto-immuunziekte van het centrale zenuwstelsel. De klassieke symptomen zijn: verlammingen, tintelingen, moeilijk stappen, evenwichtsverlies en vele andere. Het zijn beperkingen die ons onverwachts overkomen, langzaam accumuleren en leiden tot toenemende invaliditeit.
Heeft u MS en worden uw klachten plotseling erger? Ga dan direct naar uw arts om de gevolgen hiervan te bespreken. Als u bijvoorbeeld een schub heeft, mag u volgens de wet niet rijden. Bij een schub worden uw klachten snel erger of krijgt u nieuwe klachten.
Soms ontwikkelen pre-actieve laesies zich tot actieve laesies, en soms verdwijnen ze. Dat betekent dat er mechanismen zijn die deze beginnende ontsteking kunnen stimuleren tot actieve laesies of kunnen uitdoven.
