Door je verdriet te erkennen, het een kans te geven, komt er op een bepaald moment weer ruimte. Ruimte voor evenwicht, je omgeving en om de draad weer op te pakken. Je stelt je langzaam weer open, maakt tijd voor hobby's of vrienden. Ondanks het gemis heb je weer plezier in je leven.
Professionele hulp inschakelen. Wanneer je veel moeite hebt met het rouwproces en het gevoel hebt dat je er toch zelf niet uitkomt, dan kan psychische behandeling of begeleiding helpen. Bespreek jouw klachten met de huisarts, die kan ervoor zorgen dat je wordt doorverwezen voor passende hulp.
Rouw kan zich ook in gedrag uiten. Je huilt bijvoorbeeld heel veel, of misschien zou je wel willen huilen, maar kun je dat helemaal niet. Het kan zijn dat je heel stil en teruggetrokken bent en je bed haast niet uit kunt komen, of juist dat je erg actief bent en bijvoorbeeld heel veel werkt.
Verlate rouw
Soms kun je als je lange tijd voor een naaste hebt gezorgd kort na het afscheid van haar niet goed bij je verdriet komen. Dat heet verlate rouw. Je voelt je in eerste instantie dan vooral helemaal leeg.
Bij een plotseling verlies krijg je te maken met verschillende emoties. Zo kun je verdriet voelen, maar ook boosheid, ongeloof of schuld. Daarnaast brengt rouwen ook vermoeidheid, lichamelijke pijn en bijvoorbeeld hoofdpijn met zich mee.
Een koude neus, reutelen en troebele ogen. Het zijn enkele symptomen die bij mensen die terminaal ziek zijn, wijzen op een naderende dood. Iemand die gaat sterven na een ziekbed, voelt zich steeds zwakker worden en heeft het gevoel dat alle kracht uit het lichaam wegvloeit. Dat kan iemand angstig of onrustig maken.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
PCRS wordt ook wel verstoorde rouw genoemd. Het verschil tussen 'normale' rouw en verstoorde rouw is de mate waarin de symptomen voorkomen. In beide gevallen kan iemand een intens verlangen naar de overledene ervaren, moeite hebben om een verlies te accepteren en moeite hebben om alledaagse activiteiten op te pakken.
Rouw kan een jaar later of zelfs jaren later nog de kop opsteken. Sommigen vragen zich daardoor af: Hoe lang mag je rouwen? Of jouw rouwperiode nu pas net begonnen is of niet, een dierbare verliezen komt hard aan. Je moet leren leven zonder partner, vader, moeder, broer, zus, kind of bijvoorbeeld een goede vriend(in).
Rouwreacties zijn normale, menselijke emotionele reacties. Normale rouwreacties zijn reacties op de dood van een dierbare; en deze normale menselijke reacties komen overeen met de logische verwachtingen die men heeft over dat soort rouwreacties. Toch zijn er vormen van abnormale rouwreacties, ofwel gecompliceerde rouw.
' Het maakt dat ons werkgeheugen minder kan opslaan dan normaal als we in de rouw zijn, en als wel, dan kost dat meer energie. 'Daardoor hoor je ook vaak dat mensen langere tijd hevig vermoeid zijn na het verlies van een dierbare.
Hoewel rouwen een leven lang kan duren wordt de zwaarte en de diepte ervan met de jaren wat minder. Je gaat steeds meer begrijpen en accepteren wat er is gebeurd en je leert er mee leven. In die zin heelt tijd vaak de wonden, maar bij een verlies is het nooit helemaal te verwerken.
Een veertig-dagen-herinnering geeft weer iets om naar uit te kijken, ongeveer een maand na de uitvaart. Je kijkt uit naar een moment om verhalen over een dierbare op te halen, om te huilen en te herinneren, om te lachen en te delen. Het is een belangrijk stuk van rouwen en het vasthouden van herinneringen.
U mag een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden laten begraven of cremeren. En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Na de crematie moet het crematorium de as van de overledene 1 maand bewaren.
Koud aanvoelende, soms blauw verkleurde handen en voeten, lijkvlekken aan de achterkant van de benen en op de rug. Spitse neus (de huid over neus en jukbeenderen verstrakt). Dit wordt ook wel doodsmasker genoemd.
Pijn is één van de meest voorkomende klachten op een sterfbed, net als de angst voor pijn. Om de lichamelijke pijn te verlichten kan het nodig zijn dat de zieke steeds meer pijnmedicatie nodig heeft. De kans is aanwezig dat dit het levenseinde enkele uren of dagen bespoedigt.
Lijklucht vormt geen direct gevaar voor de gezondheid. Echter, als deze geur aanwezig is duidt dat er vaak op dat er gevaarlijke pathogenen aanwezig zijn in vervuiling door bloed, lichaamsvloeistoffen, en andere biologische materie die wordt geassocieerd met het menselijke ontbindingsproces.
Onrust en verwardheid
Het kan voorkomen dat door een gedaald bewustzijn iemands gedrag verandert. De stervende kijkt dan anders uit zijn ogen en kan een onrustige en verwarde indruk maken. Dit wordt een delier genoemd. Het lijkt alsof iemand van alles beleeft of ziet, maar wat precies is niet duidelijk.
Rouwen is het verwerken van een groot verlies. Bijvoorbeeld het overlijden van iemand van wie u houdt. Of het verlies van uw gezondheid door een ziekte of het verlies van de hoop op een kind. Verlies geeft veel emoties, zoals verdriet, somberheid en boosheid.
Zeg niet: "Dat heb ik ook meegemaakt"
Plotseling gaat het over jouw ervaringen en wordt de ander niet erkend in zijn verdriet. Zeg ook niet "Ik weet hoe het voelt" ook al heb je iets vergelijksbaars mee gemaakt. Verdriet is niet met verdriet te vergelijken. iedereen ervaart rouw en verlies op zijn eigen manier.
Want niet verwerkt verlies - ook wel vastzittende rouw genoemd - kan iemand gigantisch blokkeren. Een geblokkeerde melder is onvoldoende in staat om gerichte keuzes te maken, die van belang zijn voor de toekomst. Het begeleiden van mensen die rouwen, die een verlies te verwerken hebben, is een vak apart.
