Een multipel myeloom (de ziekte van Kahler) is een kwaadaardige aandoening die begint in plasmacellen in het beenmerg. Het komt vooral voor bij mensen boven de vijftig jaar, maar kan ook op jongere leeftijd voorkomen.
De ziekte van Kahler is niet te genezen, maar doorgaans uitstekend te behandelen met (nieuwe) geneesmiddelen. Het Catharina Ziekenhuis is gespecialiseerd in de ziekte van Kahler en behandelt veel patiënten met een Multipel Myeloom met de nieuwste geneesmiddelen.
“Het is een ongeneeslijke ziekte. Door de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen is het tegenwoordig wel zo dat patiënten nog lang kunnen overleven. Gemiddeld zo'n 5 tot 7 jaar, met uitschieters ver naar boven.
Multipel myeloom of ziekte van Kahler - Oorzaken
Er bestaat nog steeds geen zekerheid over de oorzaken van de ziekte van Kahler. De ziekte van Kahler is niet besmettelijk. Voor zover we weten, lijkt erfelijkheid geen rol te spelen in de verschijning van deze ziekte.
Maar het kan zich verspreiden door het hele lichaam. Want overal in het skelet zit beenmerg. Alle delen van het skelet kunnen zijn aangedaan, behalve de voeten en de handen. In zeldzame gevallen kunnen de plasmacellen zich ook verspreiden buiten het beenmerg en het bot, naar andere organen.
Multipel Myeloom – ziekte van Kahler (kanker van het beeenmerg) is verwant aan leukemie. Hierbij zijn het de plasmacellen die woekeren en daarmee de aanmaak van gezonde bloedcellen in het beenmerg hinderen.
Multipel myeloom is niet te genezen, omdat de ziekte na een behandeling terugkomt. Hoelang het duurt voordat de ziekte weer terugkomt verschilt per patiënt. Dat kan al na een paar maanden zijn, maar ook na meer dan 10 jaar.
Botpijn komt voor als er uitzaaiingen zijn in een van de botten van het skelet. Botpijn wordt vaak omschreven als een diepe, doffe pijn (zoals groeipijn) die je niet echt kunt 'aanraken'. Tumoren en uitzaaiingen scheiden ook chemische stoffen af die soms ook rechtstreeks pijnzenuwen prikkelen en dus pijn veroorzaken.
Melfalan is chemotherapie. Prednison en dexamethason zijn bijnierschorshormonen. Bortezomib, thalidomide en lenalidomide zijn doelgerichte medicijnen. Heb je een ernstige zenuwbeschadiging (polyneuropathie), dan krijg je als doelgerichte therapie lenalidomide.
De ziekte van Kahler is een relatief zeldzame vorm van kanker en treft verhoudingsgewijs meer mannen dan vrouwen, hoewel dit verschil al enkele jaren kleiner wordt.
De arts stelt de diagnose multipel myeloom als er meer dan 10% kwaadaardige plasmacellen in het beenmerg zijn. Bij de meeste patiënten is er dan ook een M-proteïne in het bloed aanwezig. Of zijn de lichte ketens in het bloed verhoogd. Iemand kan ook én M-proteïne én een verhoging van lichte ketens in het bloed hebben.
Hoe vaak komt het voor? Er zijn ongeveer 4 à 5 nieuwe gevallen per 100.000 mensen per jaar. De diagnose wordt meestal gesteld tussen 50 en 70 jaar, zelden vóór 40 jaar. De ziekte komt ongeveer even vaak voor bij mannen als vrouwen.
Multipel myeloom komt redelijk vaak voor. In 2021 kregen 1.557 mensen de diagnose multipel myeloom. Een andere naam voor deze aandoening is: de ziekte van Kahler.
In het kort
Het vaakst in de botten. Mogelijke klachten bij uitzaaiingen zijn: botpijn, misselijkheid, hoofdpijn, benauwdheid en vermoeidheid. Bij uitzaaiingen zijn er behandelingen mogelijk die uw leven verlengen en klachten verminderen, bijvoorbeeld bestraling tegen pijn.
Bij uitgezaaide kanker is genezing meestal niet meer mogelijk. Dit heeft effect op de overleving. Bij mensen met uitzaaiingen is de gemiddelde overleving na 5 jaar ongeveer 15%. Bij mensen met kanker zonder uitzaaiingen is de overleving na 5 jaar een stuk hoger: 75%.
Uitzaaiingen in de botten
Palliatieve behandelingen werden ook levensverlengend. Patiënten met uitgezaaide long-, borst-, nier- en prostaatkanker leven soms nog 2 jaar of meer.
Klachten kunnen zijn: Vaak last hebben van infecties: door een tekort aan gezonde witte bloedcellen en antistoffen. Bloedarmoede met vermoeidheid, bleekheid of kortademigheid: door tekort aan rode bloedcellen. Spontane bloedingen in neus en tandvlees en onverklaarbare blauwe plekken: door een tekort aan bloedplaatjes.
Bij een beenmergpunctie wordt een holle naald in een van de lange beenderen gebracht om wat beenmerg op te zuigen voor onderzoek. Een beenmergpunctie wordt vooral gebruikt voor de diagnose van een vloeibare kanker, zoals lymfomen en leukemie.
Er wordt bloed afgenomen om te controleren hoe hoog het M-proteïne in het bloed is. Ook wordt er gevraagd of er klachten zijn. Als de hoeveelheid M-proteïne hoger wordt (30 gram/l of hoger) of er zijn meer dan 10 procent plasmacellen in het beenmerg, heb je een 'smeulend' multipel myeloom.
Zoals eerder aangegeven is Multipel Myeloom een chronische ziekte, waar met medicijnen geen genezing kan worden gebracht. Wel is het zo dat mensen vaak vele jaren met het Multipel Myeloom kunnen leven en een redelijk normaal leven kunnen leiden.
Multipel myeloom ontstaat door veranderingen in het DNA van plasmacellen tijdens de deling van de cellen. Het is niet duidelijk waarom dit bij de ene persoon wel gebeurt en bij de andere niet. Tot nu toe zijn er geen aanwijzingen voor een erfelijke aanleg voor multipel myeloom gevonden.
Bacteriële infecties worden meestal behandeld met antibiotica. Hiermee normaliseren de witte bloedcellen vrij snel, al na enkele weken. In geval van een kwaadaardige bloedziekte is een speciale behandeling nodig in het ziekenhuis, zoals chemotherapie en eventueel beenmergtransplantatie.
De ziekte van Kahler, ook bekend als multiple myeloma is een woekering van plasmacellen in het beenmerg. Deze vorm van kanker komt met name voor bij mensen ouder dan 60 jaar waldenstrom De ziekte van Waldenström is een kwaadaardige woekering van zowel lymfocyten, één van de soorten witte bloedcellen, als plasmacellen.
Als je teveel eiwitten in je bloed (hyperproteïnemie) hebt, dan kan dat verschillende oorzaken hebben. Een te hoog eiwitgehalte veroorzaakt zelf nooit klachten, maar kan een symptoom zijn van een onderliggende ziekte of oorzaak. Bijvoorbeeld uitdroging, een leverziekte, een infectie of andere onderliggende oorzaken.
