De huid zorgt ervoor dat schadelijke bacteriën, virussen en schimmels niet zomaar binnen kunnen dringen. Als de huid kapot is, bijvoorbeeld door eczeem gebeurt dit wel sneller.
Een bacterie die via de voeding is binnengedrongen, zal zich via de keel/slokdarm/maag/darm kunnen verspreiden. Als de bacterie werd ingeademend, bereikt hij snel de bovenste en/of onderste luchtwegen.
De darmen zijn onbetwist de hoofdstad van jouw microbioom. Hier bevindt zich 99% van de 100 duizend miljard microben die overal in en op je lichaam leven. Een gigantische hoeveelheid met een niet te onderschatten rol voor jouw gezondheid. De darmmicrobiota bestaat vooral uit bacteriën, wel 1.200 soorten.
Verschillende soorten Corynebacterium- en Staphylococcus-bacteriën, soorten die veel op de huid voorkomen, doen zich hier tegoed aan. En zetten het olieachtige zweet om in stoffen die voor de karakteristieke zweetgeur zorgen. Mannen en vrouwen hebben andere soorten zweetbacteriën.
Eerste verdedigingslinie: huid en slijmvliezen
De hoornlaag van de huid is een moeilijk te doorbreken barrière. Op onze huid groeien onschuldige micro-organismen, het huidmicrobioom. Ongewenste passanten als ziekteverwekkende micro-organismen belanden op onze huid door contact met een besmet oppervlak of handdruk.
Infecties die worden veroorzaakt door bacteriën, kunnen worden bestreden met antibiotica. Ze doden de bacteriën of remmen hun groei. Als een antibioticum regelmatig tegen een bacterie wordt gebruikt, kan die bacterie resistent worden.
Cefalosporine-antibiotica werken tegen bacteriële infecties. Ze remmen de groei van bacteriën en doden vele soorten bacteriën. Voorbeelden zijn cefalotine, cefaclor, cafazoline, ceftazidim en cefotaxim. Chinolon-antibiotica remmen de groei van vele soorten bacteriën.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Meestal ontstaat een bacteriële huidinfectie op een plek waar de huid is beschadigd. Via een wondje of beschadiging komen bacteriën die normaal óp de huid zitten zonder een infectie te geven, naar binnen. Hier kunnen ze een ontsteking veroorzaken. Voorbeelden van huidinfecties zijn wondroos en krentenbaard.
De aandoening die bekendstaat als parasietenwaan, infestatiewaan of het Ekbom-syndroom is de beleving van de patiënt dat er beestjes of parasieten op of in zijn huid leven, en soms ook in zijn leefomgeving. De patiënt voelt en ziet de beestjes, maar andere mensen zien ze niet.
Zo bevinden zich op de huid één tot tien miljard bacteriën, gemiddeld tegen de 50.000 per vierkante centimeter.
Hieronder verstaan we bacteriën, bacteriofagen, virussen, schimmels, gisten en wat grotere diertjes zoals mijten. In totaal zijn dat er gemiddeld één miljoen, bestaande uit meer dan honderd verschillende 'bewoners en passanten', die elke vierkante centimeter van onze huid bezetten.
Desinfectie is het onschadelijk maken van micro-organismen zoals bacteriën, schimmels en virussen op (levenloze) oppervlakken, of intacte huid. Dit kan met bijvoorbeeld alcohol. Schoonmaken met water en zeep of allesreiniger zorgt er ook voor dat het aantal micro-organismen kleiner wordt.
Wat is een bacterie? Een bacterie is een eencellig micro-organisme. Bacteriën verspreiden zichzelf in een mum van tijd, omdat de cel zichzelf kan delen. Op die manier verspreiden bacteriën zich ook gemakkelijk van mens naar mens.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
Onder het vriespunt delen ze zich niet meer, maar blijven ze wel in leven als in een soort winterslaap. Bij temperaturen hoger dan 75 °C, bijvoorbeeld tijdens het koken, gaan bacteriën dood.
Een bacteriële folliculitis geneest zonder medicamenteuze behandeling doorgaans binnen 1–2 weken 1. Ter preventie van verspreiding van de infectie worden hygiënische adviezen gegeven.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
De necrotiserende fasciitis begint vaak bij een plaatselijke verwonding van de huid, bijvoorbeeld veroorzaakt door het scheren, een muggenbeet of na een operatie. Dit hoeft echter niet. Regelmatig wordt er ook geen wondje gezien bij een necrotiserende fasciitis.
Soms veroorzaken bacteriën een ontsteking (infectie). Een ontsteking gaat vaak vanzelf over, maar soms zijn antibiotica nodig. Dit zijn medicijnen die helpen tegen een ontsteking met bacteriën. Als antibiotica vaak worden gebruikt, kunnen bacteriën daar ongevoelig (resistent) voor worden.
Op 9 oktober 1676 deed de Nederlandse wetenschapper Antoni van Leeuwenhoek (1632-1723) een baanbrekende ontdekking. Jarenlang maakte hij al primitieve microscopen, en nu was hij de eerste die met eigen ogen een menigte 'kleine diertjes' zag, die bacteriën werden genoemd.
Bij een infectie zijn de bacteriën te bestrijden met antibiotica. Antibiotica doden de bacteriën of remmen ze in de groei. Hierdoor krijgt het lichaam de kans zich te herstellen.
Bacteriën worden dus wel degelijk ouder maar, in tegenstelling tot mensen, hebben ze geen last van deze ouderdom zolang ze zich in een aangename omgeving bevinden. Daarom kunnen we besluiten dat bacteriën onsterfelijk zijn, maar niet onoverwinnelijk. Hou ouder ze worden, hoe kwetsbaarder ze zijn.
Slechte bacteriën zijn de bacteriën waar we ziek van kunnen worden en die er bijvoorbeeld ook voor zorgen dat het eten bedorven raakt. U wordt ziek als u grote hoeveelheden slechte bacteriën binnenkrijgt of als uw immuunsysteem niet goed functioneert.
Via de bloedbaan kunnen bacteriën zich verspreiden doorheen het lichaam. Dit kan de vitale organen, bijvoorbeeld de longen, het hart of de lever, aantasten, in die mate dat ze minder goed functioneren en mogelijks zelfs volledig uitvallen. Daarnaast kan een bloedvergiftiging gepaard gaan met een septische shock.
