Zeesterren: Nooit gedacht dat die dingen eetbaar zijn. En eigenlijk nog altijd geen idee of dat wel effectief zo is. Vree bizar om in je mond te steken. Precies een krokante marshmallow, maar dan vree gezouten.
De mond van een zeester zit aan de onderkant, precies in het midden. Zo wordt het voedsel al deels buiten het lichaam verteerd. Uiteindelijk slurpt de zeester alles - inclusief maag - weer naar binnen.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen? Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Zeesterren hebben een stervormig lichaam met een centrale schijf en vijf of meer langwerpige lobben die armen worden genoemd. De centrale schijf omvat de maag, met de mondopening aan de onderzijde. Ingeval de soort een anus heeft, ligt deze aan de bovenzijde. Het uiterlijk loopt per soort uiteen.
“Het is belangrijk om te onthouden dat zeesterren dieren zijn en dat het beter is om ze gewoon in het water te laten. In het beste geval kan je er dus vanop een afstand naar kijken en van genieten zonder fysiek contact.”
Zeesterren hebben dan wel geen hersenen, maar wel zenuwen. Midden in het lichaam zit een ringzenuw. Vanuit deze centrale zenuw lopen zenuwen de armen in. Zo zijn dus alle vijf de armen van de zeester via de ringzenuw met elkaar verbonden.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
De Gewone Zeester wordt na ongeveer een jaar volwassen. De meeste zeesterren worden zo'n vijf jaar oud, een enkele soort twintig en er is ooit een leeftijd gemeten van vijfendertig jaar, maar dat zijn echt uitzonderingen.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Je kan ook per ongeluk trappen op stekelhuidigen, zoals bepaalde zeesterren en zee-egels. Sommige poliepen, zoals brandkoralen, kunnen huidletsels veroorzaken. Een wonde van een stekel door de huid, steek- of bijtwonden, het opeten van zelf gevangen voedsel, ….
Veel mensen kennen zeesterren als decoratiestuk. Daarom worden ze vaak meegenomen als souvenir. Maar zeesterren horen thuis in zee. Om ze in huis op tafel te hebben, moeten ze worden gedroogd.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Zeesterren horen tot de stekelhuidigen. Ze voelen ruw aan, doordat hun huid allemaal kleine kalkplaatjes bevat. Zeesterren lopen niet met hun armen, maar met de zuignapjes eronder.
Zeesterren komen wel vaker voor in groepen langs de kust. Als de wind langere tijd vanuit een bepaalde richting komt en het heel hard waait, heb je dat ze aanspoelen." Door storm en stromingen kan de zeebodem waarop ze liggen worden losgewoeld, en vervolgens spoelen de zeesterren aan op de kustlijn.
Probeer maar eens de schelphelften van een levende mossel van elkaar te wrikken. De zeester kan een mossel openbreken door twee armen op de linkerklep en de andere armen op de rechterklep vast te zetten. De mossel sluit haar kleppen met de sterke sluitspier, maar de zeester heeft geduld.
Grootste zeester ter wereld
De grootste zeester die ooit is gevonden, is de Midgardia Xandaros, had een doorsnede van 170 cm en leeft in de golf van Mexico. In de Noordzee komt vooral de Aterias Rubens ofwel de Gewone Zeester voor. Deze soort heeft een doorsnede van 10-30 centimeter.
1. „Wanneer ze helemaal niets doet” De term zeester is niet voor niets in het leven gebracht: het wordt niet echt gewaardeerd wanneer jij erbij ligt alsof je het hele bed in beslag wil nemen. Als je dan vervolgens ook geen actie onderneemt tijdens een sekssessie, doe je echt iets verkeerd.
Op de Nederlandse kust komen zes soorten zeesterren voor. De grootste en zeer algemene soort is de gewone zeester, Asterias rubens. Wie kent hem niet? Hij kan tot circa 50cm groot worden en komt algemeen in al onze kustwateren voor.
De meeste ongewervelde zeedieren kennen een vrij zwemmend larvestadium en dat geldt ook voor de zeester.
Zeesterren kennen geen paring, maar laten grote hoeveelheden geslachtscellen los in het water. Een eicel wordt bevrucht als deze een zaadcel tegenkomt in het water. Drie tot vier dagen na de bevruchting kruipt de larve uit het ei. De meeste soorten zeesterren kennen elk jaar één paarseizoen.
Zeesterren ademen door kieuwen op hun huid en werden feitelijk verstikt.
Op de kreeften, krabben en inktvisachtigen na, hebben de ongewervelde dieren geen hersenen.
Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen.
De potvis – de hersenen wegen 7,5 kilo. De hersenen van de potvis zijn de grootste en meest verfijnde hersenen die we kennen. Ze zijn zelfs nog ingewikkelder dan die van de mens.
