De correcte spelling is evenveel, aaneen.
Wat is juist: evengoed of even goed? Als 'net zo goed (als)' is bedoeld, dan is het even goed. Evengoed als één woord betekent 'al met al' en 'toch'. Even goed heeft de letterlijk betekenis 'net zo goed (als iets/iemand anders), in gelijke mate goed'.
De spelling van niet()waar is afhankelijk van de betekenis. Niet waar wordt in twee woorden geschreven als het gaat om het tegendeel van (wel) waar. Het wordt gebruikt om de juistheid van een uitspraak te ontkennen. Je zei dat ik te laat was, maar dat is niet waar.
Weleens en wel eens zijn allebei correct in de betekenissen 'soms', 'ooit, wel een keer', 'heel graag'. Een kleine vonk ontsteekt weleens / wel eens een grote brand. Iedereen heeft weleens / wel eens wat gestolen. Daar wil ik ook weleens / wel eens op vakantie gaan!
Tenslotte wordt gebruikt als je “immers” of “per slot van rekening” bedoelt. Je schrijft ten slotte als je “tot slot” bedoelt.
Simpele regel: altijd aan elkaar
Samenstellingen (woorden uit twee of meer zelfstandige naamwoorden) schrijf je altijd aan elkaar, zonder spaties dus. Het is bijvoorbeeld autoverzekering en niet auto verzekering. Ook langere woorden schrijf je aan elkaar, tenzij er verwarring ontstaat.
Wanneer gebruik je dan en wanneer als? Dan komt na een vergrotende trap en na anders en ander(e): groter dan, kleiner dan, anders dan. Als komt na vergelijkingen met zo en even: zo groot als, even klein als.
Evengoed, aaneengeschreven, betekent 'zonder dat het verschil uitmaakt, met evenveel recht, net zo goed, ook'. Ik werk in de filmwereld, maar ik had evengoed in de autosector kunnen zitten. Je zou het een gemiste kans kunnen noemen, maar je zou evengoed kunnen zeggen dat we die kans nog tegoed hebben.
Bijwoord. Zet de stoel even recht.
Tenminste wordt gebruikt als je “in ieder geval” of “althans” bedoelt. Je schrijft ten minste als je “minimaal”, “minstens” of “op z'n minst” bedoelt. Ik heb mijn scriptie nog niet af, maar ik heb vandaag tenminste iets gedaan.
Bedoel je 'op z'n minst' of 'minstens'? Dan schrijf je het los: 'ten minste'. Gebruik je het in de betekenis van 'in elk geval' of 'althans', dan blijft de spatie achterwege.
Toch zijn combinaties zoals groter als, liever als, anders als niet voor iedereen aanvaardbaar. In verzorgde spreek- en schrijftaal is het aan te raden om groter dan, liever dan, anders dan enzovoort te gebruiken.
In verzorgde schrijftaal is dan de aan te bevelen vorm na een vergrotende trap (zoals jonger, beter, liever) en na anders en combinaties met ander(e). Als gebruiken we na de woorden even, (net) zo, evenveel, (net) zoveel, hetzelfde en dezelfde.
In de meeste gevallen is het aan te bevelen om na een vergrotende trap (zoals jonger, beter, groter) + dan de vorm jij te gebruiken, omdat de zin een onderwerpsvorm vereist.
Goed zijn: aan elkaar, bij elkaar en met elkaar. Elkaar staat dus telkens los achter het voorzetsel. Een combinatie van een voorzetsel (zoals aan, bij en met) en elkaar schrijf je vrijwel altijd los.
Koffiezetten, koffiedrinken, pianospelen en vioolspelen zijn daarin bijvoorbeeld als samenstelling opgenomen, maar gas geven, gitaar spelen en cello spelen niet. In een aantal gevallen zijn beide schrijfwijzen verdedigbaar.
Het zelfstandig naamwoord koffie en het werkwoord drinken kun je bijvoorbeeld combineren tot koffiedrinken. Maar let op: bij wijn drinken is zo'n combinatie niet mogelijk. Je schrijft dit als twee losse woorden. Soms schrijf je beide woorden dus aan elkaar en soms niet.
Dit is de regel: De stellende trap krijgt altijd als. De vergrotende trap krijgt altijd dan.
In sommige gevallen is zowel jij als jou mogelijk na dan, maar dan is er een betekenisverschil. Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is jij de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is jou correct.
De correcte vorm is langer dan.
Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is jij de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is jou correct.
Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.
Het verschil is dat je bij het woordje 'dan' een verschil aanduidt. Iets of iemand is 'groter' of 'anders dan'. Bij het woord 'als' maak je een vergelijking en is er dus een overeenkomst.
Tekort is een zelfstandig naamwoord dat “een gebrek” betekent. Te kort, met spatie, betekent “niet lang genoeg” of “te weinig”.
Of je beide of beiden schrijft, hangt af van de vraag waarnaar het verwijst. Als het over twee personen gaat, schrijven we beiden. In alle andere gevallen blijft de n achterwege. Dat is het geval als het gaat om twee dingen, maar ook als er sprake is van een persoon en een ding.
