De oorsprong van de gewoonte komt waarschijnlijk door de Griekse kolonisatie van Zuid-Italië; de lichaamstaal was vooral belangrijk om elkaars aandacht te trekken op alle niveaus. Andere deskundigen denken dat Italianen een speciale taal ontwikkelen, gemaakt van gebaren en tekens tussen de 14e en de 19e eeuw.
Het is een van de meest bekende gebaren. Bij dit gebaar raken de vingertoppen allemaal het topje van de duim aan. Het kan verschillende betekenissen hebben, maar over het algemeen betekent dit iets in de trant van wat wil je nou, kom eens ter zake ('ma che cosa vuoi').
Italianen communiceren meestal erg verbaal, dat wil zeggen luid en levendig. Maar ook de non-verbale communicatie is erg belangrijk. Je moet dus niet alleen op de letterlijke betekenis van woorden letten, maar vooral ook op de intonatie, de manier van spreken en in welke situatie iets wordt gezegd.
Het meest bekende handgebaar in Nederland is misschien wel de duim omhoog. Bij ons betekent dat: 'top' of 'heel goed'. Maar in Afghanistan, Iran en bepaalde delen van Italië en dus Griekenland betekent het 'rot op'. In veel Aziatische landen staat het gebaar gelijk aan wanneer wij een middelvinger opsteken.
Mensen die met hun handen praten worden gezien als energievol, warm en aangenaam. En die energie komt vooral tot uiting in je enthousiasme die je overbrengt als je een verhaal vertelt. Als jij namelijk enthousiast bent over iets, dan wil graag dat anderen nét zo enthousiast zijn.
"Hij praat met zijn handen"
Het maken van gebaren die de gesproken woorden ondersteunen noemen we gesticuleren. In Nederland wordt minder gebruik gemaakt van gesticulatie dan in zuidelijke landen zoals Italië.
Lichaamstaal (of non-verbale communicatie) is de taal die we spreken met ons lichaam. Mensen communiceren onbewust en bewust via dat wat ze zonder woorden met hun lijf doen. Aan lichaamstaal kun je vaak zien wat mensen voelen of denken zonder dat ze het zeggen.
Het betekent eigenlijk niets. In mediterrane landen wil een pink opsteken zeggen dat je door hebt dat de ander je voor de gek probeert te houden. In Zuid-Amerika betekent het 'dun' en in Italië staat het voor 'klein' en 'zeer dun'. In Japan wordt het pink-gebaar gezien als symbool voor de vrouw.
Ook kan het maken van oogcontact helpen om iets gedaan te krijgen. Als je de ober bij je wilt roepen, steek je een vinger op en probeer je oogcontact te maken. 46.
Een Italiaan spreekt vooral met zijn handen. Uit onderzoek is zelfs gebleken dat circa 80% van de communicatie van Italianen plaatsvindt door middel van gesti, handgebaren. Maar stai attento, let op, als je mee wilt doen met deze communicatievorm!
Italianen zijn erg stellig voor wat betreft het gebruik van producten uit eigen land, als het op koken aankomt. Italianen hebben een hekel aan Ketchup, beter is (verse) tomatensaus uit de Italiaanse keuken. De traditionele Italiaanse pizza heeft geen ananas, deze vrucht komt van oorsprong niet uit Italië.
Maar wat is de reputatie van Nederlandse vakantiegangers? Houd je vast. De Italianen over ons: 'Barbaren' "De meeste Italianen idealiseren Nederland als een liberaal land, waar alles goed is georganiseerd en iedereen werk heeft”, zegt Arthur Weststeijn, docent Italiaanse geschiedenis en auteur van Nederlanders in Rome.
De gemiddelde Italiaanse man is ongetwijfeld ijdeler dan de gemiddelde Nederlandse man. Over het algemeen blijft dit vrij gelimiteerd tot het netjes verzorgd voor de dag komen met net wat meer nadruk op goed gekleed. Slechtgeklede mannen zie je eigenlijk nauwelijks.
Ik Hou Van Je Gebaar 🤟
Deze emoji toont een menselijke hand met de wijsvinger, duim en pink omhoog, gebruikt om 'Ik hou van je' te gebaren in Amerikaanse Gebarentaal.
Stronzo – drol. Hoewel er weinig Nederlanders zijn die zich beledigd zullen voelen als je hen een drol noemt, ligt dat in Italië heel anders. Stronzo wordt beschouwd als vulgair. Veel jonge mensen gebruiken de term op een speelse wijze, zoals dat hier wordt gedaan met het woord 'sukkel'.
hoi (interjection): ciao.
Italië Net als in Frankrijk, is ook in Italië de fooi (à tien procent) inbegrepen bij de rekening. Dus voordat je na het afrekenen van je pizza guitig bent met de fooi, check eerst of het niet al bij het totaalbedrag in zit. Soms zie je ook 'coperto' terug op de rekening.
Je weet wel, dat spel waarbij je met je duim en wijsvinger een rondje maakt, en als iemand dan kijkt mag je diegene een mep verkopen.
Tijdens een hardrockconcert geldt het als de hoorns van de duivel, in andere landen zeg je zo tegen iemand dat zijn vrouw hem bedriegt. Heavymetalfans kennen het als het zogeheten "teken van de hoorns" of "duivelshoorns", door een vuist te maken en alleen de pink en de wijsvinger uit te steken.
Neem regie voor dat gevoel, voor het idee dat je niet gehoord wordt. Dat kun je doen door te stoppen met je verhaal en een vraag te stellen, zoals: “Wat hebben jullie mij horen zeggen? Ik blijf namelijk maar praten omdat ik het gevoel heb dat jullie nog niet gehoord hebben wat ik eigenlijk wil zeggen.”
Handlezen is daar een ideale deuropener voor. Je handen zijn levende spiegels die je persoonlijkheid, behoeften en drijfveren reflecteren. Ze vormen je unieke autobiografie; die niet alleen inzicht geeft in het verleden, maar ook hints geeft voor de toekomst. Je lot ligt dus letterlijk in je handen.
Als iemand je opeens opvallend lang aankijkt, kan dat voor sommigen beangstigend aanvoelen. Een blik op iemand werpen, is aandacht geven aan die persoon. Als je iemand langer dan een paar seconden in de ogen kijkt, kan dat voelen alsof iemand ongevraagd je persoonlijke ruimte binnendringt.
Lichaamstaal is een vorm van communicatie. Het zegt vaak meer dan de woorden die je uitspreekt en het kan veel over jou als persoon zeggen. Met lichaamstaal kun je duidelijk maken hoe je je voelt, dit kan bewust, maar ook onbewust. Het is natuurlijk niet zo dat elke vorm van lichaamstaal meteen iets zegt.
