Ruimte tussen het pariëtale peritoneum (membraan dat de wanden van het abdomen (of de buik) en het bekken bedekt) en het viscerale peritoneum (membraan dat het merendeel van de organen in het abdomen (of de buik) bedekt en ondersteunt).
Het buikvlies is een dun vlies aan de binnenkant van de buikholte. De medische term voor buikvlies is “peritoneum”. Het buikvlies zit ook om de organen in de buik heen. Bijvoorbeeld om de maag, de eierstokken, de lever en de darmen.
Waar ligt de kleine buikvliesholte? Deze holte ligt achter de maag.
De belangrijkste klacht bij een buikvliesontsteking is hevige buikpijn. De pijn wordt erger bij diep zuchten. Ook bij voorzichtig voelen en kloppen wordt de pijn erger. Andere klachten die voorkomen bij een buikvliesontsteking zijn misselijkheid, braken en koorts.
Gebied van het abdomen (of de buik) dat de maag, de lever, de galblaas, de pancreas (of de alvleesklier), de milt, de nieren, de dunne darm, de dikke darm en de urinebuis omsluit.
In de buik liggen meerdere organen die bij een ongeval beschadigd kunnen raken. Het meest voorkomend zijn letsels van de lever en milt, maar ook letsels van de nieren komen veelvuldig voor.
De buikholte bevat onder andere maag, lever, gal, milt, alvleesklier (pancreas), dikke en dunne darm, en de blindedarm. Deze holte is niet helemaal omgeven door beenderige structuren en deze organen zijn dan ook extra kwetsbaar. De buikholte wordt ingedeeld in vier delen, die men de 'kwadranten' noemt.
Buikvliesontsteking of peritonitis is een ontsteking van het buikvlies (peritoneum), meestal als gevolg van een infectie. Dit is vrijwel zonder uitzondering een ernstige tot zeer ernstige situatie die meestal een operatie noodzakelijk maakt.
Als u vanwege buikvliesontsteking antibiotica moet krijgen, kan de opname in het ziekenhuis langer duren (tot 7 dagen). Als u weer naar huis gaat, krijgt u een afspraak mee voor controle op de polikliniek. Het herstel thuis duurt nog een paar dagen tot enkele weken.
De meest voorkomende oorzaken van acute buikvliesontsteking zijn darmperforatie (als gevolg van aandoeningen zoals appendicitis en diverticulitis), acute pancreatitis en postoperatieve infectie van de buikholte. Schimmels en virussen zijn zelden de oorzaak van een buikvliesontsteking.
Achter de maag zit een ruimte (de bursa omentalis) in de peritoneale holte. Deze ruimte staat via een kleine opening (het foramen epiploicum of foramen van Winslow) in verbinding met de rest van de peritoneale holte.
Organen die zich buiten de buikvliesholte bevinden (nieren, urineleiders, urineblaas, bloedvaten (onderste holle ader en aorta), de opstijgende darm, afdalende darm, twaalfvingerige darm, alvleesklier, baarmoederhals, prostaat en endeldarm.
Het buikvlies is een glinsterend vlies dat alle buikorganen bedekt. Het scheidt het buikvocht af, dat toelaat dat de darmen vlot over elkaar glijden tijdens het voortstuwen van het voedsel. Het oppervlak is even groot als het huidoppervlak, 2 m².
Wanneer de ziekte zich uitbreidt, ontstaat er meestal een vochtophoping in de buik (ascites). Door toenemende druk in de buikholte kan beknelling (obstructie) van de dunne of dikke darm ontstaan, wat leidt tot klachten van misselijkheid en/of braken, buikpijn en verminderde eetlust.
Ook mensen met uitzaaiingen op het buikvlies waarvan de oorspronkelijke tumor niet kan worden gevonden, leven gemiddeld nog maar zes weken. Bij maagkanker is dit iets langer (gemiddeld 4,5 maanden), maar in alle drie de gevallen is behandeling tot dusver niet mogelijk.
Als er een zwakke plek in de buikwand zit, kunnen het buikvlies en de buikorganen door de buikwand heen geperst worden. U heeft dan een breuk (ook wel: hernia) in de buikwand. De breuk ziet eruit als een uitstulping van het buikvlies. Dit heet de breukzak.
Je herkent het aan een dikke buik met een uitpuilende navel. Mannen hebben normaliter bijna geen vocht in de buikholte; vrouwen hebben, afhankelijk van de menstruele cyclus, gemiddeld 20ml vocht in de buikholte. Ascites komt daarom sneller voor bij vrouwen.
Er kan dan een buikvliesontsteking (peritonitis) ontstaan. Een darmperforatie en/of buikvliesontsteking geeft acute, hevige pijnklachten, meestal in combinatie met hoge koorts.
Klachten darmontsteking
Iemand met een gastro-enteritis heeft last van krampende buikpijn en waterige, soms bloederige, diarree. Bovendien is hij misselijk en braakt hij. Een darmontsteking kan verder koorts, spierpijn en hoofdpijn veroorzaken.
door contact met iemand anders die al buikgriep heeft; via ongewassen handen; via hoesten, niezen; door bedorven voedsel te eten of door besmet water te drinken.
De pijn voelt dof, zeurend of stekend. Soms kan u het stukje van de buik wat pijn doet niet voelen of voelt u minder in uw buik. Pijn wordt erger als u actief bezig bent, bijvoorbeeld tijdens het schoonmaken, andere huishoudelijke klussen, sporten, bukken of zitten.
Spierpijn wordt veroorzaakt door de rechte buikspieren rondom de navel, die als functie hebben de romp te buigen. Als de pijn meer aan de zijkant van de buik voelbaar is, dan zijn het de schuine buikspieren die beschadigd zijn.
De meeste adhesies worden niet ontdekt bij reguliere onderzoeken met röntgenstraling, MRI-scan of CT-scans. De enige manier om de adhesies definitief te diagnosticeren is door een kijkoperatie.
Verklevingen kunnen voorkomen rond de baarmoeder, de eileiders en de eierstokken, of op andere plaatsen in de buik. Meestal geven ze geen klachten. Een aantal mensen krijgt wel klachten. Zij krijgen bijvoorbeeld last van buikpijn, een opgezette buik en verstopping.
Verklevingen zijn met echoscopisch onderzoek niet zichtbaar. Meer informatie over echoscopisch onderzoek vindt u in de folder Echoscopie in de gynaecologie en bij vruchtbaarheidsproblemen.
