Een multipel myeloom (de ziekte van Kahler) is een kwaadaardige aandoening die begint in plasmacellen in het beenmerg. Het komt vooral voor bij mensen boven de vijftig jaar, maar kan ook op jongere leeftijd voorkomen.
De meest voorkomende klacht is pijn aan de botten. Vooral die botten waarin veel beenmerg zit zoals de wervels, bekken, heupen en het borstbeen kunnen ernstig aangetast raken door de ziekte. Er ontstaat pijn en er kunnen gaten in de botten komen. Hierdoor ontstaan botbreuken en ingezakte wervels.
Oorzaak ziekte van Kahler
De ziekte van Kahler wordt veroorzaakt door plasmacellen die ongecontroleerd beginnen te groeien in het beenmerg. Hoe het komt dat deze plasmacellen kwaadaardig worden, is vooralsnog onduidelijk. Blootstelling aan straling en oplossingsmiddelen worden als mogelijke oorzaak gezien.
De diagnose wordt vaak gesteld door het bloed te onderzoeken, omdat er vaak een toename van antistoffen zichtbaar is in het bloed. Als deze toename van antistoffen aanwezig is, wordt er vaak aanvullend bloedonderzoek, een CT-scan en een beenmergpunctie verricht.
Chronische lymfatische leukemie is een vorm van beenmergkanker, net zoals de vormen acute myeloïde leukemie, acute lymfatische leukemie, chronische myeloïde leukemie, multipel myeloom of de ziekte van Kahler en myelodysplasie (een zeldzame vorm).
De arts stelt de diagnose multipel myeloom als er meer dan 10% kwaadaardige plasmacellen in het beenmerg zijn. Bij de meeste patiënten is er dan ook een M-proteïne in het bloed aanwezig. Of zijn de lichte ketens in het bloed verhoogd. Iemand kan ook én M-proteïne én een verhoging van lichte ketens in het bloed hebben.
“Het is een ongeneeslijke ziekte. Door de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen is het tegenwoordig wel zo dat patiënten nog lang kunnen overleven. Gemiddeld zo'n 5 tot 7 jaar, met uitschieters ver naar boven. Er zijn patiënten die hier al 20 jaar op controle zijn.
Multipel myeloom of ziekte van Kahler - Oorzaken
Er bestaat nog steeds geen zekerheid over de oorzaken van de ziekte van Kahler. De ziekte van Kahler is niet besmettelijk. Voor zover we weten, lijkt erfelijkheid geen rol te spelen in de verschijning van deze ziekte.
De gemiddelde levensverwachting na diagnose is de laatste jaren wel toegenomen. Een groot deel van de mensen met deze soort kanker is na 15 jaar nog in leven. Daar lijkt met de nieuwe behandelingen met antistoffen alweer verbetering in te komen. De ziekte kan soms al 5 jaar onderdrukt worden met de eerste behandeling.
Doordat er veel nieuwe middelen zijn, zijn er veel behandelmogelijkheden. Multipel myeloom is niet te genezen, omdat de ziekte na een behandeling terugkomt. Hoelang het duurt voordat de ziekte weer terugkomt verschilt per patiënt. Dat kan al na een paar maanden zijn, maar ook na meer dan 10 jaar.
Daratumumab remt de groei van kanker. Bij de ziekte van Kahler (multipel myeloom), een kanker van het beenmerg. U krijgt dit medicijn via een infuus of als een injectie in het ziekenhuis of de polikliniek. Tijdens het infuus kunt u een heftige reactie krijgen, zoals moeite met ademen of een snellere hartslag.
Botpijn komt voor als er uitzaaiingen zijn in een van de botten van het skelet. Botpijn wordt vaak omschreven als een diepe, doffe pijn (zoals groeipijn) die je niet echt kunt 'aanraken'. Tumoren en uitzaaiingen scheiden ook chemische stoffen af die soms ook rechtstreeks pijnzenuwen prikkelen en dus pijn veroorzaken.
Multipel myeloom komt redelijk vaak voor. In 2021 kregen 1.557 mensen de diagnose multipel myeloom. Een andere naam voor deze aandoening is: de ziekte van Kahler.
De ziekte van Kahler, ook bekend als multiple myeloma is een woekering van plasmacellen in het beenmerg. Deze vorm van kanker komt met name voor bij mensen ouder dan 60 jaar waldenstrom De ziekte van Waldenström is een kwaadaardige woekering van zowel lymfocyten, één van de soorten witte bloedcellen, als plasmacellen.
Multipel myeloom is een kwaadaardige bloedziekte die wordt veroorzaakt door een woekering van plasmacellen. Plasmacellen worden gemaakt in het beenmerg. Multipel myeloom wordt ook wel de ziekte van Kahler genoemd.
Veel mensen hebben een beetje M-proteïne in het bloed, zonder dat zij er last van hebben. Als dit wordt gezien in het bloed wordt het MGUS genoemd. Vaak wordt dit toevallig ontdekt. Hoe ouder je wordt, hoe groter de kans is dat er MGUS ontstaat.
In het kort
Het vaakst in de botten. Mogelijke klachten bij uitzaaiingen zijn: botpijn, misselijkheid, hoofdpijn, benauwdheid en vermoeidheid. Bij uitzaaiingen zijn er behandelingen mogelijk die uw leven verlengen en klachten verminderen, bijvoorbeeld bestraling tegen pijn.
Botpijn treedt meestal op in de lange botten van de bovenarmen of benen, maar kan ieder bot aantasten.
Symptomen en kwaliteit van leven
Naast klachten gerelateerd aan de plek van de uitzaaiing, zijn er ook klachten van meer algemene aard waar elke patiënt met uitgezaaide kanker mee te maken kan krijgen. Zo komen vermoeidheid, pijn, benauwdheid en verlies van eetlust veel voor.
Bestraling en veel medicijnen tegen kanker veroorzaken ernstige misselijkheid. Dexamethason kan deze vorm van misselijkheid verminderen. Bij de ziekte van Kahler verlaagt dexamethason de hoeveelheid calcium (kalk) in het bloed. Die is bij deze ziekte verhoogd.
Voor een multipel myeloom bestaat geen genezing. Wel kan het verloop van de ziekte per patiënt heel erg wisselen. Daardoor is er een zeer wisselende levensverwachting. Voor de behandeling van een multipel myeloom is de laatste jaren een aantal nieuwe geneesmiddelen en behandelingsmethodes beschikbaar gekomen.
Bij langdurig gebruik van corticosteroïden wordt in sommige gevallen dexamethason beter verdragen dan prednisolon / prednison. De mineralocorticoïde werking van dexamethason is minder (factor 7 minder), de anti-inflammatoire werking is krachtiger (1 mg dexamethason = 6.25 mg prednison).
Hoeveel chemokuren je krijgt, hoor je van je arts. Dit hangt af van hoe groot het risico op uitzaaiingen is. De behandeling duurt minimaal 3 en maximaal 6 maanden. Je krijgt de chemotherapie bijna altijd via een infuus.
Om te onderzoeken of er uitzaaiingen in de wervels zijn, krijg je meestal een MRI-scan. En soms ook een CT-scan. Op deze scans zijn de wervels en eventuele uitzaaiingen goed te zien.
Terwijl de tafel verschuift, maakt de CT-scan een aantal foto's. Op een foto is telkens een ander stukje van het orgaan of weefsel afgebeeld. Deze foto's maken een tumor en eventuele uitzaaiingen zichtbaar. Ze laten ook zien hoe groot de tumor is en welke vorm deze heeft.
