WiFi routers hebben meestal niet de mogelijkheid om precies te zien wat iemand op het internet doet. Daarnaast is dit zelfs als je toegang hebt tot het "ruwe verkeer" vaak niet mogelijk. Dit heeft te maken met de technologie, waarbij het verkeer vaak versleuteld is.
Vrees niet! Je ouders kunnen je internetgeschiedenis niet zien op de internetrekening. Er zijn bepaalde dingen die uw Internet Service Provider (ISP) via andere wegen kan vertellen, maar ze kunnen uw surfgeschiedenis niet uit de internetrekening halen.
Als je thuis een wifi-netwerk hebt en dat niet hebt beveiligd, dan kunnen buren en voorbijgangers toegang krijgen tot je wifi-netwerk. Dat betekent ook dat ze via dat netwerk toegang kunnen krijgen tot je thuiscomputer(s) en netwerk. Je loopt dan het risico dat je persoonlijke gegevens in handen van anderen komen.
Iedereen die toegang heeft tot je internetverbinding kan zien welke websites je bezoekt. Dit geldt onder meer voor je internetprovider, de overheid en eventuele hackers.
Mocht je moeder later de browsergeschiedenis bekijken, dan ziet ze niet wat je allemaal gegoogelt hebt. De incognitomodus gebruiken is echter niet voldoende om helemaal anoniem te internetten.
Justitie kan in specifieke gevallen wel vragen om internetverkeer van verdachten te monitoren. In dat geval wordt er een 'tap' geactiveerd die je gerust kan vergelijken met een telefoontap. De politie kijkt dan mee met het gemonitorde internetverkeer.
Via een onbeveiligde wifi-verbinding kunnen hackers ook malware verspreiden. Als in jouw instellingen het delen van bestanden via een netwerk is toegestaan, kan de hacker eenvoudig geïnfecteerde software op je computer installeren. Sommige slimme hackers zijn er zelfs in geslaagd om het verbindingspunt zelf te hacken.
Een goede netwerkbeheerder KAN zien wat je allemaal doet, inclusief de URL's die je bezoekt en eventueel ook wachtwoorden als die niet versleutelt over het netwerk gaan.
En docenten op school kunnen ook op onze beeldschermen kijken als we zijn ingelogt op de computer en alles zien wat we doen en onze Browsergeschiedenis bekijken.
Werkgevers mogen niet zomaar bijhouden wat werknemers doen, ook niet bij privé-gebruik van internet, e-mail of telefoon. De regels over wat wel en niet mag, en wat de werkgever kan controleren, moeten in een ICT- en internetreglement worden vastgelegd.
Je router slaat niks op (behalve instellingen die je er ZELF in zet) dus dat kan ook niet.
De systeembeheerder of IT-afdeling van een organisatie beschikt hiervoor veelal over specifieke software. Hiermee lukt het om te achterhalen welke websites je allemaal hebt bezocht. Alle data die je ontvangt en verzendt legt een monitorprogramma namelijk vast in een informatiebestand.
WiFi routers hebben meestal niet de mogelijkheid om precies te zien wat iemand op het internet doet. Daarnaast is dit zelfs als je toegang hebt tot het "ruwe verkeer" vaak niet mogelijk. Dit heeft te maken met de technologie, waarbij het verkeer vaak versleuteld is.
De beste manier om bij te houden welke websites uw kind heeft bezocht, is door de zoekgeschiedenis van hun browser te controleren. Alle browsers (behalve browsers die zijn gebouwd voor privacy) registreren de zoekgeschiedenis van gebruikers op internet, zodat u deze in de toekomst kunt openen als dat nodig is.
De AIVD en MIVD mogen sinds vier jaar van de wet op grote schaal internetverkeer aftappen, maar in de praktijk komt dat niet van de grond.
Hoe veilig is de Wi-Fi in hotels? Internetverbindingen in een hotel worden in het beste geval beschermd door een enkel wachtwoord waartoe alle gasten toegang hebben. Daardoor heeft iedereen vrij gemakkelijk toegang tot het netwerk. Ook door hackers.
Met een (eigen) 4G verbinding ben je nu over het algemeen zelfs sneller en veiliger online. Met je laptop, smartphone of tablet kun je tegenwoordig overal werken. Thuis, op kantoor, bij een klant of zelfs op vakantie. Het enige wat je nodig hebt is een goede dataverbinding.
De opsporingsdiensten mogen het informatiesysteem niet zomaar raadplegen. Ze mogen alleen informatie opvragen als dit echt nodig is voor hun onderzoek. Bijvoorbeeld om inlichtingen te verzamelen als zij terroristische activiteiten vermoeden. Ook mogen alleen bevoegde instanties en personen gegevens opvragen.
Later heeft de Hoge Raad geoordeeld dat het automatisch uitlezen en uitvoerig onderzoeken van een telefoon een stevige inbreuk op de privacy maakt, en dat de politie dit niet zelfstandig mag doen. Er is dan toestemming van de officier van justitie of zelfs de rechter-commissaris nodig.
Grote hoeveelheid informatie. Nadat een smartphone (rechtmatig) is ontgrendeld heeft de politie in beginsel toegang tot alle informatie op het apparaat. De gemiddelde smartphone bevat informatie over locaties en bezigheden van een verdachte. Op die manier kan er een enorme hoeveelheid privégegevens worden uitgelezen.
