De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
Maar liefst 79 procent van die 6,3 miljard ton plastic afval is op vuilnishopen of in de natuur beland en 12 procent is verbrand.
In totaal is er sinds de jaren vijftig (tot 2017) naar schatting 9,2 miljard ton plastic geproduceerd. Daarvan is iets meer dan een kwart nog in gebruik en is slechts 600 miljoen ton gerecycled¹. Zo'n 40% van alle plastic producten wordt al binnen een maand weggegooid².
<1% van al het plastic in de oceaan drijft aan het oceaanoppervlak. Onderzoekers schatten dat minder dan 1% van al het plastic in de oceaan aan het oceaan oppervlak drijft. Maar hoe weten de onderzoekers dat? Dat gaan wij nu berekenen.
Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
Volgens onderzoek van #PlasticFreeJuly en verpakkingsdetaillist RAJA UK staat India bovenaan de lijst van grootste vervuilers wereldwijd met maar liefst 126,5 miljoen kg per jaar plastic wat in de oceanen terechtkomt. Ook China en Indonesië staan bovenaan de lijst van grootste plasticvervuilers in onze oceanen.
Van de 5 miljard plastic die jaarlijks op vuilnisbelten belandt, stroomt een deel naar de oceanen, elk jaar zo'n 5 tot 13 miljoen ton plastic. Dit is funest voor veel vogels en zeedieren: zij kunnen het plastic per ongeluk opeten en hierdoor sterven.
Elke plasticsoort heeft zijn eigen dichtheid. Onderzoek het zelf in dit proefje met het thema plastic soep. Als de dichtheid van plastic lager is dan water, blijft het plastic drijven. Als het juist hoger is dan water, zinkt het naar de bodem van de oceaan.
Meer dan 100 miljoen dieren sterven jaarlijks door Plastic
Dieren raken verstrikt in plastic en sterven een langzame dood. Ze zien die voor kwallen aan, wat hun voedsel is.
Het resultaat: gemiddeld eet een mens ongeveer 2000 microplastic deeltjes per week. Dat is ongeveer 5 gram, zoveel weegt een bankaart! De producten waar de meeste microplastics in zitten zijn: water, bier, schaaldieren zoals scampi's en garnalen en zout.
Het klinkt futuristisch, maar plastic kan vrij gemakkelijk worden vervangen door een biologisch afbreekbaar alternatief, waarvoor ook nog eens geen fossiele brandstoffen nodig zijn: schimmels. Sterker nog, met schimmels is niet alleen plastic, maar ook afbreekbaar rubber, leder, textiel en hout te maken.
Onder meer Kenia, Tanzania, en Oeganda verbieden het gebruik van plastic tasjes, maar één land steekt kroon: Rwanda. Het land wil als eerste van de wereld volledig plastic vrij zijn. Rwanda's eerste plastic verbod wordt in 2009 ingevoerd.
Schattingen over zwerfafval lopen uiteen van 50 miljoen tot 300 miljoen kilo per jaar. Het kost onze boswachters veel tijd om het op te ruimen – al dan niet met hulp van gespecialiseerde bedrijven, gemeenten, sociale werkplaatsen en vrijwilligers. Dat kost ons naar schatting een half miljoen euro per jaar.
Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten verdwijnen zelfs nooit helemaal. Marien zwerfvuil vermijden en verminderen staat hoog op de nationale en internationale agenda.
Volgens de resultaten zijn China en Indonesië de grootste vervuilers van de oceanen. Een studie uit 2010 in opdracht van The Wall Street Journal wees ook naar China en Indonesië als belangrijkste plasticvervuilers, goed voor meer dan een derde van de plasticafval in de wereldzeeën.
Al met al stroomt er jaarlijks tussen de de 5 en 13 miljoen ton plastic de grote oceanen in, aldus de Plastic Soup Foundation. Volgens het Wereld Natuur Fonds belandt er per uur een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen.
Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan.
goede vuilnisophaalsystemen, overal ter wereld. verhoging van capaciteit om wereldwijd meer plastic mechanisch te kunnen recyclen. nieuwe methoden voor recycling van plastic dat niet mechanisch gerecycled kan worden. veiliger opslagplaatsen voor plasticafval dat niet gerecycled kan worden.
Het duurt bijna vierhonderd jaar voordat plastic is afgebroken, dus het meeste plastic bestaat nog in een of andere vorm. Slechts twaalf procent is verbrand.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Het grootste 'plasticeiland', de Great Pacific Garbage Patch (GPGP), ligt tussen Hawaï en Californië en is drie keer de grootte van Frankrijk. Per vierkante kilometer drijft daar minstens 1 kilo afval in het water, maar soms wel meer dan 100 kilo.
Staatssecretaris Heijnen: “Elke dag gooien we alleen al in Nederland 19 miljoen plastic bekers en voedselverpakkingen weg, na eenmalig gebruik. Daar moeten we toekomstige generaties niet mee blijven opzadelen. Er is een ommezwaai nodig van wegwerp naar hergebruik.
Het recyclen van glas en blik vraagt veel energie, veel meer dan de productie van plastic, gerecycled of nieuw. Wanneer kies je voor vers? Als je in de winter groenten wil eten, die in de zomer geoogst worden, dan kies je het beste Nederlandse oogst in blik of in karton uit de diepvries.
Plastic draagt zo bij aan de opwarming van de aarde. Een nieuwe studie toont aan dat ook plastic afval bijdraagt aan de klimaatverandering. Het gaat vooral om de uitstoot van de broeikasgassen methaan en ethyleen, die uit zwerfplastic vrijkomen onder invloed van zonlicht.
De productie van plastic door de industrie draagt bij aan klimaatverandering. De consumptie en productie van plastic brengt het gebruik van grote hoeveelheden fossiele brandstoffen met zich mee, met alle negatieve gevolgen van dien voor het milieu en het klimaat.
