Een KB wordt gepubliceerd in het Staatsblad. Tweede en Eerste Kamer kunnen in sommige gevallen (als de wet dat bepaalt) verlangen dat een ontwerp-KB ter goedkeuring aan haar wordt voorgelegd. Dit gebeurt indien binnen een bepaalde periode een deel van de Kamer daarom vraagt. Dit heet een '
Algemene maatregelen van bestuur worden bij koninklijk besluit vastgesteld. Voorschriften, door straffen te handhaven, worden daarin alleen gegeven krachtens de wet. De wet bepaalt de op te leggen straffen. Algemene maatregelen van bestuur treden niet in werking voordat zij zijn bekendgemaakt.
Artikel 47 uit de Grondwet bepaalt dat alle wetten en Koninklijke Besluiten door de Koning en door 1 of meer ministers ondertekend worden. Het Kabinet van de Koning legt deze stukken dagelijks aan de Koning voor en informeert hem over de inhoud ervan.
Zodra Publiekszaken het Koninklijk Besluit heeft ontvangen, worden uw gegevens eerst op uw geboorteakte aangepast en daarna ook in de BRP. In totaal duurt dit maximaal 4 tot 6 weken.
Een ministerieel besluit wordt intern op- gesteld, door de medewerkers van het Agentschap, en wordt vervolgens afge- werkt en ondertekend door de bevoegde minister. In sommige gevallen kan het advies van een financieel inspecteur worden inge- wonnen.
AMvBs en andere koninklijke besluiten waarbij algemeen verbindende voorschriften worden vastgesteld, worden gepubliceerd in het Staatsblad. Elk koninklijk besluit dat wordt gepubliceerd in het Staatsblad is een aparte bekendmaking, en wordt geïdentificeerd door het nummer van het Staatsblad, met jaartal.
Regels voor besluitvorming
Het besluit moet zorgvuldig en deugdelijk tot stand zijn gekomen. De belangen van alle partijen moeten tegen elkaar worden afgewogen. Daarbij mogen de nadelige gevolgen voor belanghebbenden niet onevenredig groot zijn in verhouding tot de met het besluit te dienen doelen.
Een koninklijk besluit (KB) is een besluit van de regering dat zonder medewerking van de Staten-Generaal wordt genomen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een algemene maatregel van bestuur (AMvB) en een gewoon of klein KB .
De besluiten worden gepubliceerd in het Staatsblad. De tweede vorm betreft bestuursdaden zoals benoemingen van onder andere burgemeesters, Commissarissen van de Koning en rechterlijke ambtenaren met rechtspraak belast. Ook de verlening van koninklijke onderscheidingen gebeurt bij Koninklijk Besluit (KB).
Het meest voorkomende geval van een rechtsgrond is een uitdrukkelijke machtiging van de uitvoerende macht door de wetgevende macht. In dat geval moet in de aanhef uiteraard worden verwezen naar de wetsbepaling(en)/decreetsbepalingen die die machtiging bevat(ten).
De Grondwet bepaalt dat de Koning en één of meer ministers of staatssecretarissen alle wetten en Koninklijke Besluiten ondertekenen. Het Kabinet van de Koning legt deze stukken dagelijks aan de Koning voor en informeert hem over de inhoud ervan.
Een klein koninklijk besluit (KB) is een koninklijk besluit van de regering dat zonder medewerking van de Staten-Generaal wordt genomen. Via een klein KB worden onder meer benoeming en ontslag van ambtsdragers (ministers, Commissarissen van de Koning, staatsraden, burgemeesters etc.) geregeld.
Een besluit is verbindend in al zijn onderdelen. Indien de adressaten worden vermeld, is het alleen voor hen verbindend (art. 288 vierde alinea EU-Werkingsverdrag). Indien een besluit gericht is tot een of meer justitiabelen dan is het een individueel instrument.
De meeste ministeriële regelingen zijn een vorm van wetgevingsdelegatie. Vaak wordt door de wetgever besloten over een raamwet, die vervolgens wordt uitgewerkt in een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB), dat net als de wet in het Staatsblad wordt gepubliceerd.
Een AMvB is een besluit van de regering, waarin wettelijke regels nader worden uitgewerkt. De meeste AMvB's berusten op een formele wet. Wanneer dat niet het geval, spreekt men van een 'zelfstandige' AMvB. De regering moet over een ontwerp-AMvB eerst advies van de Raad van State inwinnen.
Verder kunnen Eerste Kamerleden de bewindslieden toezeggingen ontlokken over de uitvoering van de wet. Als de Eerste Kamer dreigt een wetsvoorstel te verwerpen, zal een minister of staatssecretaris (eventueel na kabinetsberaad) geneigd zijn de Kamer tegemoet te komen.
De regering maakt wetten in samenwerking met de Eerste en Tweede Kamer (wetgevende macht). Een wet begint met een wetsvoorstel en is klaar na publicatie in het Staatsblad. Daartussen ligt een vast aantal stappen, die alle wetsvoorstellen moeten doorlopen.
Artikel 3 van de Bekendmakingswet schrijft publicatie in het Staatsblad voor van: wetten, algemene maatregelen van bestuur, en andere koninklijke besluiten waarbij algemeen verbindende voorschriften worden vastgesteld.
Het verschil tussen beide is dat bij een AMvB de Raad van State moet worden gehoord en bij een KB niet. Een koninklijk besluit is in Nederland geen wet in formele zin. Dat wil zeggen dat het niet vooraf door het parlement hoeft te worden goedgekeurd.
In een wet staan verbindende voorschriften. Dat betekent dat er in grote lijnen uitgelegd wordt welke regels er voor een bepaald onderwerp gelden. De Eerste en Tweede Kamer moeten een wetsvoorstel goedkeuren. Een besluit is een gedetailleerdere beschrijving van de wet.
De Rijksoverheid maakt beleid, vaardigt wetten uit en ziet toe op naleving. Daarnaast bereidt het Rijk plannen van de regering en het parlement voor. En voert het deze plannen uit.
Een decreet is een Vlaamse wet. In decreten worden de algemene regels voor de samenleving en de werking van de overheid vastgelegd. Zowel de regering als de Vlaamse volksvertegenwoordigers kunnen een nieuw decreet voorstellen. Het parlement als wetgevende macht heeft het laatste woord over alle wetten.
Een besluit: moet altijd schriftelijk zijn, kan alleen worden genomen door een bestuursorgaan. Een bestuursorgaan is een orgaan van een rechtspersoon die krachtens publiekrecht is ingesteld of een ander persoon of college, met enig openbaar gezag bekleed, zie art.
Er zijn drie soorten besluiten van algemene strekking, namelijk algemeen verbindende voorschriften, beleidsregels en concretiserende besluiten van algemene strekking.
Als een bestuursorgaan besluit om een aanvraag niet te behandelen, is sprake van een weigering. Ook een schriftelijke weigering een besluit van algemene strekking te nemen is voor bezwaar en beroep vatbaar.
