Hoe bestuurt een hersenloze zeester zijn armen en voetjes? Zeesterren hebben dan wel geen hersenen, maar wel zenuwen. Midden in het lichaam zit een ringzenuw. Vanuit deze centrale zenuw lopen zenuwen de armen in.
Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
De kalkplaatjes in de lederhuid geven het lichaam zijn stevigheid en stijfheid. De kalkplaatjes hebben per groep van zeesterren een andere vorm. Kalkplaatjes liggen aan de orale- en de aborale zijde van het lichaam. In het midden en tussen de armen zijn kleinere kalkplaatjes aanwezig die schub- of staafvormig zijn.
Probeer maar eens de schelphelften van een levende mossel van elkaar te wrikken. De zeester kan een mossel openbreken door twee armen op de linkerklep en de andere armen op de rechterklep vast te zetten. De mossel sluit haar kleppen met de sterke sluitspier, maar de zeester heeft geduld.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
“Sommige soorten kunnen vrij lang overleven zonder in het water te zitten, andere gaan vrijwel meteen dood. De meeste zeesterren die je aan de kustlijn kunt vinden, kunnen waarschijnlijk enkele seconden tot vijf minuten uit het water overleven.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen? Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
Geen gewone ogen
Zeesterren kunnen met hun ogen niet zien zoals jij ziet. Zij zien namelijk alleen of het licht of donker is. Als een zeester dus een donkere schaduw aan ziet komen, zoals een gevaarlijke haai, dan kruipt hij weg onder een steen of iets anders waar hij zich veilig voelt.
Zeesterren ademen door kieuwen op hun huid en werden feitelijk verstikt.
Zeesterren eten
In Nieuw-Zeeland is het een stuk gebruikelijker om de zeedieren te nuttigen, na een paar minuten roosteren op het vuur. Vooral op het Noordereiland is foerageren – oftewel: het zelf zoeken naar voedsel in de omgeving – nog steeds een traditie van Maori-stammen, de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland.
Zeesterren horen tot de stekelhuidigen. Ze voelen ruw aan, doordat hun huid allemaal kleine kalkplaatjes bevat. Zeesterren lopen niet met hun armen, maar met de zuignapjes eronder.
En de domste: de kakapo
Domheid is natuurlijk moeilijk te vergelijken, maar een van de allerdomste dieren is de kakapo. Van deze papegaai is bekend dat hij regelmatig vergeet hoe zwaar hij is, waardoor hij bij het opstijgen neerploft. Hij kan helemaal niet vliegen namelijk.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
Hij krijgt het predicaat 'vrolijkste dier ter wereld' toegedicht: de quokka. Deze wallaby – een klein soort kangoeroe – lacht namelijk altijd.
1. „Wanneer ze helemaal niets doet” De term zeester is niet voor niets in het leven gebracht: het wordt niet echt gewaardeerd wanneer jij erbij ligt alsof je het hele bed in beslag wil nemen. Als je dan vervolgens ook geen actie onderneemt tijdens een sekssessie, doe je echt iets verkeerd.
Zeesterren hebben vijf of meer armen. Hoewel je dat misschien zou denken, wandelen ze niet rond op de uiteinden van deze armen. De onderkant van hun lichaam zit vol met buisvormige voetjes, waar de zeesterren zich mee verplaatsen. Een gestrande zeester aan de wandel.
Je kan ook per ongeluk trappen op stekelhuidigen, zoals bepaalde zeesterren en zee-egels. Sommige poliepen, zoals brandkoralen, kunnen huidletsels veroorzaken. Een wonde van een stekel door de huid, steek- of bijtwonden, het opeten van zelf gevangen voedsel, ….
De mond van de zeester zit aan de onderkant, precies in het midden.
Vaak zijn zeesterren oranje, maar een aantal hebben een blauw-paarse of groene kleur. Je denkt misschien dat elke zeester vijf armen heeft, maar er zijn sterren met zes of zelfs zeven armen. Soms breken armen af. Gelukkig voor de ster groeien deze vanzelf weer aan.
Zeesterren komen wel vaker voor in groepen langs de kust. Als de wind langere tijd vanuit een bepaalde richting komt en het heel hard waait, heb je dat ze aanspoelen." Door storm en stromingen kan de zeebodem waarop ze liggen worden losgewoeld, en vervolgens spoelen de zeesterren aan op de kustlijn.
Zeesterren komen uitsluitend in zout water voor, en zijn verspreid over de hele wereld. Ze komen dus voor in zowel de poolzeeën als in tropische water. Er zijn soorten die in het getijdegebied leven, maar er zijn ook soorten die voorkomen tot maar liefst acht kilometer diepte. Er bestaan ongeveer 1900 soorten.
Zeesterren zijn ongewervelde dieren die samen met zee-egels, zeekomkommers en zeelelies tot de stekelhuidigen behoren. Onder hun huid hebben ze een soort skelet dat bestaat uit kalkplaatjes.
Grootste zeester ter wereld
De grootste zeester die ooit is gevonden, is de Midgardia Xandaros, had een doorsnede van 170 cm en leeft in de golf van Mexico. In de Noordzee komt vooral de Aterias Rubens ofwel de Gewone Zeester voor. Deze soort heeft een doorsnede van 10-30 centimeter.
