Normaal bestaat het volgroeide gebit van een ree uit tweeëndertig tanden en kiezen. En net als bij mensen, begint het ree ook met een melkgebit.
Het ree wordt maximaal twintig jaar oud, maar meestal slechts zeven tot acht jaar. Vrouwtjes worden iets ouder dan mannetjes.
In Nederland leven drie verschillende soorten herten: reeën, damherten en edelherten. Reeën zijn de kleinste herten in Nederland en edelherten de grootste. Een mannetjeshert wordt gewoon een hert genoemd. Alleen bij reeën noem je het mannetje een bok en een vrouwtje een geit.
Een ree eet heel selectief, het geeft de voorkeur aan jonge scheuten, kruiden en bloemen. Hun dieet is daardoor enorm gevarieerd en dat proef je! De smaak van wild reevlees is verfijnd, rijk en kruidig, de kleur is prachtig donkerrood, de structuur fijn en de geur stevig.
Kenmerken van de ree
Verder krijgt het mannetje, de reebok, ieder jaar tussen oktober en januari een gewei. Het gewei is rond de 25 centimeter lang en bestaat meestal uit twee tot drie vertakkingen. Het vrouwtje wordt een reegeit genoemd.
De reeën eten en rusten veel en leggen zo een vetreserve aan om de winter door te komen.
Het lijkt op een staart maar is het niet. Bij gevaar wordt de spiegel groter. Daarmee waarschuwen de reeën elkaar en kunnen ze elkaar makkelijk volgen bij het wegvluchten.
En hoe smaakt hert? Hertenvlees is mals en fijn van structuur. Doordat herten veel lopen, is het vlees goed doorbloed. Hertenvlees is daardoor donkerrood van kleur en smaakt intenser dan ree.
Ze zijn selectief in wat ze eten: zo is de ree gek op bramen en bessen, noten, paddenstoelen en eten ze in de herfst eikels. Dit resulteert in heerlijk mals vlees met een delicate smaak: de reebout, ook wel ree achterbout genoemd! Door velen wordt ree beschouwd als het lekkerste wild.
Vooral de jaarlingen (1-jarigen) zijn erg geliefd. Het vlees van jonge dieren is helrood tot bruinrood. Het vlees van de ree is mals en sappig. Dit komt door het voedsel dat ze eten.
Een volwassen mannetjes ree wordt bok genoemd en is te herkennen aan zijn geweitje. Het volwassen vrouwelijke ree heet geit. Zij heeft geen gewei.
Het blaffen van het ree, ook wel 'schrikken' genoemd is een laag, blaffend geluid. Een ree maakt dit geluid als het iets bijzonders waarneemt waarvan het niet thuis kan brengen wat het is. Hij alarmeert daarmee ook de andere reeën.
Hij is erg kwiek en springt soms tot 6 meter ver en tot 2 meter hoog om obstakels uit de weg te gaan.
De ree slaapt in het beschutte bos in een kuil in de grond. Zo'n kuil wordt, net zoals bij bijvoorbeeld de haas, een leger genoemd. Ook gedurende de dag is hij meestal in zijn leger te vinden.
Reeën, kunnen namelijk slecht objecten zien maar zijn des te meer in staat beweging/veranderingen in hun omgeving op te merken. Dat komt omdat reeën blauw tinten goed van alle andere kleuren kunnen onderscheiden. Alle andere kleuren voor ons zijn voor reeën namelijk allemaal tinten van groen!
De hertensoort laat zich nauwelijks temmen en is daarom aan de prijs. Maar het vlees is mager, fijn van structuur en delicaat van smaak. Een reerug, de dubbele entrecote van het dier inclusief been, kost gemiddeld 41,30 euro per kilo.
Door de grote hoeveelheid mineralen, sporenelementen en vitaminen is wild een gezond voedingsmiddel. De vezels van wild zijn zachter dan die van slachtvee en het vlees bevat ook minder vet. Door het voedingspatroon van wild bevat het vlees een hoger gehalte aan onverzadigde vetten en omega-3-vetzuren.
De ree biefstuk is een super mals, kruidig en aromatisch stukje vlees met een hele fijne structuur. Dit vindt je alleen in de betere restaurants op het menu. Een ree eet heel selectief en is dol op jonge scheuten, kruiden en bloemetjes, en dat proef je in het vlees!
Ree biefstuk is gesneden uit de achter bout en heeft een karakteristieke wild smaak. De biefstukjes kunnen wisselende gewichten hebben, maar zijn meestal tussen de 80 en 140 gram. Het advies is om twee biefstukjes per persoon te serveren wanneer de biefstukjes klein zijn.
Damherten zijn kleiner dan edelherten: de schouderhoogte ligt zo'n 30 cm hoger dan het ree. Het meest opvallende kenmerk wordt door de mannelijke dieren gedragen, het schotelvormige gewei. Daarnaast damherten hun hele leven stippen in hun vacht en bij het vluchten, een karakteristieke manier.
Een vrouwtjeshert noem je een hinde. Een hinde is wat kleiner en heeft geen gewei maar ze is wel slank en elegant. Een jong hert heet een kalfje.
En net als koeien hebben reeën vier magen: de pens, de netmaag, de boekmaag en de lebmaag.
Schrikken reeën af met , geluid, geur of, bijvoorbeeld, roofdiersilhouetten.
Reeën gaan niet in winterslaap, maar ze zijn 's winters wel in een soort ruststand. Ze zijn een stuk rustiger. En ook hun hartslag en stofwisseling gaan op een laag pitje. Maar dit kan alleen als een ree zich veilig voelt.
