Een ruimtepak is een zwaar pak wat bestaat uit twee delen, een onderpak wat met water gekoeld wordt en een drukpak wat voor zuurstof zorgt. Daarnaast is de buitenkant van het pak zo gemaakt dat het beschermt tegen de straling van de zon en kleine meteorieten die door de ruimte zweven.
Als ze het ruimtestation verlaten moeten astronauten een speciaal pak aan doen om zich te beschermen tegen de hitte en de kou, het gebrek aan zuurstof en de gevaarlijke straling van de zon. Onder hun ruimtepak dragen ze een overall waarin wel 91 meter aan waterleidinkjes is verwerkt.
Het toilet werkt niet met water, maar met lucht die tijdens het gebruik alles in een afvoerbuis zuigt. Water zou veel te gevaarlijk zijn want in een ruimteschip mag je echt geen rondzwevende druppels hebben. Vooraan de bril van het toilet bevindt zich een soort plasbuis die urine opvangt en via een luchtstroom afvoert.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
Maar slapen gaat in de ruimte een beetje anders dan normaal. Er is geen boven of beneden en alles is gewichtloos. Astronauten kunnen hun slaapzakken aan een muur of een plafond vastmaken en overal slapen, zolang ze niet rond zweven en ergens tegenaan botsen.
Maar hoe zit het dan met de persoonlijke hygiëne in de ruimte? Het antwoord is eenvoudig: astronauten en kosmonauten wassen zich met vochtige handdoeken en sponzen. Niet zo comfortabel? Ruimtereizigers verkiezen deze methode veruit boven de lastige douche.
Het is mogelijk om te huilen in de ruimte, maar dat gaat wel anders dan op aarde. De tranen hopen zich namelijk op in je ogen. Het is wel degelijk mogelijk om te huilen in de ruimte, maar in gewichtloze toestand rollen de tranen niet over je wangen omlaag.
Zoals je ziet: zonder ruimtepak in de open ruimte is niet leuk en ten stelligste af te raden (sic). Je zwelt op, verbrandt, muteert en je longen kunnen barsten!
De botten van een mens passen zich aan, aan de hoeveelheid gewicht die ze moeten dragen. In de ruimte hoeven zij door het gebrek aan zwaartekracht nauwelijks meer iets te dragen. De botmassa neemt daardoor af. Dat wordt ook wel botontkalking of osteoporose genoemd.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen. Meteorieten vormen een risico en de temperaturen kunnen extreem zijn.
U kunt geen water in een glas schenken, maar u kunt met behulp van een rietje uit een zakje drinken. En het is heerlijk: per slot van rekening bestaat het uit zweet en urine van uzelf en uw collega's.
De drankjes variëren van koffie, thee en sinaasappelsap tot vruchtendrankjes en limonade. Voor de astronauten is het net zo belangrijk om genoeg calorieën, vitaminen en mineralen binnen te krijgen als voor de mensen op aarde. Ze moeten minstens 2000 calorieën per dag eten.
Urine bestaat voor het grootste deel uit water, dat door de machine eruit wordt gehaald. Maar in het restant zit ook nog bruikbaar water. Het nieuwe apparaat, dat in 2018 moet worden geïnstalleerd, is ontworpen om dat er ook nog uit te halen. Dan wordt 94 procent van alle plas in het ISS hergebruikt als water.
Een ruimtepak is een zwaar pak wat bestaat uit twee delen, een onderpak wat met water gekoeld wordt en een drukpak wat voor zuurstof zorgt. Daarnaast is de buitenkant van het pak zo gemaakt dat het beschermt tegen de straling van de zon en kleine meteorieten die door de ruimte zweven.
Natuurlijk moeten astronauten in het ISS ruimtestation ook naar de toilet. Er is een speciaal toilet ontwikkeld met constante afzuiging. Als astronauten in het ISS ruimtestation geplast hebben in het speciale toilet, dan wordt hun plas niet zomaar doorgetrokken. Het wordt opgevangen en zeer efficiënt verwerkt.
Eén van de eerste dingen waar astronauten over klagen is misselijkheid. Het gebrek aan zwaartekracht treft het gevoelige binnenoor, waardoor evenwicht, coördinatie en ruimtelijke oriëntatie beïnvloed worden. Ook het volgen van bewegende objecten wordt bemoeilijkt, wat voor piloten uiteraard niet handig is.
Als u meer kans heeft om een bot te breken, krijgt u vitamine D en kalk (als u te weinig melkproducten gebruikt). Bij veel botontkalking of een ingezakte wervel krijgt u soms ook de medicijnen alendronaat of risedronaat. Bewegen, gezond eten en 15 tot 30 minuten per dag buiten in het daglicht zijn, blijven belangrijk.
Gevarieerde calciumrijke voeding zorgt voor gezonde botten. Aangeraden wordt minstens vier porties calciumrijke voeding als melk, kaas of yoghurt per dag te nemen. Ook bewegen is belangrijk en dan met name sporten waarbij de botten flink worden belast. Zo is hardlopen beter voor de botten dan zwemmen.
Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
De metingen onthullen dat astronauten in hun ruimtepak straks een stralingsdosis van 60 microsieverts per uur te verstouwen krijgen. Ter vergelijking: op het aardoppervlak ligt de stralingsdosis 200 keer lager.
Is een ruimtevaartuig eenmaal in een baan rond de Aarde, dan is alles erbinnen gewichtloos. Alles wat niet is vastgemaakt, zweeft dan. En dat geldt ook voor mensen. De astronauten merken voor het eerst dat ze gewichtloos zijn wanneer de raketmotoren uitgaan.
André Kuipers Het duurt 528 seconden om in de ruimte te komen.
Doordat er in de ruimte bijna overal een vacuüm is, bestaat er dus geen geluid. Echter, dankzij diverse amusante filmpjes weten we dat de astronauten in het ISS wel degelijk met elkaar en tegen een camera kunnen praten (en zingen).
Astronauten moeten zichzelf dus kunnen oplappen wanneer ze toch ziek worden of zich verwonden. Elke astronaut moet eerste hulp bij ongevallen (EHBO) kunnen toepas- sen, en verder zijn er ook astronauten die de taak van 'medische officier' krijgen tijdens hun missie.
