Staphylococcus aureus is een bacterie die bij veel mensen voorkomt. De Staphylococcus aureus-bacterie kan verschillende infecties veroorzaken; van een oppervlakkige huidinfectie tot een bloedstroominfectie. Welke infectie ontstaat, is vooral afhankelijk van de weerstand van de patiënt.
Meestal ontstaat een bacteriële huidinfectie op een plek waar de huid is beschadigd. Via een wondje of beschadiging komen bacteriën die normaal óp de huid zitten zonder een infectie te geven, naar binnen. Hier kunnen ze een ontsteking veroorzaken. Voorbeelden van huidinfecties zijn wondroos en krentenbaard.
Behandel oppervlakkige bacteriële huidinfecties met een lokaal antimicrobieel middel. Bij impetigo en impetiginisatie heeft lokaal fusidinezuur de voorkeur. Bij diepe huidinfecties zijn meestal orale antibiotica geïndiceerd of is operatief ingrijpen noodzakelijk.
Veel voorkomende symptomen zijn roodheid van de huid en uitslag. U kunt ook andere symptomen ervaren, zoals jeuk, pijn en gevoeligheid. Ga naar een arts als u met pus gevulde blaren heeft of een huidinfectie die niet verbetert of steeds erger wordt.
Infecties van de huid kunnen veroorzaakt worden door bacteriën, virussen, schimmels, gisten, insecten of parasieten. Kenmerken van huidinfecties zijn roodheid, pijn, zwelling, zweertjes, puistjes of pusvorming en soms koorts.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over. Bacteriën kunnen vele soorten infecties veroorzaken: blaasontsteking, keelontsteking, longontsteking, hersenvliesontsteking en middenoorontsteking zijn enkele voorbeelden.
De bacterie kan heel soms ernstige ontstekingen geven: Afsterven van de huid en de weefsels daaronder. Daarom wordt de GAS ook wel eens vleesetende bacterie genoemd. Hoge koorts, rillingen, spierpijn, gewrichtspijn, sufheid, verwardheid en u kunt zelfs in coma raken.
Afweer en behandeling
Er is een belangrijk verschil in de behandeling: een besmetting door een bacterie kan in principe worden behandeld. Een arts schrijft als dat nodig is antibiotica voor waardoor de bacteriën worden gedood. Tegen virussen bestaan echter geen geneesmiddelen. Het belangrijkste wapen is je weerstand.
roodheid. pijn. warmte op de pijnlijke plek. vocht uit de pijnlijke plek.
Een ontsteking kan acuut of chronisch zijn. Een acute ontsteking is de reactie van het lichaam op schadelijke stoffen en treedt direct na de beschadiging op. Vaak duurt deze niet langer dan enkele dagen. Als de ontsteking langer duurt, wordt dit ook wel een chronische ontsteking genoemd.
Infecties met Staphylococcus aureus kunnen ontstaan door besmetting met de eigen bacterie (dragerschap) of door direct contact met besmette huid, kleding of voorwerpen. Mensen en dieren die Staphylococcus aureus bij zich dragen kunnen de bacterie verspreiden door verlies van huidcellen, slijmvliescellen en haren.
Staphylococcus aureus (S. aureus) is één van de meest voorkomende bacteriën op de huid en in de neus van mensen en dieren. Hoewel meestal onschuldig voor de mens, veroorzaakt deze bacterie bij het doorbreken van de huidbarrière (ernstige) infecties. Soms is ze betrokken bij uitbraken van voedselvergiftigingen.
Stafylokokken dragerschap is te bestrijden met hygiënische maatregelen zoals dagelijks wassen met water en zeep (Hibiscrub of betadine jodiumzeep), het aanbrengen van antiseptische zalven (fucidine, mupirocine, chloorhexidine) in de neusgaten en eventueel op het perineum, dagelijks schone handdoeken, regelmatig schoon ...
Virussen zijn ook ziekmakers. Het grootste verschil met een bacterie is dat een virus geen organisme is. Dat betekent dat een virus geen eigen cellen heeft. Het komt uw lichaam binnen via lichaamssappen zoals speeksel en bloed, en nestelt zich vervolgens in een bestaande lichaamscel.
Vaak kan het lichaam op eigen kracht genezen van een bacteriële infectie. Alleen als dat niet het geval is, wordt gekozen voor een antibioticum, bijvoorbeeld omdat de patiënt niet genoeg weerstand heeft.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Op 9 oktober 1676 deed de Nederlandse wetenschapper Antoni van Leeuwenhoek (1632-1723) een baanbrekende ontdekking. Jarenlang maakte hij al primitieve microscopen, en nu was hij de eerste die met eigen ogen een menigte 'kleine diertjes' zag, die bacteriën werden genoemd.
De meest bekende ziekmakende bacteriën in eten zijn: Salmonella. Campylobacter. Listeria monocytogenes.
Een vleesetende bacterie wordt ook wel Necrotiserende Weke Delen Infectie (NWDI) of Fasciitis Necroticans genoemd. Een vleesetende bacterie is een acute en levensbedreigende aandoening waarbij zelfs 1 op de 5 patiënten helaas overlijdt.
In het kort: Een ontsteking is de reactie van je lichaam op een infectie. Bij een infectie zijn ziekteverwekkende micro-organismen je lichaam binnengedrongen die zich vermenigvuldigen en een ontsteking veroorzaken. Deze micro-organismen kunnen zijn; bacterieën, virussen, schimmels of parasieten.
Een ontsteking is klinisch te herkennen aan 5 klassieke tekenen: rubor (roodheid), calor (warmte), tumor (zwelling), dolor (pijn) en functio laesa (functieverlies).
De huid vormt een belangrijke barrière voor microben van buitenaf. Je hebt in totaal 1,8 m2 huid waarop ruim 1,5 biljoen (dat is een 1 met 12 nullen) bacteriën leven.
