In de Chinese cultuur is het onbeleefd om eten of drinken te weigeren, eet en drink daarom het liefst alles wat u wordt aangeboden.
Begroeten. Wanneer de Chinezen elkaar begroeten geven ze elkaar een hand waarbij ze toch een klein beetje naar voren buigen. Een handkus bij een eerste ontmoeten van een Chinese dame is een absolute NO-go volgens de Chinese etiquette. Ook mensen die elkaar vaker hebben gezien zullen een hand geven of gedag wuiven.
Het gezegde in China zegt ook dat een tafel na een goede maaltijd eruit ziet als een slachtveld. Ook is het normaal om te slurpen, te boeren, hard te smakken en met volle mond te praten. Dit toont namelijk respect en laat blijken dat het een goede maaltijd is.
Voor het ontbijt in China zijn er verschillende stijlen in verschillende steden. Het meest voorkomende ontbijt is sojamelk, gefrituurde deegsticks, pap, gestoomde gevulde broodjes (wij kennen deze als bapao) of noedels.
Hoewel Pekingeend onmiskenbaar Bejings bekendste gerecht is, heeft de keizerlijke keuken uiteraard nog meer in petto. Vaak zijn dat gefrituurde gerechten in kleinere porties. Ingrediënten als schapenvlees, gevogelte, komkommer en Chinese kool worden graag gebruikt, al dan niet bereid in (rijst)wijn.
“In de zuidelijke helft van China kunnen ze die r-klank moeilijk uitspreken en wordt dat l – dat komt doordat de palatale klanken in die streken allemaal wat meer naar voor in de mond worden uitgesproken en tussen l en de Engelse r ligt maar een paar millimeter verschil.
Een boer of scheetje laten na het eten is bij bepaalde culturen een blijk van waardering. Zo boeren de Chinezen na hun maaltijd om de chef een compliment te geven. De Inuit hanteren hetzelfde principe, maar zij laten een scheetje na de maaltijd.
water (zn): 水
'Hoi' in het Chinees is 'Ni Hao'.
Nǐ hǎo (你好) is het Mandarijnse woord voor 'hallo'. Letterlijk vertaald betekent het 'jij goed', maar het is geen vraag, tenzij het 'vraagwoord' ma (吗 / 吗) wordt toegevoegd aan het einde.
Over het algemeen houden de meeste Chinezen voor zich wat hun geloof is. Traditionele levensfilosofieën en religies zijn confucianisme, taoïsme en boeddhisme. Verder is er een kleine moslim- en christenminderheid.
China is een enorm land, met een bevolking van meer dan 1,3 miljard mensen. Het leven in China is heel anders dan het leven in Nederland. In China wonen en werken mensen in grote steden en is er veel vervuiling en lawaai. Het leven in China is ook erg duur en mensen moeten vaak lange dagen maken om geld te verdienen.
Er zijn dan ook geen officiële cijfers over de religieuze overtuiging van Chinezen, al zijn het boeddhisme (tussen 660 miljoen en 1 miljard volgers), taoïsme (400 miljoen) en traditionele Chinese religies het grootst. In China is het normaal om meerdere religies te belijden.
In België (en veel andere westerse landen) wordt slurpen als onbeleefd en irritant gezien. Je hebt het je ouders vast wel eens horen zeggen toen je klein was. Het land waar iedereen heerlijk slurpt tijdens het eten is Japan.
Midden-Oosten en India
In sommige delen van het Midden-Oosten doe je veel met je handen. Wel belangrijk dat je het met de juiste handen doet. Zo houd je je rechterhand schoon, die gebruik je voor het oppakken van eten en andere 'schone' dingen.
In sommige culturen is het luidkeels laten van een boer na het eten een teken van respect voor de gastheer of gastvrouw. In westerse landen daarentegen wordt het boeren meestal als zeer onbeleefd ervaren.
In China zelf staan die tradities bekend onder de grimmige noemer van de '996-werkcultuur'. Het is een verwijzing naar de werkdagen die aanvangen van 9 uur 's ochtends en pas eindigen rond 9 uur 's avonds. En dat dus zes dagen per week.
We weten uit onderzoek dat er ook in China mensen zijn met dyslexie. Hersenonderzoek laat bij hen inderdaad gedeeltelijk andere activatiepatronen zien dan bij lezers van alfabetische talen, omdat een logografisch schrift zoals het Chinees, een groter beroep doet op het visuele geheugen.
Je kunt daarom beter vertellen dat je boeddhist bent en daarom geen vlees eet. Eten in China: Eten doe je in China met stokjes. In principe is het niet moeilijk, alle ingrediënten zijn zo bereid dat ze aan tafel niet gesneden hoeven worden. En anders mag je slurpen.
In de ochtend beginnen ze dan met rijstepap of fan.
In principe eten ze namelijk alle maaltijden warm! In de middag eten ze ook rijst of noodles. Dit meestal dan in de vorm van noodlesoep. En 's avonds gaan ze thuis door met het eten van rijst met verschillende vlees-, vis- of groentegerechten daarnaast.
China is inmiddels de grootste producent van aardappelen ter wereld, met ongeveer twintig procent van de wereldwijde aardappelproductie, waarvan een deel wordt uitgevoerd naar omliggende landen. Desondanks is de aardappel in de Chinese keuken nog steeds een bijgerecht, waar rijst, tarwe en maïs het basisvoedsel vormen.
