Terwijl de ziekte van Pfeiffer in principe maar eenmalig kan worden doorgemaakt, kan het cy- tomegalie virus veelvuldig worden gereactiveerd. Dus als er een vermoeden bestaat dat de ziekte van Pfeiffer opnieuw opspeelt, kan er wellicht sprake zijn van een infectie met het cytomegalie virus.
Meer dan de helft van de mensen in Nederland heeft een infectie met CMV gehad. Een infectie met CMV geeft geen meestal klachten en wordt daarom bijna nooit opgemerkt. Sommige mensen hebben kortdurend last van vermoeidheid of koorts.
CMV wordt enkel overgedragen door direct contact via lichaamsvocht zoals speeksel of urine. Het virus wordt niet als zeer besmettelijk beschouwd maar omdat heel wat jonge kinderen ermee besmet zijn wordt het toch snel overgedragen in crèches en kleuterklassen, en binnen een jong gezin.
CMV wordt doorgegeven via direct en indirect contact met besmette lichaamsvloeistoffen zoals speeksel en urine. Iedereen kan in contact komen met het virus en ziek worden. Zeker kinderen in dagverblijven en crèches en hun ouders/verzorgers.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
De ziekte van Pfeiffer wordt dus veroorzaakt door een virus. We maken antistoffen aan tegen dit virus zodra het ons lichaam binnenkomt. Daardoor kunnen we maar één keer in ons leven besmet raken en de ziekte van Pfeiffer krijgen. Wanneer we nogmaals in contact komen met het virus zijn we immuun.
Typische symptomen zijn koorts, keelpijn, vermoeidheid en gezwollen klieren (variërend van mild tot ernstig). Het ziektebeeld is sterk vergelijkbaar met klierkoorts. Zelfs als er symptomen van een CMV-besmetting zijn, genezen gezonde kinderen en volwassenen doorgaans vlot, zonder gevolgen op lange termijn.
CMV gaat vanzelf over. Er zijn geen medicijnen die de ziekte kunnen genezen.
Gevaarlijk voor zwangere vrouwen en hun kind
Voor de meeste kinderen heeft de infectie geen gevolgen. Soms kunnen gehoor- of gezichtsstoornissen, groeivertraging, mentale achterstand of diverse neurologische problemen optreden.
Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen. Je kunt het beste zo veel mogelijk doorgaan met je dagelijkse activiteiten (school, werk, sport). Extra rusten of slapen helpt niet.
Wanneer er geen IgM-antistoffen aanwezig zijn, maar wel IgG-antistoffen, dan is iemand CMV-positief. Dat betekent dat hij/zij in het verleden een CMV-infectie heeft gehad, maar niet acuut besmet is. Bij de aanwezigheid van IgM- en IgG-antistoffen is er sprake van een acute besmetting.
Overdracht kan tegengegaan worden door strikte hygiënische maatregelen, wat de enige vorm van preventie is. CMV infecties komen wereldwijd voor. Vrijwel iedereen komt in de loop van zijn leven in contact met het virus.
Ook kan de milt vergroot zijn en soms kunnen de huid en het oogwit geel kleuren doordat de lever ontstoken is. De keelontsteking duurt twee weken, de lymfekliervergroting drie weken. De vermoeidheid kan nog twee tot drie maanden aanhouden. Na een doorgemaakte infectie heb je levenslang antistoffen tegen het virus.
De ziekteduur varieert tussen de twee weken en de twee maanden. Het is af te raden om alcohol te drinken als je de ziekte van Pfeiffer hebt. Als je alcohol drinkt vindt er een heel verwerkingsproces plaats in de lever.
Bij jonge kinderen kan rode huiduitslag, koorts en longontsteking optreden. Bij tieners en jongvolwassenen begint de ziekte vaak met vermoeidheid, hoofdpijn, keelpijn, koorts en rillerigheid. Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren.
De incubatieperiode duurt 4-12 weken. Medisch beeld: In verreweg de meeste gevallen verloopt de infectie (en ook een re-activatie) asymptomatisch of atypisch. Soms is er sprake van een mononucleose-achtig beeld (koorts, keelpijn, lymfkliervergroting, malaise, lymfocytose en leverfunctiestoornissen).
Wanneer je tijdens je zwangerschap voor het eerst een CMV-infectie doormaakt, bestaat de kans dat je het virus doorgeeft aan je kind. Hoe groot die kans is, is afhankelijk van wanneer in de zwangerschap de infectie optreedt. Gemiddeld geeft 1 op 3 vrouwen het virus door.
CMV is een virus, waar vaak jonge kinderen mee besmet zijn. U kunt de infectie oplopen door contact met besmet lichaamsvocht, zoals speeksel, neusvocht, traanvocht, urine, stoelgang of sperma van besmette personen. Als uw partner deze infectie oploopt, kan hij u dus ook besmetten.
Het virus kan buiten het lichaam meerdere uren tot enkele dagen overleven en infectieus blijven op bepaalde oppervlakken. CMV wordt niet overgedragen via de lucht: men kan geen CMV besmetting krijgen door in dezelfde kamer te vertoeven als een besmet persoon.
Toxoplasmose is een infectieziekte veroorzaakt door de parasiet Toxoplasma gondii. U kunt ermee in contact komen door het eten van besmet rauw vlees en rauwe groenten of via rechtstreeks contact met uitwerpselen van katten, bv bij het uitkuisen van een kattenbak of tijdens het tuinieren.
Cytomegalovirus(CMV)-infectie is een welbekende oorzaak van colitis bij immuundeficiënte patiënten in het kader van orgaantransplantatie of aids, en in mindere mate bij patiënten met een inflammatoire darmziekte (vnl. colitis ulcerosa) die reeds geruime tijd corticoïden of immuunsuppressieve medicatie nemen.
Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen. Je kunt het beste zo veel mogelijk doorgaan met je dagelijkse activiteiten (school, werk, sport). Extra rusten of slapen helpt niet.
Het virus zit in het speeksel van iemand die besmet is. Iemand die ziekte van Pfeiffer heeft, kan anderen besmetten door knuffelen en zoenen. Ook door het samen gebruiken van bekers, glazen en bestek kan iemand besmet raken.
Antistoffen tegen EBV-EA zijn in het algemeen enkele weken na infectie aantoonbaar, en kunnen tot enkele maanden na infectie detecteerbaar blijven.
