De urine gaat naar het laboratorium medische microbiologie of klinische chemie voor onderzoek. Daar kunnen ze met teststrookjes bepaalde stoffen meten, zoals bloed, eiwit en suiker. Deze stoffen zitten normaal niet in de urine.
Eiwitten horen niet in de urine thuis. Gewoonlijk zorgen de nieren er voor dat eiwitten in het bloed blijven. Maar bij nierschade kunnen deze eiwitten weglekken via de urine. Het verlies van eiwit wordt ook gezien als een maat voor de ernst van de nierschade.
Urine bestaat in de eerste plaats uit water, zouten en ureum, een afbraakproduct van eiwitten, en in water oplosbare gifstoffen.
Als de nieren gezond zijn, zit er dan ook bijna geen eiwit in de urine. Als er wel eiwit in de urine zit, dan is dat vaak een teken van nierschade. Hoe meer eiwit in de urine zit, hoe slechter het met de nieren gesteld is en hoe slechter het in de toekomst met de nieren zal gaan.
Het lichaam breekt aminozuren uit eiwitten af wanneer er te veel van zijn. Hierbij komt ammoniak vrij, dat de lever omzet in ureum of urea. Deze stof wordt via de urine uitgescheiden. Sporters die extra eiwitten nemen voor de opbouw van spieren hebben daarom ook vaak last van deze ammoniakgeur.
Het eiwit laat je urine schuimen en kan een duidelijk zichtbare laag schuim op de urine veroorzaken. Het schuim blijft ook liggen op de urine. Vochtophoping, zoals gezwollen benen, enkels en geslachtsdelen. Dit wordt veroorzaakt doordat de nieren door het eiwitverlies in de war raken.
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Wanneer u klachten heeft kan de huisarts aan Saltro vragen om in het laboratorium een aantal testen te doen.
Het aantal leucocyten in urine kan worden gebruikt als parameter om een urineweginfectie wel of niet aannemelijk te maken. Echter bacterien in urine zijn een betere voorspeller dan leukocyten in urine.
Troebele urine kan duiden op de aanwezigheid van debris – witte vlokken als gevolg van de aanwezigheid van witte bloedcellen – door een ontsteking of tumor. Dit verschijnsel heet 'pyurie' en wijst meestal op een infectie van de urinewegen. Dat kan bijvoorbeeld een blaasontsteking of nierbekkenontsteking zijn.
De diagnose diabetes is eenvoudig te stellen door middel van bloed- en urineonderzoek. Uw (huis)arts neemt een druppel bloed uit uw vinger en bekijkt met een bloedglucosemeter hoe hoog uw suikerspiegel is. Uw urine wordt getest op glucose en ketonen.
Laboratoriumonderzoeken als urineanalyse helpen de diagnose van acute blaasontsteking te bevestigen. De urine kan namelijk eiwit, bloed en soms nitrieten of pus bevatten.
Het is algemeen bekend dat urine gaat stinken door het eten van asperges. Ook andere voedingsmiddelen zoals zalm, knoflook en bepaalde specerijen hebben eenzelfde soort effect op de geur van urine. Soms kan stinkende urine echter duiden op gezondheidsproblemen zoals urineweginfecties, nierstenen en prostaatproblemen.
Suikerziekte wordt ook wel diabetes mellitus genoemd. Als je diabetes hebt is de hoeveelheid suiker (glucose) in je bloed te hoog. En omdat je nieren al die glucose niet kunnen verwerken komt er glucose (suiker) in je urine terecht.
Naast de E. coli worden de volgende bacteriën veel aangetroffen bij een urineweginfectie: staphylococcus saprophyticus, enterococcus faecalis, proteus mirabilis en klebsiella.
Welke stoffen zitten in urine? Urine bevat 85 % van de stikstof, kalium en 50% van de fosfor die het menselijke lichaam uitscheidt. Verse urine is zo goed als geurloos. Als hij langere tijd staat, ontwikkelt zich door de verandering in ammoniak een scherpe geur.
Er is sprake van een urineweginfectie na een positieve nitriettest of na een urinesediment met ten minste 20 bacteriën per gezichtsveld of een dipslide met ten minste 104 kolonievormende eenheden per ml urine bij vrouwen met klachten van een pijnlijke en/of frequente mictie.
Het erytrocytentestveld dat wordt gebruikt in de meeste laboratoria, is gevoelig voor > 5-10 erytrocyten/ml (> 2 erytrocyten/gv). Bij > 3 erytrocyten/gv is er sprake van een microscopische hematurie. Dit is ongeveer 15 -20 erytrocyten/ml.
Een hogere uitslag wijst meestal op een infectie, maar komt ook voor bij auto-immuunziekten of een ziekte van het beenmerg.
Om vast te stellen hoe goed de nieren werken, vindt er als eerste onderzoek plaats van het bloed. Het bloed wordt met name onderzocht op kreatinine en ureum. Kreatinine is een afvalproduct van de spieren, ureum komt vrij bij de afbraak van eiwit. De nieren zuiveren deze stoffen uit het bloed.
Rugpijn vanuit de nieren wordt meestal dieper en hoger in de rug tussen de onderste ribben en billen gevoeld. Terwijl gewone lage rugpijn meestal meer in de onderrug gevoeld wordt. Veelvoorkomende symptomen van rugpijn nieren zijn: Pijn in de onderrug tussen de onderste ribben en billen.
Beschadigd nierweefsel kan zich niet meer herstellen. Het is dan belangrijk de oorzaken zo goed mogelijk te behandelen. De behandeling bestaat vaak uit medicijnen en een dieet. Zo kan uw nierfunctie zo lang mogelijk behouden blijven.
De test voor gonorroe, trichomonas en chlamydia worden uitgevoerd op basis van urine.
Stinkende en troebele urine
Je urine kan troebel worden door de aanwezigheid van zoutkristallen van urinezuur of fosforzuur. Deze kristallen kunnen ontstaan door te weinig vochtinname, afkoelen van de urine of het eten van bepaalde producten. Een blaasontsteking kan ook de oorzaak van de afwijkende geur en kleur zijn.
