De botten van een mens passen zich aan, aan de hoeveelheid gewicht die ze moeten dragen. In de ruimte hoeven zij door het gebrek aan zwaartekracht nauwelijks meer iets te dragen. De botmassa neemt daardoor af. Dat wordt ook wel botontkalking of osteoporose genoemd.
Zoals je ziet: zonder ruimtepak in de open ruimte is niet leuk en ten stelligste af te raden (sic). Je zwelt op, verbrandt, muteert en je longen kunnen barsten!
Je lichaam zal, wegens het gebrek aan zuurstof, immers niet vergaan. Al naargelang de temperatuur waar je mee te maken krijgt zal je stoffelijk overschot bevriezen of mummificeren, en in nagenoeg perfecte staat duizenden jaren door de ruimte dwarrelen.
De Amerikaanse astronaut Mark Vande Hei keert na 355 dagen terug naar de aarde en verbreekt daarmee het record van langste verblijf van een NASA-astronaut in de ruimte. Het oude record stond op naam van astronaut Scott Kelly, zijn verblijf was vijftien dagen korter.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen. Meteorieten vormen een risico en de temperaturen kunnen extreem zijn.
Maar slapen gaat in de ruimte een beetje anders dan normaal. Er is geen boven of beneden en alles is gewichtloos. Astronauten kunnen hun slaapzakken aan een muur of een plafond vastmaken en overal slapen, zolang ze niet rond zweven en ergens tegenaan botsen.
André Kuipers Het duurt 528 seconden om in de ruimte te komen.
De metingen onthullen dat astronauten in hun ruimtepak straks een stralingsdosis van 60 microsieverts per uur te verstouwen krijgen. Ter vergelijking: op het aardoppervlak ligt de stralingsdosis 200 keer lager.
Is een ruimtevaartuig eenmaal in een baan rond de Aarde, dan is alles erbinnen gewichtloos. Alles wat niet is vastgemaakt, zweeft dan. En dat geldt ook voor mensen. De astronauten merken voor het eerst dat ze gewichtloos zijn wanneer de raketmotoren uitgaan.
En bij -60 °C sterven de cellen onmiddellijk af. Bij -40 °C kan een mens drie minuten zonder kleren buiten lopen zonder dat het gevolgen heeft. Maar blote huid die wordt blootgesteld aan extreme kou onder -60 °C bevriest meteen, en dan sterven de cellen af.
Als ze het ruimtestation verlaten moeten astronauten een speciaal pak aan doen om zich te beschermen tegen de hitte en de kou, het gebrek aan zuurstof en de gevaarlijke straling van de zon. Onder hun ruimtepak dragen ze een overall waarin wel 91 meter aan waterleidinkjes is verwerkt.
Ruimtevoedsel kan in blik zitten of in aluminiumfolie zijn gewikkeld. Het kan zijn gevriesdroogd, een laag vochtgehalte hebben, zijn voorgekookt of gedehydrateerd (dan is al het water verwijderd). Als het eten is gedehydrateerd kan het niet worden opgegeten totdat de astronauten er warm water bij doen.
Het is mogelijk om te huilen in de ruimte, maar dat gaat wel anders dan op aarde. De tranen hopen zich namelijk op in je ogen. Het is wel degelijk mogelijk om te huilen in de ruimte, maar in gewichtloze toestand rollen de tranen niet over je wangen omlaag.
Maar hoe zit het dan met de persoonlijke hygiëne in de ruimte? Het antwoord is eenvoudig: astronauten en kosmonauten wassen zich met vochtige handdoeken en sponzen. Niet zo comfortabel? Ruimtereizigers verkiezen deze methode veruit boven de lastige douche.
Doordat er in de ruimte bijna overal een vacuüm is, bestaat er dus geen geluid. Echter, dankzij diverse amusante filmpjes weten we dat de astronauten in het ISS wel degelijk met elkaar en tegen een camera kunnen praten (en zingen).
Tijdens hun verblijf in het internationale ruimtestation ISS moeten astronauten blijven werken en leven in een omgeving die heel anders is dan hier op aarde. Toch moeten ze zich schoon houden, naar de wc gaan, eten en drinken, en fit en gezond blijven.
De temperatuur kan namelijk honderd graden celsius boven nul zijn of dalen tot honderdzestig graden celsius onder nul. Zonder beschermende kleding kan een mens daar onder deze temperatuur omstandigheden niet zijn.
Ook mensen met keel-, neus- of oorproblemen ademen constant door de mond. Dit wordt mondademhaling genoemd. Deze manier van ademhalen kan voor heel wat problemen zorgen, zoals chronische verkoudheden en snurkproblemen. Een ander nadeel is een droge mond doordat de lucht direct de mond binnenkomt.
Het kwikt stijgt in het heelal, zo blijkt uit observaties van licht van de afgelopen 10 miljard jaar. Dit bevestigt de theorie die beschrijft hoe materie samenklontert in de kosmos. 2222204 graden Celsius. Zo heet is het gas in het universum gemiddeld – wat tien keer zo heet is als tien miljard jaar geleden.
Op de maan is het altijd heel erg koud
De maan heeft geen atmosfeer en daarmee ook geen bescherming tegen de straling van de zon. In het zonlicht is het er 120°C boven nul. Zonder atmosfeer kan er op de maan ook geen warmte worden vastgehouden. Aan de nachtzijde is het dan ook meteen ijskoud, 170°C onder nul.
Sterren zijn normaal veel warmer. Zo is de temperatuur op onze zon ongeveer 6000 graden Celsius. De heetste ster in het heelal is ongeveer 40.000 graden.
