Om een ruimtewandeling te maken, heb je aandrijving nodig. Je kunt namelijk niet zwemmen in de ruimte, je moet echt gebruikmaken van massa om jezelf te kunnen voortstuwen. Daarom kan een astronaut gebruikmaken van een soort raketjes in de vorm van de Manned Maneuvering Unit.
In het internationaal ruimtestation (ISS) gebeurt dat via een speciaal ruimtetoilet. Voor het plassen gebruiken de astronauten een flexibele slang met trechter die de urine afzuigt. Poepen is iets complexer. Astronauten moeten zichzelf vastmaken aan een metalen bak waar constante afzuiging is.
Een lichtjaar is dus geen eenheid van tijd, zoals de naam suggereert. Om precies te zijn is een lichtjaar gedefinieerd als de afstand die een foton zou afleggen in vrije ruimte, oneindig ver weg van elk zwaartekrachtsveld en magnetisch veld in één juliaans jaar (365,25 dagen van elk 86 400 seconden).
Na ongeveer 15 seconden is de voorraad zuurstof in je lichaam geconsumeerd; het zuurstofloos bloed vloeit naar de hersenen en je verliest het bewustzijn. En de dood volgt na een paar minuten. In deze korte tijdspanne heb je kans om iemand levend uit de situatie te redden.
De vaste stoffen worden samengeperst en opgeslagen om later weg te gooien. De urine wordt verzameld en later gerecycled.
Het toilet werkt niet met water, maar met lucht die tijdens het gebruik alles in een afvoerbuis zuigt. Water zou veel te gevaarlijk zijn want in een ruimteschip mag je echt geen rondzwevende druppels hebben. Vooraan de bril van het toilet bevindt zich een soort plasbuis die urine opvangt en via een luchtstroom afvoert.
Een echt ruimtepak is een zwaar en log geheel. Het bestaat uit een onderpak, dat met water gekoeld wordt, met daarover een drukpak. Dit drukpak zorgt voor de ademlucht en het beschermt niet alleen tegen de drukverschillen, maar ook tegen zonlicht, straling en kleine meteorieten.
Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
De drankjes variëren van koffie, thee en sinaasappelsap tot vruchtendrankjes en limonade. Voor de astronauten is het net zo belangrijk om genoeg calorieën, vitaminen en mineralen binnen te krijgen als voor de mensen op aarde. Ze moeten minstens 2000 calorieën per dag eten.
Licht is het snelste ding dat we kennen. Door de ruimte kan licht reizen met een snelheid van bijna 300 000 kilometer per seconde. Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer!
Astronauten moeten zichzelf dus kunnen oplappen wanneer ze toch ziek worden of zich verwonden. Elke astronaut moet eerste hulp bij ongevallen (EHBO) kunnen toepas- sen, en verder zijn er ook astronauten die de taak van 'medische officier' krijgen tijdens hun missie.
"NASA is bijvoorbeeld vrij volgens het ruimterecht. Maar voor privaatmissies zijn vergunningen nodig." Welke regels er gelden hangt vervolgens van het land af waarvandaan de missie vertrekt. "Meestal moet de raket in ieder geval technisch in orde zijn, het moet veilig zijn en het mag geen bom zijn.
het is mogelijk in de ruimte een douche te nemen. Maar het is ook een feit dat... de meeste astronauten dat niet doen. De reden is dat douches in de ruimte niet zo bijzonder goed werken.
Het antwoord is simpel: om je urinebuis schoon te maken. Tijdens de seks kunnen verschillende bacteriën in je urineweg terechtkomen en als je deze er niet 'uit plast', kun je last krijgen van een blaasontsteking. Dus, geen zin in zo'n pijnlijk souvenir? Loop na afloop dan vooral even naar de wc.
De blaasfunctie
De normale blaasinhoud bij volwassenen varieert van 200 tot 500 ml. Als uw blaas vol is, krijgt u aandrang om te gaan plassen. Het is normaal om overdag 5 tot 7 keer te plassen en 's nachts 0 tot 1 keer.
De botten van een mens passen zich aan, aan de hoeveelheid gewicht die ze moeten dragen. In de ruimte hoeven zij door het gebrek aan zwaartekracht nauwelijks meer iets te dragen. De botmassa neemt daardoor af. Dat wordt ook wel botontkalking of osteoporose genoemd.
De temperatuur kan namelijk honderd graden celsius boven nul zijn of dalen tot honderdzestig graden celsius onder nul. Zonder beschermende kleding kan een mens daar onder deze temperatuur omstandigheden niet zijn.
Als ze het ruimtestation verlaten moeten astronauten een speciaal pak aan doen om zich te beschermen tegen de hitte en de kou, het gebrek aan zuurstof en de gevaarlijke straling van de zon. Onder hun ruimtepak dragen ze een overall waarin wel 91 meter aan waterleidinkjes is verwerkt.
Het heelal is zwart, omdat het leeg is en dus kleurloos. Materie heeft wel een kleur vanwege de manier waarop het verschillende kleuren (zon)licht absorbeert, reflecteert of verstrooit. Bij afwezigheid van materie is er dus geen reflectie of verstrooiing en dus zie je zwart, wat de afwezigheid van het licht aangeeft.
Het kwikt stijgt in het heelal, zo blijkt uit observaties van licht van de afgelopen 10 miljard jaar. Dit bevestigt de theorie die beschrijft hoe materie samenklontert in de kosmos. 2222204 graden Celsius. Zo heet is het gas in het universum gemiddeld – wat tien keer zo heet is als tien miljard jaar geleden.
Sterren zijn normaal veel warmer. Zo is de temperatuur op onze zon ongeveer 6000 graden Celsius. De heetste ster in het heelal is ongeveer 40.000 graden.
Toch zijn er genoeg mensen die dat niet doen. Zij ademen door hun mond, bijvoorbeeld tijdens hun slaap. De kans dat je automatisch door je mond ademt is groter als je een slecht gebit hebt, last hebt van allergieën, astma of als je problemen hebt met je keel, kaak, neus of oren.
Ook mensen met keel-, neus- of oorproblemen ademen constant door de mond. Dit wordt mondademhaling genoemd. Deze manier van ademhalen kan voor heel wat problemen zorgen, zoals chronische verkoudheden en snurkproblemen. Een ander nadeel is een droge mond doordat de lucht direct de mond binnenkomt.
Zuurstof wordt op aarde door fotosynthese gevormd. Hierbij gebruiken planten en algen hun bladgroenkorrels om lichtenergie op te vangen en daarmee water en koolstofdioxide om te zetten in suiker en zuurstof. Een deel van de suiker wordt afgebroken en omgezet in energie, terwijl de rest opgeslagen wordt om te groeien.
