Met een echografie zien we weefsels en organen in beelden op een monitor. We doen dit onderzoek om te kijken of iemand een bepaalde aandoening heeft, zoals een abces, een verwijd bloedvat, een bloeding, een goed- of kwaadaardige tumoren, een gal- en niersteen en een ontsteking.
Geluidgolven kunnen namelijk niet door lucht heen dringen. Dit betekent ook dat lichaamsdelen die veel lucht bevatten, niet goed te zien zijn met een echo. De geluidsgolven kunnen ook niet door bot heen. De geluidsgolven verplaatsten zich door het lichaam en worden door de organen teruggekaatst.
Op de echo ziet de arts bijvoorbeeld organen en bloedvaten in uw buik. Een echo-apparaat bestaat uit een echokop die verbonden is met een computer met beeldscherm. Een echokop ziet eruit als een soort microfoon. De echokop zendt geluidsgolven uit en vangt deze ook weer op.
Wat is een echografie van de onderbuik? Met een echografie van de onderbuik kunnen de meeste organen in de onderbuik zichtbaar worden gemaakt, zoals de blaas, de nieren, de baarmoeder en de prostaat. Dit onderzoek wordt onder andere verricht bij buikklachten of laboratoriumafwijkingen.
Een echografie is een onderzoek met geluidsgolven. Deze golven hoor je niet. De weerkaatsing (echo) van de golven maakt organen en weefsels zichtbaar op een beeldscherm. Zo kan de arts de organen in het lichaam bekijken en een mogelijke tumor en/of uitzaaiingen zien.
Een ganglion is een holte in of bij een gewrichtskapsel of peesschede die gevuld is met geelachtige glijstof; op de echo is dit de grote zwarte vlek.
Een PET-CT-scan doen we om te zien of iemand een bepaalde aandoening heeft. Zoals kanker of een ontsteking. We gebruiken daarbij een radioactieve stof die wordt opgenomen door het lichaam.
Een echo. De echografie maakt uw lever, galwegen en alvleesklier zichtbaar op een beeldscherm. Zo kan de arts een mogelijke tumor zien.
Na het onderzoek
De radioloog beoordeelt de beelden van de echografie. U krijgt de uitslag van uw arts. Meestal is dit na 2 werkdagen.
Waarom is het nodig om voor sommige onderzoeken nuchter en/of met een volle blaas te komen? Voor sommige organen en weefsels is het nodig dat u nuchter bent, om deze met behulp van echografie goed in beeld te kunnen brengen. Darmgassen kunnen bijvoorbeeld het echobeeld ernstig belemmeren.
Bij echografie brengen we weefsels en organen in beeld met behulp van geluidsgolven. Tijdens het maken van de echo zet de radioloog de echokop (transducer) op uw lichaam. Deze transducer zendt (onschadelijke) geluidsgolven uit, die door de organen in uw lichaam worden teruggekaatst.
Voor een echografie van de onderbuik, de nieren en de blaas is het noodzakelijk dat de urineblaas vol is. Daarom vragen we u 1 ½ uur voor het echo-onderzoek, binnen 30 minuten, 1 liter water te drinken (6 grote glazen) en daarna niet meer te plassen!
Kleurendoppleronderzoek laat de bloedstroom met kleuren zien. Alle bloed dat op het scherm naar boven stroomt is rood en alles wat naar beneden stroomt is blauw. Lichtere kleuren geven een snellere stroomsnelheid aan.
Uw zenuwen en/of spieren worden met een echokop in beeld gebracht op een echo-apparaat. Met een echokop wordt over uw arm, schouder, nek of been heen en weer bewogen. Zo wordt de zenuw en/of de spier op het beeldscherm zichtbaar. Tot slot wordt na het onderzoek de geleidingsgel van uw huid verwijderd.
Een echo onderzoek is een onderzoek waarbij de anatomie van de zenuwen en /of de spieren in beeld gebracht kan worden.
De radioloog beoordeelt de beelden na afloop van het onderzoek. Hij maakt een verslag en stuurt dit naar de arts die het onderzoek voor u heeft aangevraagd. Deze arts bespreekt met u de definitieve uitslag.
Het is belangrijk dat je een volle blaas hebt, omdat we je baarmoeder dan gemakkelijker in beeld krijgen. We adviseren ook voor de termijnecho minimaal een uur van tevoren niet meer te gaan plassen. Het komt soms voor dat we de baarmoeder en het kindje uitwendig niet goed in beeld kunnen krijgen.
Met een echografie van de bovenbuik kunnen de meeste organen in de bovenbuik zichtbaar worden gemaakt, zoals de lever, de galblaas en de nieren. Dit onderzoek wordt onder andere verricht bij laboratoriumafwijkingen of buikklachten.
Een aanval van acute alvleesklierontsteking kenmerkt zich vooral door hevige pijn boven in de buik. De pijn kan uitstralen naar de rug, linkerzij of linkerschouder. De pijn verergert meestal na een maaltijd. Ook koorts en een oppervlakkige en snelle ademhaling zijn veel voorkomende klachten.
Acute en hevige buikpijn is het meest kenmerkende verschijnsel bij een acute alvleesklierontsteking. De pijn kan uitstralen naar uw rug, uw zij en uw schouders. Ook kunnen klachten als misselijkheid, braken, koorts en versnelde ademhaling optreden. Na een maaltijd nemen de klachten toe.
Bij acute alvleesklierontsteking kunnen verschillende complicaties optreden die vervolgens behandeld moeten worden. Bij een acute necrotiserende alvleesklierontsteking kan een bacterie zich in het afgestorven weefsel nestelen. Dit kan leiden tot een infectie, waarvoor de arts je antibiotica kan voorschrijven.
Door de beelden van de MRI-scan krijgt de radioloog een goed beeld van de mogelijke aanwezigheid van bijvoorbeeld ontstekingen, tumoren, fracturen, cysten en slijtage (artrose). Hierdoor kan een scan inzicht geven in de eventuele oorzaak van klachten zoals (chronische) pijn vanuit je organen en gewrichten.
Langdurige infecties of ontstekingen en kanker
Je lichaam kan ziek worden van bepaalde bacteriën, virussen en parasieten. Sommige van deze ziekteverwekkers kunnen ook kanker veroorzaken. Of het risico op kanker groter maken.
Op de foto's kunnen we zien of er afwijkingen zijn in botten en organen. We doen dit onderzoek om te kijken of iemand een bepaalde aandoening heeft. Bijvoorbeeld een abces, verwijd bloedvat, gebroken bot, bloeding, tumor, galsteen, niersteen of ontsteking.
Werking van de hartkleppen. De hartkleppen komen bij een echo van het hart vrij goed in beeld. De dokter kijkt of er calcium aanwezig is (zichtbaar als een extra witte vlek) en hoe de klep beweegt, of deze zich volledig opent en sluit.
