Een abces 'rijpt' uit zichzelf en zal op een gegeven moment vanzelf open kunnen barsten. U kunt een warm kompres op de abces doen, als u merkt dat de plek van het abces erg opgezwollen is. Dit kan de zwelling verminderen en de genezing bevorderen.
Behandeling van het abces
Als de pus weg is, geneest het abces meestal vanzelf. We behandelen u daarom als volgt: We verdoven de huid rond het abces met een spuit. Omdat ontstoken huid moeilijk te verdoven is, kunt u toch nog pijn voelen door de behandeling.
Symptomen van een abces
Zwelling, pijn en warmte op de getroffen plek. Het gebied rond het abces is meestal rood van kleur. Koorts. Misselijkheid.
Een abces 'groeit' als de pus niet naar buiten kan aflopen. De pus hoopt zich op tussen de sluitspieren en breidt zich soms uit tot in het onderhuidse vetweefsel.
Een huidabces is groter en vertoont de 4 klassieke tekenen van ontsteking: lokale warmte, roodheid, pijn en zwelling. In het begin is het een harde knobbel. Eens er etter gevormd is, wordt het zacht, en verschijnt er centraal een geel of groen kopje.
Orale antibiotica kunnen de bacteriën doden die de infectie veroorzaken en voorkomen dat de infectie zich uitbreidt of het gebied opnieuw infecteert. Dit kan ook de zwelling en pijn in het gebied verminderen. Antibiotica zijn echter geen vervanging voor tandheelkundige ingrepen en ze zullen het abces niet genezen.
Abcessen zijn vrijwel altijd het gevolg van een bacteriële infectie. De bacteriën scheiden gif af en veroorzaken het afsterven van cellen ter plaatse. De ontstekingsreactie trekt afweercellen aan, die voor een deel ook weer uit elkaar barsten. Hierdoor ontstaat een holte in het weefsel, gevuld met etter.
Speciaal vocht uit de bloed- en lymfevaten voert afval en bacteriën weg, zodat er geen infectie ontstaat. Dit goedje heet wondvocht en is doorgaans dus een teken van goede genezing.
Diagnose van tandabces
Een chronisch tandabces is pijnloos omdat het gaat om een dode tand, maar kan op röntgenfoto's wel herkend worden. Soms is de zwelling ook te zien met het blote oog.
Ibuprofen, paracetamol of andere pijnstillers zijn uw 'beste' wapens in de strijd tegen de pijn veroorzaakt door een tandabces.
Hoe kun je het herkennen? De 2 voornaamste symptomen zijn pijn en zwelling van de kaak. Als een tandabces zich ontwikkelt, ervaart de persoon pijn bij het kauwen en bij het aanraken van of duwen op de aangetaste tand. De tand wordt ook gevoelig voor warmte (eten) en koude (een ijsje).
Een abces zal niet vanzelf genezen en als het niet wordt behandeld, kan de infectie zich verspreiden naar het kaakbot en naar andere delen van het hoofd en de nek. Indien toegestaan om uit te zetten, kan het ook de kaak verzwakken terwijl het botweefsel begint te resorberen en vervangen.
Wordt de rand van de wond rood, dik en warm of het wondvocht witgeel (pus)? Ga naar uw huisarts.
Wanneer er een wondje zit, kunt u deze zelf goed schoon houden. Ook kunt u het korstje eraf halen, zodat het wondje open blijft en de kans op het ontstaan van een abces kleiner wordt. Wanneer een abces al open is, dan kunt u deze soms zelf schoonspoelen met een zoutoplossing.
Het abces wordt aangeprikt en het slangetje (drain) wordt ingebracht, zodat de pus kan weglopen. De positie van het slangetje wordt gecontroleerd met een röntgenopname en contrastvloeistof. Daarna wordt het uiteinde van het slangetje op de huid vastgezet en aangesloten op een opvangzakje waarin pus wordt opgevangen.
De pus is lichtgeel, dun en het stinkt – niet te verwarren met oorsmeer dat er donkergeel uitziet, vaster is en niet ruikt.
Pus of etter is een meestal dik- of dunvloeibare substantie (kleur: witgeel of geel) die zich in het lichaam in een holte zoals een abces bevindt bij langer bestaande ontstekingen, of die uit ontstoken wonden vloeit.
Intraspinale abcessen en granulomen worden vaak veroorzaakt door bacteriën en minder vaak door andere micro-organismen, zoals schimmels en parasieten. Spinale abcessen zijn vaak te wijten aan de bacteriën Staphylococcus of Streptococcus en soms aan schimmels of andere micro-organismen.
Bij diepe huidinfecties zijn meestal orale antibiotica geïndiceerd of is operatief ingrijpen noodzakelijk. Bij orale antimicrobiële behandeling heeft een smalspectrum-penicilline de voorkeur. Macroliden en clindamycine zijn alternatieven wanneer bijvoorbeeld penicillinen niet worden verdragen.
Soms zoekt de pus een uitweg via andere wegen dan de oorspronkelijke afvoergang en ontstaan gangen en tunnels (fistels) onder de huid, die soms centimeters verder weer naar de oppervlakte komen. Abcesholtes kunnen met elkaar in verbinding staan via gangen. Abcessen kunnen steeds opnieuw terugkomen op dezelfde plaats.
Capsules, tabletten en drank beginnen na 1 tot 2 uur te werken; de injectie en het infuus werken meteen. Eén dosis werkt 6 tot 12 uur. Na een paar dagen merkt u dat de klachten van de infectie minder worden. Soms is het mogelijk om een kuur van 1 dag te gebruiken.
Ondanks dat de klachten snel zullen verdwijnen, zal je de antibiotica gedurende een paar dagen moeten gebruiken. Een antibioticakuur wordt zelden voor minder dan vijf dagen voorgeschreven. Als de behandeling te vroeg stopt vlamt de infectie mogelijk weer op.
De rijping van een steenpuist kan versneld worden door een warm kompres (bijvoorbeeld een in warm water gedrenkte schone doek of pluk verbandwatten) op het ontstoken gebied te leggen, dit werkt bovendien pijnstillend. Was je handen regelmatig met water en zeep. Draag liever geen knellende of schurende kleding.
