Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen. Je kunt het beste zo veel mogelijk doorgaan met je dagelijkse activiteiten (school, werk, sport). Extra rusten of slapen helpt niet.
De klierzwelling verdwijnt meestal na 3 weken. De koorts kan tot 6 weken na het ontstaan van de klachten aanhouden. De vermoeidheid kan tot maanden na het verdwijnen van de andere ziekteverschijnselen aanslepen.
Je hoeft niet in bed te liggen. Indien het lukt mag je gerust je dagelijkse activiteiten verderzetten. Maar als lichamelijke of geestelijke inspanningen te zwaar worden, kun je beter rusten. Ook als je je ziek voelt, koorts en pijn hebt is rust aangewezen.
Klierkoorts kan meestal geen kwaad en gaat vanzelf over. Hoelang de ziekte duurt, is niet te voorspellen. Soms blijft de vermoeidheid weken tot maanden aanslepen nadat de andere symptomen verdwenen zijn. Het virus blijft levenslang in het lichaam aanwezig.
Besmettingsweg: Direct via speekselcontact, indirect via voorwerpen. Incubatietijd: Meestal rond de 42 dagen, met een spreiding van 32-49 dagen. Besmettelijke periode: Gedurende de ziekteperiode tot soms 18 maanden na actieve infectie.
De klachten beginnen vaak met keelpijn, hoofdpijn, koorts en een grieperig en vermoeid gevoel. Vaak zijn de lymfeklieren in de hals opgezet. De lever en de milt kunnen opgezet zijn en tijdelijk wat minder goed functioneren. In de eerste weken is keelpijn of keelontsteking vaak het meest nadrukkelijk aanwezig.
Wat zijn de symptomen van klierkoorts? De symptomen van klierkoorts bij volwassenen zijn vergelijkbaar met die van andere virale infecties zoals keelpijn, maar ze duren vaak langer.
Klierkoorts wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus. Dit virus wordt overgedragen via speeksel, maar het kan ook via besmette handen of via besmette glazen of bestek. Na besmetting kan het vier dagen tot twee maanden duren vooraleer je eventueel ziek wordt.
Bij sommigen worden de klachten van klierkoorts chronisch. Bij anderen flakkert de ziekte na een symptoomvrije periode terug op. Dit komt omdat het virus levenslang in je lichaam aanwezig blijft. Op momenten dat het virus weer actief wordt, ben je weer besmettelijk voor anderen.
Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren. De keelontsteking en lymfekliervergroting kunnen 2 tot 3 weken aanhouden, de vermoeidheid 2 tot 3 maanden.
De ziekteduur varieert tussen de twee weken en de twee maanden. Het is af te raden om alcohol te drinken als je de ziekte van Pfeiffer hebt. Als je alcohol drinkt vindt er een heel verwerkingsproces plaats in de lever.
Methode: serologie voor bepaling IgM en IgG antistoffen tegen Viral Capsid antigeen (VCA) en IgG antistoffen tegen Epstein Barr Nuclear Antigeen (EBNA). Materiaal: serum. Doorlooptijd/uitslag: 2 dagen.
Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen. Je kunt het beste zo veel mogelijk doorgaan met je dagelijkse activiteiten (school, werk, sport). Extra rusten of slapen helpt niet.
Klierkoorts ofwel mononucleosis infectiosa, in Nederland bekender onder de naam ziekte van Pfeiffer, is een virale infectie door het epstein-barrvirus (EBV), een herpesvirus (Humaan Herpesvirus 4, HHV-4). De ziekte is in 1889 ontdekt door Emil Pfeiffer.
Het kan per persoon verschillen hoe lang het duurt voordat je hersteld bent. Sommige mensen ervaren alleen verkoudheidsklachten en herstellen binnen enkele dagen, maar er zijn ook gevallen bekend van mensen die langdurig (vele weken) klachten blijven houden.
Terwijl de ziekte van Pfeiffer in principe maar eenmalig kan worden doorgemaakt, kan het cy- tomegalie virus veelvuldig worden gereactiveerd. Dus als er een vermoeden bestaat dat de ziekte van Pfeiffer opnieuw opspeelt, kan er wellicht sprake zijn van een infectie met het cytomegalie virus.
Wat is het? Klierkoorts is een besmettelijke ziekte die veroorzaakt wordt door het Epstein-Barrvirus. De ziekte wordt ook wel kusjesziekte, mononucleose of de ziekte van Pfeiffer genoemd.
In het kort
Mogelijke klachten zijn: keelpijn, koorts en dikke, gevoelige halsklieren. Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen. Je kunt het beste zo veel mogelijk doorgaan met je dagelijkse activiteiten (school, werk, sport).
Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen. Jonge kinderen en jongeren hebben meer kans om ziek te worden. Soms kan iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, later weer opnieuw klachten krijgen.
Soms komt Pfeiffer syndroom het vaker in een familie voor. Het syndroom is in beide gevallen autosomaal dominant erfelijk.
De ziekte van Pfeiffer ofwel mononucleosis infectiosa, veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus, is een veelal onschuldig verlopende infectieziekte. 1 Er bestaat echter een aantal minder frequent voorkomende complicaties die aan deze ziekte een ernstig beloop kunnen geven.
Langdurige vermoeidheid
En u heeft ook geen ziekte waardoor u de vermoeidheid kunt verklaren. Bij het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) hebben patiënten naast de vermoeidheid ook klachten heeft zoals spierpijn, hoofdpijn, keelpijn en een ellendig gevoel.
EBV's worden vooral overgedragen via speeksel, voorbij bij zoenen. Vandaar dat EBV in de volksmond ook wel de kusjesziekte wordt genoemd. Ook voorwerpen die in aanraking zijn gekomen met besmet speeksel kunnen je besmetten: bestek, bekers, glazen, tandenborstel, kinderspeelgoed …
Welke klachten heb ik bij de ziekte van Pfeiffer? U heeft de ziekte van Pfeiffer als u: Last heeft van opgezette en pijnlijke lymfeklieren in uw hals. Opgezette klieren heeft over uw hele lijf (dit komt soms voor)
