Factoren die de kans op een miskraam verhogen? De belangrijkste zijn: Een hogere leeftijd; hoe ouder je bent des te meer kans op een miskraam. Ongezonde leefstijl (roken en overgewicht); rokende vrouwen en vrouwen met overgewicht maken iets vaker een miskraam mee dan vrouwen die niet roken en geen overgewicht hebben.
De hoeveelheid LH kan bepaald worden in het bloed, ongeveer halverwege de periode tussen het begin van de menstruatie en de eisprong. Als de hoeveelheid LH in het bloed verhoogd is, is de kans op een spontane miskraam groter.
De meeste miskramen ontstaan door chromosoomafwijkingen. Dat is dan ook het antwoord dat vrouwen als eerste krijgen wanneer ze hun gynaecoloog vragen naar het waarom van deze miskraam. Er zijn twee soorten chromosoomafwijkingen bij het vruchtje mogelijk: Toevallige chromosoomafwijkingen (na de bevruchting ontstaan)
De oorzaak van een vroege miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Dit betekent dat het vruchtje niet in orde is. De natuur vindt als het ware een logische oplossing: het vruchtje groeit niet verder en het lichaam stoot het af. Bij een zwangerschap is er een vruchtzakje en een embryo.
De medische benaming hiervoor is spontane abortus. De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap.
Sporten en stress geen oorzaak voor miskraam.
Een miskraam wordt niet veroorzaakt door sporten of stress. Seks is ook niet schadelijk tijdens de zwangerschap en leidt dus ook niet tot een miskraam. Verder is het goed om te weten dat een miskraam niet voorkómen kan worden door rustig aan te doen.
Het merendeel van de miskramen vindt plaats in het eerste trimester voor een zwangerschapsduur van 12 weken. Ongeveer 15-20% van alle vastgestelde zwangerschappen eindigt in een miskraam (Wang, 2003; Wilcox, 1988).
Dit kun je bij een miskraam merken: pijn onder in de buik of rug, alsof je ongesteld bent. bloedverlies. minder gespannen borsten, niet meer misselijk: klachten van de zwangerschap worden minder.
Na de miskraam krijg je een controle bij je verloskundige of gynaecoloog. Hij of zij vraagt of je nog buikpijn hebt of bloedverlies. Is er twijfel of je een miskraam hebt gehad, dan krijg je een echo. Op de echo kan je alleen zien of er nog een vruchtzak is.
Absint-alsem.
Dit staat op de rode lijst in Nederland. Het mag niet door zwangere vrouwen worden gebruikt omdat het voor een miskraam kan zorgen. De plant is giftig en zeer verslavend.
Meestal begint een miskraam met bloedverlies en buikpijn. De bloeding kan binnen enkele uren tot dagen erger worden en kortdurend (een tot vier uur) hevig zijn. Je verliest daarbij ook stolsels en stukjes weefsel (baarmoederslijmvlies). Kort voordat je het vruchtje verliest, kan de bloeding heftig zijn.
Zwangere vrouwen die Q-koorts doormaken met klachten, hebben mogelijk een iets verhoogde kans op een miskraam of vroeggeboorte.
Men spreekt van een vroege miskraam als een vrouw in de eerste vier maanden van de zwangerschap een niet-levensvatbaar embryo verliest. Een voorteken van een vroege miskraam kan vaginaal bloedverlies zijn. Deze folder geeft informatie over bloedverlies in het begin van de zwangerschap en over een miskraam.
Verschijnselen bij een dreigende miskraam
Zwangerschapsverschijnselen zoals gespannen borsten en ochtendmisselijkheid nemen soms af vlak voor een miskraam. Vaginaal bloedverlies en soms wat menstruatieachtige pijn bij een jonge zwangerschap kunnen het eerste teken zijn van een dreigende miskraam.
Een baby maak je samen.
Het is echter een feit dat je geen kindje kan maken met alleen een eicel en een baarmoeder. Je hebt er een zaadcel bij nodig en dus heeft de man een bijdrage van 50%. De kans op een miskraam is ongeveer 15%.
Dat kan na een week, maar ook na een paar weken, met of zonder partner. Bespreek het ook als je last hebt van somberheid of angst. Het verschilt van vrouw tot vrouw wanneer je weer kunt beginnen met werken. Je kunt met de bedrijfsarts contact opnemen als de miskraam invloed heeft op je werk.
Soms is er nog enkele weken een beetje bloedverlies. Het kan ook zijn dat je nog geen bloedverlies hebt gehad, maar dat op een echo wordt ontdekt dat het vruchtje niet meer leeft. Je kunt dan binnen enkele dagen, soms ook weken, een bloeding verwachten waarbij het vruchtje vanzelf wordt afgestoten.
Je kunt het vruchtje in een potje met water doen. Begraven kan ook als je dat wilt. Je hoeft het vruchtje niet mee te nemen naar de verloskundige, huisarts of het ziekenhuis. Het hoeft niet onderzocht te worden.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden kun je geen miskraam krijgen.
Veel vrouwen voelen zich moe en uitgeput na een miskraam. Het is belangrijk om voldoende rust te nemen. 1 tot 6 weken na de miskraam kun je nog wat bloedverlies en bruine afscheiding hebben. Na 4 tot 6 weken zijn de hormoonspiegels meestal weer normaal.
U kunt een miskraam niet zelf veroorzaken. Een miskraam ontstaat niet door een val of lichamelijke inspanning. Zo kunnen bijvoorbeeld vrijen, fietsen, paardrijden of motorrijden geen miskraam veroorzaken. Een val of lichamelijke inspanning kan wel een bestaande miskraam op gang brengen.
De intensiteit van de pijn hangt meestal samen met de duur van de zwangerschap. De mate van buikpijn en de hoeveelheid bloedverlies worden meestal onderschat. Aan de andere kant kan een miskraam ook zonder aanwijzing verlopen, of gepaard gaan met weinig (bruin) bloedverlies of geringe buikpijn.
Lichamelijk ben je vaak snel weer in orde na een miskraam, maar de verwerking van je verdriet kan veel langer duren. De tijd die je nodig hebt om een miskraam te verwerken, is voor iedereen anders. De ene vrouw is er na enkele maanden 'overheen', de andere doet er jaren over.
