De hunebedden werden gebouwd in een tijd dat er nog geen hijskranen waren, dus het moeten wel reuzen zijn geweest die de stenen versleept en op elkaar gelegd hebben. Ze namen de enorme stenen mee naar Drenthe in hun vestzak en regelmatig verloren ze er een.
Hunebedden zijn de restanten van stenen grafkelders waarin het boerenvolk dat het noorden van ons land circa 5400 jaar geleden bewoonde, zijn doden bijzette. Vrij algemeen wordt aangenomen dat het massagraven waren, waarin veel generaties een laatste rustplaats kregen.
D27 Borger
Dit hunebed bevindt zich pal naast het Hunebedcentrum en is met zijn lengte van 22,5 meter, 9 dekstenen op 26 draagstenen en 2 sluitstenen en een complete poort het grootste hunebed van Nederland.
Vroeger dacht men dan ook dat hunebedden door reuzen (huynen) waren gemaakt. Daar komt de naam hunebed vandaan. Hunebedden zijn wél gebouwd door het Trechterbekervolk. En zij waren juist helemaal niet zo groot, maximaal 1,65 meter.
Waarom zijn er zoveel hunebedden in Drenthe? De hunebedden zijn gebouwd door de boeren van de zogeheten Trechterbekercultuur (tussen ruwweg 4000 en 2700 v. Chr.). Op de plekken waar stenen te vinden waren, bouwden ze hunebedden op hogere plaatsen in het landschap.
Het Trechterbekervolk bouwde de hunebedden voor hun doden. Een hunebed is een graf. Wetenschappers denken dat alleen de belangrijkste mensen uit het dorp er in werden begraven. De doden kregen sieraden, wapens en een pot met voedsel mee in hun graf.
We denken dat een hunebed gebouwd kan worden door tien tot twintig man. Je maakt gebruik van touwen, rollers en hefbomen. Sneller zal het gaan met een grote groep hunebedbouwers.
Bij Drouwen liggen twee hunebedden vlak bij elkaar, ze worden ook wel de 'Tweeling van Drouwen' genoemd.
Drenthe is natuurlijk ook de plek waar de meeste hunebedden ter wereld te vinden zijn. In Borger staat de grootste van allemaal: hunebed D27. “De grootste steen weegt 20.000 kilo en het hunebed is ruim 23 meter breed.
Deze stenen werden door de hunebedbouwers verplaatst met rollers of een slede en touwen. In de winter was het gemakkelijk om de stenen over de bevroren grond te verplaatsen. De dekstenen werden op een ingegraven stapel van boomstammen of een heuvel van aarde gelegd.
Bij het dorpje Bronneger liggen vijf hunebedden dicht bij elkaar, je vind er hunebed D21, dat waarschijnlijk het oudste hunebed van Nederland is, en D22, het kleinste hunebed van Nederland. De hunebedden D17 en D18 zijn ook goed bekend.
De Nederlandse en Noord-Duitse Hunebedden, 'megalietgraven' (uit Grieks megas, groot en lithos, steen), zijn gebouwd uit zwerfstenen, die door het landijs van het Saalien vanuit Scandinavië aangevoerd zijn. Bepaalde plekken lagen er vol mee toen de hunebedden gebouwd werden uit zwerfstenen tot ca. 25.000 kg zwaar.
Het grootste hunebed van Nederland is D27. Dit hunebed is op een steenworp afstand te vinden van het Hunebedcentrum (Hunebedstraat 27, Borger).
De hunebedden in Nederland stonden ooit in de provincies Drenthe, Groningen en Overijssel. Heden ten dage staan er daarvan nog 53 op hun originele locatie: 52 in Drenthe, en één in Groningen.
De hunebedden zijn gebouwd door de mensen van de Trechterbekercultuur in de Nieuwe Steentijd (3400 – 2850 voor Chr.), het waren jagers-verzamelaars-boeren. Deze boeren in Noord-Nederland waren grotendeels afhankelijk van de jacht en het verzamelen. Verzamelen was heel belangrijk voor de hunebedbouwers.
Het hunebed is gebouwd omstreeks 3400 voor Christus en is dus zo'n 5400 jaar oud. Met zijn 9 dekstenen, 28 draagstenen, 5 poortzijstenen en 2 kransstenen en een lengte van 22,6 meter is dit het grootste hunebed van Nederland.
Dit hunebed is een van de pronkstukken van Drenthe. Het is het allergrootste hunebed van Nederland met een lengte van 22,5 meter.
Het Trechterbekervolk woonde verspreid over Europa. Overal waar ze woonden, maakten ze hunebedden. Daardoor zijn er hunebedden in veel verschillende landen: in Zweden, Duitsland, Frankrijk en Polen bijvoorbeeld.
De hunebedbouwers zagen er niet veel anders uit dan wij, maar waren wel kleiner: tussen de 155-165 centimeter. De mensen zullen een lichte huid hebben gehad met blond of bruin haar en blauwe ogen. Onze hunebedbouwers – de eerste boeren in het noorden van Nederland.
Een megaliet (uit het Oudgrieks μέγας megas: groot, λίθος lithos: steen) is een stenen monument dat uit een of meer grote stenen bestaan. Een megaliet heeft vaak de functie van heiligdom of grafmonument.
De naam trechterbekercultuur is een verzamelnaam van een groot aantal met elkaar verwante gemeenschappen in het neolithicum of nieuwe steentijd, wonend in het gebied vanaf zuidelijk Scandinavië in het noorden, Nederland in het westen, de Boeg in het oosten en de Donau in het zuiden.
Naast het Hunebedcentrum, in Borger, ligt D27, met zijn 22,6 meter het grootste hunebed van Nederland.
De Hunnen waren een confederatie van Euraziatische nomaden, waarschijnlijk van meest Altaïsche en Oeraalse afkomst, maar later ook met Oost-Germaanse onderdanen. Deze nomadenstammen, die in de 5e eeuw vanuit Centraal-Azië door Europa trokken, waren in hun tijd berucht om de verwoestingen die ze aanrichtten.
Grafheuvels zien eruit als kleine ronde heuveltjes. Onder deze heuvel is iemand begraven. Er liggen allemaal oude spulletjes, zoals potten en sieraden in het graf. Dat zijn geschenken die de dode meekrijgt voor het leven na de dood.
