Bij een hij / zij perspectief ga je als
Het personale perspectief is de meest gebruikte vertelvorm. Hierbij wordt de hoofdpersoon aangeduid met hij of zij en volgen we deze zonder zelf actief deel te nemen aan het verhaal. Deze vertelvorm lijkt het meest op een film: je ziet het personage, maar ziet de wereld niet vanuit zijn ogen.
In een verhaal in het ik-perspectief waar de 'belevende ik' wordt gebruikt, wordt door de ik-persoon gesproken alsof hetgeen waar hij over vertelt op dit moment gebeurt. Hier wordt dus gesproken in de ik-vorm en de tegenwoordige tijd.
Bij een hij / zij perspectief ga je als verteller uit van het perspectief van één hij of zij - je vertelt dan het hele verhaal vanuit die ene persoon. Het hij / zij perspectief wordt ook wel het verhulde ik-perspectief genoemd.
Eerste persoon (ik-perspectief): deze verteller vertelt het verhaal vanuit zijn of haar ogen. Als je schrijft vanuit een ik-perspectief moet je heel goed weten wat je personage zou doen, denken of zien. Je moet door de ogen van je personage kunnen kijken en door de hersenen van je personage kunnen denken.
Het motto verwijst direct naar het grondmotief van het boek. Grondmotief Vaak kun je een soort 'boodschap' uit een verhaal halen. Deze boodschap noem je het grondmotief. Dat staat niet letterlijk in het boek, maar dat mag je zelf, in je eigen woorden, formuleren.
Leerlingen leren in de bovenbouw literaire begrippen als thema, symbolen, motieven, motto, personages, perspectief, vertelsituatie, ruimte en tijd te gebruiken bij het lezen en analyseren van literaire teksten.
Term uit de romananalyse voor het punt van waarneming (Eng. point of view) van waaruit een tekst of tekstgedeelte blijkt te worden verteld. Dit punt van waarneming is essentieel voor de wijze waarop de lezer van een tekst kan worden geïnformeerd over de gebeurtenissen of personages die erin worden gepresenteerd.
De definitie van een proloog is een korte tekst die voorafgaat aan het verhaal. De proloog is de eerste kennismaking tussen de lezer en uw boek. Een synoniem voor een proloog is ook wel de inleiding of beginscène en staat vaak achterop de omslag of op de eerste pagina van het boek.
De 'ik' kan in de verleden tijd praten, over gebeurtenissen die al hebben plaatsgevonden. Die stijl wordt ook wel 'de vertellende ik' genoemd. Maar een ik-persoon kan ook verslag doen van gebeurtenissen terwijl hij/zij ze beleeft. Die vorm wordt ook wel 'de belevende ik' genoemd.
Een verhaal heeft een vaste opbouw. Er zijn altijd vier elementen: een hoofdpersoon met een probleem, een zoektocht met een worsteling, een wending met een aha-moment en het inzicht of het resultaat. En vervolgens kan het verhaal ook doorverteld worden.
verhaal (zn) : geschiedenis, historie, kroniek, legende, mare, mythe, parabel, relaas, sage, sprookje, story, verslag, vertelling, vertelsel.
* informeren; * aanzetten tot handelen; * overtuigen.
Post rem Het boek begint met het einde van het verhaal.
Autobiografie: De schrijver vertelt zijn eigen levensverhaal. De inhoud is altijd gebaseerd op feiten, maar kan worden aangevuld met fictie.
De derde persoon enkelvoud brengt meer rust en een zekere distantie in een verhaal. Zo kan de schrijver in de derde persoon enkelvoud eenvoudig een cameraperspectief hanteren, bijvoorbeeld: 'Hij keek zonder gelaatsuitdrukking naar de jurk. Daarna glimlachte hij.
Open plekken - Veel verhalen en films worden spannend doordat er vragen worden opgeworpen, die niet meteen beantwoord worden. Zo'n vraag wordt in de literatuurwetenschap een open plek genoemd. De afstand tussen de open plek (de vraag) en de invulling ervan (het antwoord) noem je een spanningsboog.
In de literatuur is er sprake van twee soorten spanning: actiespanning en psychologische spanning. Bij actiespanning gaat het om de gebeurtenissen in het verhaal. Bij psychologische spanning gaat om de gedachten en gevoelens van de personages.
Het verhaal wordt vanuit het vertellersperspectief geschreven. Hij vertelt niet alleen over het leven en de gedachten van Rex maar ook hoe de ontvoerder zich voelt en wat er in hem om gaat. De verteller vertelt het van allebei de kanten.
Een personele verteller of personale vertelinstantie in een verhaal is niet alwetend ; staat in de hij of zij vorm. Een voorbeeld is de figuur van Serenus Zeitblom in de roman Doctor Faustus van Thomas Mann, die een beschrijving geeft van het leven van een componist, maar zelf niet goed begrijpt wat er gaande is.
Waarom is het belangrijk? Het perspectief is het standpunt van waaruit je als lezer alle gebeurtenissen ziet. Het is belangrijk om te weten bij wie het perspectief ligt om gebeurtenissen op juiste waarde te kunnen schatten.
