Maar als het paard de staart zo hard mogelijk heen en weer slaat is hij geïrriteerd of boos. Dit is meestal een behoorlijk duidelijk waarschuwingssignaal dat hij gaat trappen of bokken en je moet er direct aandacht aan besteden.
'Als je paard zijn oren naar achteren heeft, dan is hij boos! ' Dit zinnetje zorgt voor veel onbegrip en onterechte angst bij mensen. Als een paard zijn oren naar achteren heeft, hoeft dat helemaal niet altijd te zeggen dat hij boos is! Het hangt ervan af hoe plat hij zijn oren naar achteren heeft.
Wat is paardentherapie? Paarden reageren voornamelijk op wat mensen om hun heen doen. Dus wanneer iemand verdrietig is zal het paard deze emotie overnemen en bijvoorbeeld stil blijven staan. Paarden voelen dus heel goed emoties en gedrag aan van mensen.
Maar ze heeft wel gelijk, natuurlijk, in die zin dat paarden wel degelijk boos kunnen worden op hun mensen, en dat laten zien ook. En ook geclickertrainde paarden kunnen heel boos worden op hun mensen.
Onthoud: een opgeheven staart, licht hangende lippen en iets naar achteren gerichte oren zijn allemaal uitstekende tekenen dat je paard van je houdt en van je gezelschap geniet.
Een tekort aan zout of andere mineralen merk je meestal doordat je paard likt aan handen, muren, hekken en grond eet. Door een tekort aan zout worden eiwitten en energie uit het voer minder opgenomen, wat een droge huid en snelle vermoeidheid tot gevolg kan hebben.
De reden van het hoofdschudden is veelal dat er iets in het hoofd van het paard in de knel zit. Meestal is dit de Trigeminus zenuw. Deze zenuw loopt door de oogkas en door het kaakgewricht, over het voorhoofd en vertakt zich naar het gebit. Ook problemen aan het gebit kunnen zo hoofdschudden veroorzaken.
Paarden die een goede band hebben met elkaar nemen het op voor elkaar. Zo kunnen ze jaloers zijn als een ander paard hun beste vriend wil benaderen en dan sturen ze dat ander paard weg. Of als ze zien dat een paard hun vriend bedreigt gaan ze tussen hun vriend en zijn “belager” staan.
Aaien en knuffelen kun je als communicatiemiddel gebruiken. Steek je hand eens uit naar je paard en wacht zijn reactie af. Zorg er voor dat je gehele lichaamstaal ontspannen is. Ga niet recht voor je paard staan, maar in een schuine hoek, zodat je niet een tegenstrijdige boodschap uitzendt.
Tienduizenden paarden in Nederland staan eenzaam in de wei, waardoor ze vaak aan chronische stress leiden. Het gebrek aan fysiek contact met andere paarden is een van de grootste problemen in de paardenhouderij, stelt dierenwelzijnsorganisatie Dier&Recht op basis van eigen onderzoek.
Paarden verstaan ons mensen niet, maar begrijpen ons zeer zeker. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. De dieren zijn in staat om subtiele oog- en lichaamsbewegingen op te vangen en te 'vertalen'.
Stresssignalen paard herkennen
Ook zal je merken dat de hartslag en ademhaling hoger wordt, waardoor je paard kan gaan zweten en trillen. Ten derde kan je paard vaker kan gaan mesten (soms zelfs diarree) of plassen. Paarden die chronisch stress ervaren, zijn vaak mager en hebben meer kans op maagzweren.
Paarden kunnen onze emoties en ons gedrag feilloos aanvoelen en reageren hierop door dit te spiegelen. Zo wordt een paard drukker wanneer jij hoog in energie bent of juist heel rustig wanneer jij laag in energie bent.
Bevestig het paard juist in de kleine dingen die hij (goed) doet. Dit bouwt aan vertrouwen en zal hem uitnodigen om dit gedrag nog een keer te laten zien. Leer zelf dus de kleine signalen herkennen en beloon je paard al op het moment dat hij in de richting van het gevraagde gaat.
Op stal heb je de meeste kans dat een paard zich gaat vervelen, aangezien ze op de wei (vaak) voldoende voedsel hebben om happend en stappend te eten. Daarnaast staan sommige paarden in kuddeverband in de wei, waardoor er meer sociaal contact is en je paard minder snel verveeld raakt.
Hij vindt het leven leuk, bekijkt nieuwe situaties met nieuwsgierigheid en heeft vertrouwen in de mensen om hem heen. Het tegenovergestelde gebeurd wanneer je paard vooral negatieve emoties ervaart: hij kan angstiger zijn en nieuwe situaties wantrouwig benaderen.
Een hele goeie plek, is de plek vlak achter de schoft, daar waar het zadel zou liggen. Het is de plek waar paarden elkaar 'groomen' (=elkaar zachtjes kroelen en masseren met de voortanden en lippen), uiteraard alleen als ze elkaar leuk vinden.
Het paard geeft je een kusje op je wang of mond. Dit kan met de lippen of met de tong.
Een paard heeft, net als wij, gedachten, gevoelens en emoties. Bepaalde zaken zijn soortgebonden maar verder heeft ieder mens én ieder ander dier een eigen karakter. Als wij ons wat beter verdiepen in de gevoelens, gedachten en emoties van paarden wordt het ook makkelijker het gedrag van paarden te begrijpen.
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.
Het tonen van affectie gebeurt meestal door zachte aanrakingen, zoals duwtjes. Deze signalen worden ook gebruikt bij een Horsemanship training.
Het links opstijgen stamt uit de tijd dat het paard in het leger werd gebruikt. De meeste mensen zijn rechtshandig en droegen hun zwaard dus links om het snel te kunnen gebruiken. Wanneer je een zwaard links draagt kun je niet aan de rechterkant van het paard opstijgen: het zwaard zit dan immers in de weg.
Vrijwillig komen
roofdieren vangen hun prooi, maar prooidieren vermijden 'gevangen worden' omdat hun voortbestaan afhangt van hun vermogen om te vluchten. Wat we uiteindelijk willen, is dat het paard vrijwillig naar ons toe komt omdat hij graag bij ons wil zijn.
Begroet het paard, waar je op mag rijden, vriendelijk: het paard wordt rustiger en vertrouwensvoller, wanneer je het aait en met vriendelijke stem spreekt. Benader het paard nooit van achteren: houd oogcontact en voldoende afstand. Geef het paard geen voer uit de hand, anders zoekt het je hele lichaam naar eten af.
Paarden schrikken door negatieve associaties (er is voorheen een keer een vogel uit de bosjes gevlogen) of omdat het er anders dan anders uit ziet. Dat moet ook wel, want alles dat er 'verdacht' uit ziet, moeten ze aandacht schenken, omdat het mogelijk een roofdier kan zijn.
