De CRP-test is een van de meest aangevraagde onderzoeken van het bloed. Het gehalte CRP geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. De CRP test is een algemene bepaling, deze test toont niet specifiek een ziekte of aandoening aan.
Na het ontstaan van een ontsteking maakt je lever CRP (C-reactive protein) aan en dit wordt vervolgens afgegeven in de bloedbaan. Het CRP niveau in je bloed stijgt snel als reactie op een ontsteking. Door de CRP waarde te meten kun je een acute ontsteking aantonen, of juist uitsluiten.
De lever maakt als reactie op een ontsteking het eiwit CRP (afkorting voor 'C-reactief proteïne') aan, wat vervolgens in de bloedbaan terechtkomt. Afname van een buisje bloed uit de arm is voldoende voor een betrouwbare test. Een verhoogde waarde van meer dan 10 mg/l wijst op een acute infectie.
Algemene symptomen van een infectie zijn; roodheid, zwelling, warmte en pijn.
Sepsis is een reactie van het lichaam op een infectie en kan leiden tot beschadiging van weefsel en uitval van organen. De boosdoeners zijn bacteriën, virussen en schimmels die met name via de longen, maar ook via wondjes of urinewegen het lichaam kunnen binnenkomen.
Het is een ernstig ziektebeeld waarbij bacteriën hun schadelijke, giftige stoffen (toxine) vrijgeven aan het bloed. Er ontstaat een ontstekingsreactie van het hele lichaam op deze infectie. Bloedvergiftiging kan thuis acuut ontstaan of een reactie zijn op een ingreep of behandeling van een andere ziekte.
Bloedvergiftiging is een infectie in de bloedbaan. Er zitten dan bacteriën in het bloed. Bloedvergiftiging komt vaker voor bij mensen met een lage weerstand, zoals bij iemand die chemotherapie krijgt of bij ouderen. De medische naam voor bloedvergiftiging is sepsis.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
Bij een sepsis krijgt u ernstige klachten. U bent zo ziek dat uw organen beschadigd raken, bijvoorbeeld de longen of de nieren. Als een sepsis niet goed behandeld wordt, kunt u eraan overlijden.
Een chronische ontsteking is echter niet helend voor ons lichaam maar juist destructief. Uiteindelijk leiden chronische ontstekingen tot beschadigingen van cellen en weefsels en tot een uitgeput immuunsysteem wat kan leiden tot een auto-immuunziekte waarbij het lichaam zichzelf aanvalt.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
In het ergste geval kan een infectie leiden tot de dood van het geïnfecteerde individu. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie het pathogeen, de ziekteverwekker genoemd.
Infectieziekten worden veroorzaakt door micro-organismen zoals bacterieën, virussen, parasieten en schimmels. Deze microbiologische ziekteverwekkers worden verspreid door contact met andere mensen, contact met dieren, insectenbeten en via voedsel.
Behandeling van een infectie
Bacteriën kunnen relatief eenvoudig bestreden worden met antibiotica. Afhankelijk van de ernst van de infectie en de bereikbaarheid van de ontstekingshaard, moeten antibiotica in tabletvorm of via en infuus gegeven worden. Antibiotica maken de bacteriën dood en nemen de klachten weg.
Een ontsteking, of ook wel inflammatie genoemd, wordt gedefinieerd als de reactie van het lichaam op een potentieel schadelijke stimulus. Bij infectie is er sprake van weefselinvasie door micro-organismen en hierdoor zal bij een verder gezonde patiënt een ontstekingsreactie optreden.
Bacteriële infectieziekten zijn onder andere pest, cholera, sommige vormen van meningitis en longontsteking, steenpuisten, blaasontsteking, krentenbaard, wondroos, ziekte van Weil, gonorroe, syfilis, difterie, tetanus, kinkhoest, tuberculose en veteranenziekte.
Hoewel er verschillende oorzaken zijn voor een ontsteking, zijn de verschijnselen vaak hetzelfde: roodheid, pijn, zwelling en temperatuursverhoging. Soms onttrekt een ontsteking vocht uit het lichaam, waardoor je meer behoefte hebt om te drinken.
Laaggradige ontstekingen worden ook wel stille ontstekingen genoemd, omdat ze vaak onopgemerkt blijven en zich langzaam kunnen opbouwen. Ze kunnen echter op de lange termijn aanzienlijke schade aanrichten in het lichaam en bijdragen aan de ontwikkeling van chronische aandoeningen.
Bij een ontsteking in een gewricht wordt dit gewricht pijnlijk en dik. En meestal ook warm of rood. Als dit door een bacterie komt, is er meestal 1 gewricht ontstoken. Je voelt je hier ziek bij.
Als een voor het lichaam onbekende bacterie binnendringt, kan dit een infectie veroorzaken. Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over.
Een temperatuur tussen 10 °C en 40 °C. Onder het vriespunt delen ze zich niet meer, maar blijven ze wel in leven als in een soort winterslaap. Bij temperaturen hoger dan 75 °C, bijvoorbeeld tijdens het koken, gaan bacteriën dood.
De keuken is meteen de plek waar ook het smerigste voorwerp van het huis te vinden is: het schuursponsje. Omdat ze van binnen niet droog worden, kunnen bacteriën in de sponsjes goed huishouden. Ook vaatdoekjes zijn niet echt fris. Op een enkele vierkante centimeter vaatdoek leven wel miljarden bacteriën.
''Tijdens een ontsteking is het lichaam tegen zichzelf aan het vechten en wordt het moe'', legt dokter Cohen uit. ''Dat kost veel energie.'' Slecht slapen: moeite met slapen is zowel een teken van vermoeid zijn, als een oorzaak.
