Medusa was een van de
De Gorgonen waren de drie dochters van de zeegod Phorcys en het zeemonster Ceto. Hun namen zijn Medusa, Stheno en Euryal en ze woonden aan het uiterste westen van de wereld, aan de kust van de oceaan.
In de Griekse mythologie werd Medusa onthoofd door Perseus, maar in het beeld zijn de rollen omgedraaid. Medusa was een meisje in de tempel van Athene totdat ze werd verkracht door Poseidon. Athena strafte Medusa voor haar samenzijn met Poseidon door haar een monsterlijke kop van slangen te geven.
Medousa (Oudgrieks: Μέδουσα) of Medusa (gelatiniseerd) is een monsterlijke chtonische figuur uit de Griekse mythologie. Medusa is de dochter van Phorcys en Ceto en is de bekendste van de drie Gorgonen. Medusa had ooit een bijzondere schoonheid.
In de Griekse mythologie was Medusa een monsterlijke vrouwenfiguur met sissende gifslangen in plaats van haar. De bronnen zijn het oneens over de wijze waarop Medusa een monster werd. Volgens de Romeinse dichter Ovidius was ze ooit een beeldschone priesteres in de tempel van de godin Athene.
Zoals we al bekend gemaakt hebben, laten mensen meestal een Medusa op hun lichaam tatoeëren, omdat dit een teken van kracht is. Dankzij (of wijten aan, beslis zelf) Tiktok wordt de betekenis van Medusa geassocieerd met slachtoffers van seksueel misbruik.
Medusa was namelijk een erg mooi meisje en haar weelderige haarbos wekte ieders verlangen op. Ook van Poseidon, de zeegod die haar gewelddadig verkrachtte in de tempel van Athena. Woedend dat haar heilige grond bezoedeld was door onkuisheid, strafte ze Medusa door haar in een monster te veranderen.
Onderweg zag Perseus bij de kust van Ethiopië de vastgebonden prinses Andromeda. De held werd op slag verliefd op deze prinses die was geofferd om de gekrenkte Poseidon tevreden te stellen. Toen een zeemonster Andromeda wilde verslinden, pakte Perseus daarom snel het hoofd van Medusa en versteende zo het monster.
Volgens de meeste Griekse schrijvers was Medusa van oorsprong afkomstig uit Lybië, of ze woonde in een gebied in het westen, zo ver als je kon reizen, aan het einde van de wereld. Daar, aan de rand van de onderwereld, waar zij leefde in een grot of spelonk, hield ze indringers weg uit de tuin de Hesperiden.
Medusa was, volgens de Griekse mythologie, de enige van de drie gorgonen die sterfelijk was. Haar aanblik was zo verschrikkelijk dat iedereen die naar haar keek in een steen veranderde. "Medusa had slangenharen en wie naar haar keek veranderde in steen."
Met de Gorgonen (Grieks: Γοργόνες of Γοργοῖ), enkelvoud Gorgo (Grieks: Γοργώ), worden in de Griekse mythologie doorgaans Medusa (de door Poseidon bezwangerde), Stheno (de sterke) en Euryale (de vérspringende) bedoeld, dochters van de zeegoden Phorcys en Ceto.
Hij probeerde Perseus te doden, maar Perseus pakte het hoofd van Medusa en versteende hem (het huidige Atlasgebergte).
De godin Athena (bij de Romeinen Minerva) werd geboren uit het hoofd van Zeus, haar vader. Ze was de godin van de beheerst gevoerde oorlog, en daarnaast van de wijsheid en de kunst. Zij was populairder dan de strijdlustige god Ares.
De zeven zussen zijn vernoemd naar de Pleiaden, zeven nimfen uit de Griekse mythologie en tevens de naam van het Zevengesternte – al zijn er in de boeken maar zes zussen.
In de Griekse mythologie was Poseidon een zoon van de Titanen (reuzen) Kronos en Rheia en de broer van oppergod Zeus. Poseidon (Neptunus bij de Romeinen) had een drietand als attribuut. Hiermee kon de onstuimige god water in beroering brengen en rotsen doen splijten. Poseidon was getrouwd met de waternimf Amphitrite.
De eerst bekende opgetekende Griekse verhalen over het ontstaan van hemel en aarde komen voor in de 8e eeuw v. Chr. en zijn geschreven door Hesiodos. De Griekse mythen en sagen zijn verzameld en doorgegeven door Homerus, die leefde in de 8e of 9e eeuw v.
In de Griekse mythologie is Poseidon de god van het water en de zee en van de paarden en aardbevingen. Hij is, net als de oppergod Zeus, een zoon van Cronus en Rhea en maakt onderdeel uit van de twaalf Olympische goden.
In de Griekse en Romeinse mythologie is Triton de zoon van Poseidon en Amphitrite. Hij reed samen met zeemonsters en nimfen over het water. Zij vormden het gevolg van Poseidon, de grote heerser over de zee.
Salacia is een figuur uit de Romeinse mythologie. Zij is een waternimf en getrouwd met de god Neptunus. Romeins mozaïek met Neptunus en Salacia (Amphitrite) in de Casa di Nettuno e Anfitrite in Herculaneum.
De achterliggende gedachte van de puntkomma is dat er altijd een reden is om géén punt achter je leven te zetten. Het verhaal stopt niet, maar gaat verder achter de puntkomma. Er is alleen soms een omslag nodig, een rustmoment.
Deze tattoo gaat vaak over persoonlijke groei, een transformatie die je hebt doorgemaakt, een nieuwe liefde. Net als een rups, verander je in een vlinder. Veel meisjes zetten hem dan ook op een minder zichtbare plaats. Want het is iets vooral voor jezelf.
Een rozen tattoo hoeft niet altijd een betekenis te hebben. Want wanneer jij een roos de mooiste bloem vindt, is dit een goede reden om een roos te laten tatoeëren. Algemeen gesproken staat de roos symbool voor schoonheid. Soms gebruikt men de doornen als metafoor voor moeilijkheden in de liefde.
Helena (Helene) is in de Griekse mythologie een beeldschone vrouw. Haar vader is de oppergod Zeus en ze groeit op aan het hof van haar stiefvader Tyndareus, de koning van Sparta. Ze wordt gezien als de mooiste vrouw uit de oudheid.
